OPIS I ANALIZA
ZREALIZOWANYCH WYMAGAŃ
PRZEZ IZABELĘ KUCHARSKĄ
NA STOPIEŃ AWANSU ZAWODOWEGO
NAUCZYCIELA DYPLOMOWANEGO





Opis i analiza realizacji wymagań, o których mowa w:

§ 8 ust. 2. pkt. 1


uzyskanie pozytywnych efektów w pracy dydaktycznej, wychowawczej lub opiekuńczej na skutek wdrożenia działań mających na celu doskonalenie pracy własnej i podniesienie jakości pracy szkoły, a w przypadku nauczycieli,
o których mowa w art. 9e ust. 1-3 Karty Nauczyciela - uzyskanie pozytywnych efektów w zakresie realizacji zadań odpowiednio na rzecz oświaty, pomocy społecznej lub postępowania w sprawach nieletnich, w związku z zajmowanym stanowiskiem lub pełnioną funkcją




1. Opracowanie i wdrożenie zasad przedmiotowego oceniania.
2. Podejmowanie działań w zakresie współpracy ze środowiskiem rodziców oraz
w zakresie pracy wychowawczej – zapewniających podniesienie jakości pracy szkoły.
3. Udział w pracy zespołów zadaniowych.
4. Doskonalenie zawodowe.
5. Przygotowanie uczniów do udziału w konkursach.






1. Opracowanie i wdrażanie zasad przedmiotowego oceniania.

W pracy dydaktycznej dbałam zawsze o podniesienie jakości pracy szkoły.
Celem moich działań w tym zakresie było zapewnienie uczniom możliwości zdobywania maksimum wiedzy i umiejętności według ściśle określonych zasad.
Za początek drogi do sukcesów uznałam więc uświadomienie stojących przed nimi zadań w trzyletnim cyklu nauki. Pierwsze lekcje języka angielskiego w każdej klasie rozpoczynałam od zapoznania z przedmiotowym ocenianiem, którego zasady wypracowałam wspólnie z zespołem nauczycieli uczących języków obcych. Dodatkowo opracowywałam przed każdym nowym rozpoczętym działem szczegółowe wymagania edukacyjne na poszczególne oceny. Podawałam konkretne przykłady zadań i kryteria ich oceniania, które sama skrupulatnie respektowałam, co ułatwiło mi obiektywne ocenianie wiadomości i umiejętności uczniów oraz wystawianie ocen semestralnych i rocznych.
Efekty moich działań:
• Fakt, że żaden z moich uczniów nie zgłaszał zastrzeżeń do wystawionej oceny ani też nie składał wniosku o egzamin sprawdzający, oznacza, że w przejrzysty sposób wyjaśniłam uczniom kryteria oceniania i właściwie je stosowałam.
• Dzięki jasnym zasadom uczniowie dokładnie wiedzieli, jakie warunki muszą spełnić, aby uzyskać oczekiwaną ocenę, co zachęciło wielu z nich do mobilizacji
w staraniach o lepsze stopnie.

2. Podejmowanie działań w zakresie współpracy ze środowiskiem rodziców oraz w zakresie pracy wychowawczej - zapewniających podniesienie jakości pracy szkoły.

Organizowanie spotkań z rodzicami

Działania zmierzające do uzyskania pozytywnych efektów w pracy dydaktycznej trudno jest najczęściej odgraniczyć od sfery wychowawczo-opiekuńczej. Zawsze starałam się tak planować wszelkie przedsięwzięcia, aby ich skutkiem, bez względu na kategorię, było podniesienie jakości pracy szkoły, co z kolei związane jest
z doskonaleniem pracy własnej.
Bardzo ważnym elementem mojej pracy wychowawczej było nawiązanie dobrego kontaktu z wychowankami oraz ich rodzicami. Uznałam, że współpraca
z rodzicami, informowanie ich o wszystkich istotnych wydarzeniach z życia klasy
i szkoły, jak też przybliżanie najważniejszych przepisów szkolnych jest niezbędnym czynnikiem wpływającym w znacznym stopniu na podniesienie jakości realizowanego w szkole procesu dydaktyczno-wychowawczego.
W tym celu na początku każdego roku szkolnego zapoznawałam zarówno uczniów jak i rodziców z najważniejszymi dokumentami obowiązującymi w szkole. Kolejne spotkania z rodzicami wykorzystywałam nie tylko do przekazania ocen z poszczególnych przedmiotów i zachowania. Zawsze zachęcałam do wspólnej dyskusji dotyczącej zasygnalizowanych przeze mnie nurtujących spraw lub poruszającej temat zgłoszony przez rodziców.
Spotkania z rodzicami przeprowadzałam w miłej i przyjaznej atmosferze i byłam do nich zawsze starannie przygotowana. Wcześniej opracowywałam plan spotkań
i konsultowałam się z pedagogiem szkolnym. Rozmowę rozpoczynałam od przekazania możliwie wielu dobrych informacji, które skrupulatnie gromadziłam w okresie między spotkaniami. Podkreślałam, gdzie tylko to było możliwe, zalety uczniów i ich pozytywne zachowanie, nie pomijając najmniejszych drobiazgów. Oczywiście omawiałam również problemy wychowawcze, ale nagannych zachowań poszczególnych uczniów nie piętnowałam na forum. Dyskretnie proponowałam rodzicom rozmowę indywidualną.
Zawsze dbałam o to, aby do minimum zmniejszyć dystans wychowawca-rodzic. Przed rozpoczęciem zebrania proponowałam, aby usiąść w kręgu, co sprzyjało dobrej atmosferze. Po omówieniu przygotowanych przeze mnie zagadnień prosiłam rodziców o zabranie głosu. Podejmowali rozmowy, dzięki którym poznawaliśmy się wzajemnie, a nasze relacje były coraz bardziej szczere. Z kolei rozmowy
z wychowankami potwierdzały założenia, że moje dobre kontakty z rodzicami podziałają na nich mobilizująco w zakresie poprawiania wyników w nauce
i zachowaniu.
To dzięki naszym wspólnym dyskusjom na zebraniach, powstał pomysł, aby zachęcić zdolniejszych uczniów do wspierania w nauce słabszych kolegów w ramach pomocy koleżeńskiej. Doszliśmy również do wniosku, że jeśli wychowawca i rodzice będą działać wspólnym frontem, to łatwiej będzie nakłonić uczniów do aktywności na rzecz szkoły i środowiska. Bardzo ważna była dla mnie deklaracja rodziców, że będą mnie wspierać w mobilizowaniu moich wychowanków w akcjach organizowanych corocznie przez naszą szkołę.

Efekty moich działań:
• uczniowie oraz rodzice znali obowiązujące w szkole przepisy i wiedzieli, do których dokumentów należy się w razie potrzeby odwołać, co potwierdzały wyniki ankiet przeprowadzanych zarówno wśród uczniów jak i rodziców;
• frekwencja podczas spotkań z rodzicami była zawsze bardzo wysoka, pomimo wprowadzenia dziennika elektronicznego, co oznacza, że rodzice pozytywnie oceniali moje wskazówki i rady, po które chętnie zgłaszali się po zakończeniu zebrania ogólnego;
• dzięki dobrej współpracy z rodzicami i wspieraniu przez nich moich inicjatyw
w zakresie pracy na rzecz klasy, łatwiej było przekonać wychowanków do podejmowania wielu działań. Uczniowie zorganizowali poczęstunek, gry i zabawy z okazji Dnia Kobiet, Dnia Chłopaka, andrzejków, klasowej Wigilii;
• przekonali się, że wspólnie podejmowane działania przynoszą rezultaty i że warto pracować w grupie;
• słabsi uczniowie mogli liczyć na pomoc koleżeńską i dzięki temu uzyskiwać lepsze wyniki w nauce, w tym poprawić zagrożenia z przedmiotów na koniec pierwszego lub drugiego okresu.

Integrowanie klasy
Kolejnym celem mojej pracy wychowawczej było zintegrowanie klasy. Problem pojawił się w klasie II, kiedy przybył do niej uczeń z innej szkoły. Zauważyłam, że uczniowie na początku nie tolerowali nowej osoby, traktowali go jak intruza. Proponowanie wspólnych prac przynosiło niewielkie rezultaty, a chęć udziału w uroczystościach klasowych i wycieczkach szkolnych zgłaszało tylko kilku uczniów. Stało się to inspiracją do poszukiwania innych sposobów. Postanowiłam więc zorganizować dla całej klasy uroczystości klasową i kilkugodzinną wycieczkę. Propozycje nie spotkały się od razu z przychylnością moich wychowanków ale ja nie ustępowałam. Temat podjęłam podczas spotkania z rodzicami i w rezultacie moi wychowankowie zaakceptowali pomysł. Rodzice zaproponowali, aby zorganizować Dzień Chłopaka w formie uroczystości klasowej, a nie kupowania upominków, tak aby uczniowie mogli wspólnie spędzić czas przy stole, porozmawiać ze wszystkimi. Kolejnym etapem miał być wyjazd w ramach mikołajków. Już po pierwszej wspólnej uroczystości klasowej zaobserwowałam, że kontakty koleżeńskie moich wychowanków znacznie się poprawiły. Uczeń, który doszedł z innej szkoły, pomimo wcześniejszych problemów wychowawczych w poprzedniej placówce, pokazał swoje dobre cechy. Mimo iż jego zachowanie nie jest satysfakcjonujące, to okazał się bardzo przedsiębiorczym uczniem ze zdolnościami kulinarnymi i chętnie angażował się
w uroczystości klasowe. Wyjazd mikołajkowy odbył się 8 grudnia 2014r. O kolejne uroczystości klasowe i wyjazdy uczniowie upominali się już sami, atmosfera w klasie stawała się coraz lepsza, pomimo czasami roszczeniowego zachowania niektórych uczniów.
Kolejne wyjazdy miały różny charakter:
• 22.09.2013 – spotkanie integracyjne w stadninie koni w Piegonisku Pustkowiu,
• 06.12.2013 – wyjazd integracyjno-rekreacyjny na baseny termalne do Uniejowa,
• 16-18.06.2014 – wycieczka dydaktyczna do Karpacza,
• 12-16.10.2014 – obóz językowy Euroweek w Międzygórzu (Kotlina Kłodzka),
• 08.12.2014 – wyjazd rekreacyjno-integracyjny z okazji mikołajków na lodowisko do Manufaktury Łódzkiej,
• 18.06.2015 – jednodniowy wyjazd integracyjny do Wrocławia,
• 14.12.2015 – wyjazd integracyjny z okazji mikołajków na lodowisko do Kalisza,
• 13-15.06.2016 – wycieczka dydaktyczna do Zakopanego i Krakowa. Odbyła się wprawdzie po zakończeniu awansu, jednak wszelkie podejmowane działania, były ustalane w trakcie trwania stażu (zorganizowanie noclegów, przewozu, wyżywienia, przewodnika, trasy zwiedzania itp.).
Organizowanie wyjazdów i spędzanie czasu z moimi uczniami okazało się trafnym przedsięwzięciem wychowawczym i przyniosło wiele pozytywnych efektów:
• uczniowie mieli okazję do bliższego poznania się;
• spędzali wolny czas aktywnie, na świeżym powietrzu;
• poznali zasady funkcjonowania gospodarstwa agroturystycznego;
• poprawiła się atmosfera w klasie;
• wspólne spędzanie czasu z moimi wychowankami poza szkołą, bez pośpiechu,
wpłynęło pozytywnie również na moje relacje z nimi;
• nawiązałam dobre kontakty z rodzicami, którzy wspomagali opiekunów
w zorganizowaniu wyjazdów.

Z ankiety przeprowadzonej podczas zajęć z wychowawcą w klasie III, pod koniec roku szkolnego 2015/2016 wynikało, że 92% uczniów ma zaufanie do wychowawcy
i w razie potrzeby zwróciłoby się, ewentualnie zwróciło się już o pomoc i uzyskało oczekiwane wsparcie.

3. Udział w pracy zespołów zadaniowych.

W roku szkolnym 2013-2014 pełniłam funkcję Przewodniczącej Zespołu Nauczycieli-Wychowawców. W związku z tym w ramach spotkań zespołu zorganizowałam dla młodych wychowawców szkolenie pt. „Jak być dobrym wychowawcą?”, prowadzone przez doświadczonych wychowawców, panią Lucynę Słodową i panią Alinę Kaliszan, nauczycielki naszego gimnazjum. W efekcie szkolenia wieloletni wychowawcy odświeżyli wiedzę z tego zakresu, przypomnieli różne aspekty pracy wychowawczej, a młodzi wychowawcy zyskali nowe cenne doświadczenia na początku swojej pracy wychowawczej. Szczególnie pomocne okazały się metody pomagające w tworzeniu zintegrowanego zespołu klasowego. Na podstawie zdobytych wiadomości przygotowałam scenariusze zajęć, które zrealizowałam na godzinie
z wychowawcą i którymi podzieliłam się z młodymi stażem wychowawcami. Lekcje te cieszyły się dużym zainteresowaniem uczniów. Zajęcia pozwoliły też na lepsze poznanie zespołu klasowego, określenie samopoczucia uczniów
w szkole, a w konsekwencji podjęcie właściwych oddziaływań wychowawczych. Powyższe działania przyczyniły się do doskonalenia mojego warsztatu pracy, a tym samym podniesienia efektywności pracy szkoły.

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej z dnia 27 sierpnia 2015r.
w sprawie nadzoru pedagogicznego, koncepcja systemu nadzoru pedagogicznego ma na celu umożliwienie gromadzenia kompleksowych informacji na temat jakości pracy szkół i funkcjonowania systemu edukacyjnego. Jedną z form nadzoru pedagogicznego jest ewaluacja wewnętrzna.
Pełniąc funkcję przewodniczącej zespołu ds. ewaluacji wewnętrznej, przeprowadziłam ewaluację wewnętrzną „Szkoła lub placówka realizuje koncepcję pracy ukierunkowaną na rozwój uczniów” (2013/2014) oraz Wymagania 5: Respektowane są normy społeczne. Wymaganie 2: Procesy edukacyjne są zorganizowane w sposób sprzyjający uczeniu się. Wymaganie 4: Uczniowie są aktywni. (2014/2015), także Czytelnictwo uczniów, działania szkoły w zakresie rozwijania kompetencji czytelniczych oraz upowszechniania czytelnictwa wśród dzieci i młodzieży. Rozpoznanie stopnia rozpowszechniania sprawstwa agresji elektronicznej. Zdiagnozowanie cech i charakterystyk rodzajów przemocy z wykorzystywaniem nowych techniki komunikacji. Zbadanie stopnia wiktymizacji
z powodu cyberbulligu oraz typu osób wiktymizowanych. Rozpoznanie skali występowania w środowisku szkolnym zagrożenia używania substancji psychoaktywnych oraz oszacowanie ryzyka występowania takich zagrożeń – diagnoza przeprowadzona na potrzeby wprowadzenia zmian w Programie Wychowawczym i Profilaktyki, zgodnie z Rozporządzeniem MEN z dnia 18 sierpnia 2015 r. w sprawie zakresu i form prowadzenia w szkołach i placówkach systemu oświaty działalności wychowawczej, edukacyjnej i profilaktycznej w celu przeciwdziałania narkomanii- § 10. (2015/2016). Moja rola w zespole polegała na stworzeniu harmonogramu i projektu ewaluacji. Określiłam cele i kryteria ewaluacji, dobrałam metody badawcze, stworzyłam narzędzia do przeprowadzenia badań ewaluacyjnych (ankiety, wywiady, itp.). Koordynowałam przeprowadzenie badań wśród pracowników pedagogicznych, uczniów i rodziców. Dokonałam ich analizy, wyciągnęłam stosowne wnioski, na podstawie których sformułowałam rekomendacje do dalszej pracy. Wnioski i rekomendacje z przeprowadzonych badań przedstawiłam na zebraniu rady pedagogicznej w czerwcu 2014, 2015 oraz lutym 2016.
Ewaluacja wewnętrzna jest narzędziem przydatnym dla nauczycieli
i dyrektorów szkół. Okazuje się, że dostarcza informacji potrzebnych dla funkcjonowania placówki. W efekcie przeprowadzonych ewaluacji wewnętrznych nauczyciele i uczniowie po zapoznaniu się z jej wynikami uświadomili sobie wymagania, jakie się przed nimi stawia. Wykorzystują metody ewaluacji, dzięki zgromadzonym informacjom podejmują decyzje dotyczące kierunków i sposobów rozwoju, współpracują ze sobą, biorą odpowiedzialność za realizację celów oraz wspólnie cieszą się z uzyskanych efektów. Są otwarci na dzielenie się wiedzą i dobrymi praktykami, skłonni do refleksji nad wartością działań podejmowanych przez szkoły i placówki.
4. Doskonalenie zawodowe.

Sfera wychowawcza:
• 3-4 grudnia 2014 uczestniczyłam w szkoleniu pt. „Doradztwo zawodowe od diagnozy do ewaluacji. Praktyczne wsparcie kadry szkół gimnazjalnych” prowadzonym przez Krajowy Ośrodek Wspierania Edukacji Zawodowej
i Ustawicznej.
• 12 stycznia 2015r. wzięłam udział w szkoleniu Rady Pedagogicznej dotyczącym obsługi dziennika elektronicznego LIBRUS.
• 29 lutego 2016r. - 1 marca 2016r. uczestniczyłam w szkoleniu przeprowadzonym przez Mediata Centrum Edukacji i Coachingu pt. „Rozmowa z rodzicem trudnym, roszczeniowym w sytuacji kryzysowej - trening umiejętności komunikacyjnych”.
Dzięki szkoleniom jako wychowawca dowiedziałam się o uwarunkowa¬niach prawnych umożliwiających funkcjonowanie doradztwa edukacyjno-zawodowego
w szkołach i placówkach oświatowych. Poznałam, jak tworzyć dokumentację dotyczącą Wewnątrzszkolnego Systemu Doradztwa Zawodowego oraz jak prowadzić ewaluację w tym zakresie. Ponadto pozyskałam dla szkoły wiele ciekawych materiałów do pracy z uczniami na zajęciach z wychowawcą dotyczących tematyki doradztwa zawodowego i dowiedziałam się, jak wspierać uczniów w planowaniu kariery zawodowej.
Szkolenie z obsługi e-dziennika pozwoliło mi efektywniej planować zajęcia edukacyjne, gromadzić interesujące i stymulujące materiały dla uczniów w dzienniku elektronicznym. Dzięki wiedzy i umiejętnościom zdobytym podczas szkolenia uczniowie biorą udział w interesujących, dobrze zorganizowanych i zaplanowanych zajęciach. Pobudzają one ich do czynnego udziału, a szkoła staje się miejscem, które oferuje uczniom różnorodne metody nauczania i tym samym staje się edukacyjnie atrakcyjna.
Podczas szkolenia dotyczącego pracy z rodzicem trudnym dowiedziałam się, jaki wpływ mają emocje w kontakcie nauczyciel-rodzic. Poznałam typologię rodziców oraz relacje, w jakie wchodzą w kontakcie ze szkołą. Dostałam praktyczne narzędzia do badania potrzeb i oczekiwań rodziców. Dowiedziałam się, jak prowadzić rozmowę z rodzicem roszczeniowym oraz rozwinęłam umiejętności niezbędne do prowadzenia dialogu w sytuacji kryzysowej. Poznałam sposoby skutecznego stawiania granic
w kontakcie z trudnym, roszczeniowym rodzicem.

Sfera dydaktyczna:
• 21-22 września 2013r. wzięłam udział w szkoleniu z obsługi systemu interaktywnego Interwrite: tablicy interaktywnej Interwrite Dualboard, bezprzewodowego tabletu interaktywnego Mobi View, systemu pilotów do odpowiedzi CPS IR wraz z oprogramowaniem towarzyszącym.
• 2 i 11 grudnia 2013r., 24 marca 2014r. oraz 7 kwietnia 2014r. wzięłam udział
w szkoleniu „Jak pomóc uczniowi osiągać sukces edukacyjny?” zorganizowanym w ramach projektu „Zmodernizowany system doskonalenia nauczycieli i wspomagania szkół oraz przedszkoli w powiecie kaliskim”.
• 6 marca 2014r. uczestniczyłam w spotkaniu informacyjnym z zakresu upowszechniania modelu pobudzania kreatywności, samodzielnego myślenia
i pracy zespołowej poprzez przedsiębiorczość dla uczniów szkół podstawowych i gimnazjów. Spotkanie zostało zorganizowane w ramach projektu PO KL „Przedsiębiorczość drogą do nauki kreatywności i pracy zespołowej”.
• 2 lipca 2014r. ukończyłam szkolenie „Rozwój cyfrowych kompetencji nauczycieli przedmiotów nieinformatycznych” zorganizowane przez Ośrodek Doskonalenia Nauczycieli w Kaliszu w ramach grantu Wielkopolskiego Kuratora Oświaty.
• 3 listopada 2014 roku wzięłam udział w szkoleniu „Odpowiedzialność prawna nauczycieli”.
• 1 grudnia 2014r. wzięłam udział w e-szkoleniu Rady Pedagogicznej pt. „Ocenianie Kształtujące”, prowadzonym przez Elżbietę Linowską.

Dzięki uczestnictwu w szkoleniach informatycznych poznałam specyfikę pracy z tablicą interaktywną, którą na bieżąco wykorzystuję na lekcjach języka angielskiego. Wiedząc, gdzie znajdują się poszczególne narzędzia, sprawnie obsługuję tablicę, wykorzystując maksymalnie czas na lekcjach na wykonywanie ćwiczeń. Także w prosty i ciekawy sposób mogę przedstawić całej klasie materiały multimedialne oraz w dowolnej chwili mogę nanosić na nie własne uwagi, adnotacje, rysunki.
Celem ogólnym szkolenia dotyczącego osiągania sukcesów przez uczniów było podniesienie kompetencji nauczycieli w obszarze diagnozowania potrzeb oraz możliwości uczniów, a także dostosowywania/ dobierania odpowiednich, najbardziej efektywnych metod i form pracy. W efekcie tego szkolenia nauczyłam się w sposób zaplanowany diagnozować mocne i słabe strony ucznia, określać jego poziom wiedzy i umiejętności. Ponadto uświadomiłam sobie, że współpraca z rodzicami na rzecz wspierania rozwoju dziecka jest planowana, realizowana i dokumentowana zgodnie z zasadami przyjętymi w szkole. W efekcie tego wzrosła frekwencja rodziców na spotkaniach z wychowawcą pomimo wdrożenia e-dziennika oraz zadowolenie rodziców ze stylu komunikowania się proponowanego przez wychowawcę w różnych formach (telefon, sms, e-dziennik). W związku z powyższym wyniki edukacyjne uczniów polepszyły się. Uczniowie poprawili oceny niedostateczne otrzymane w pierwszym okresie roku szkolnego.
Podczas spotkania dotyczącego pobudzania kreatywności, poszerzyłam swoją wiedzę na temat przedsiębiorczych działań na rzecz szkoły, które wykorzystuję
w mojej pracy (Świąteczna Wystawa Talentów we współpracy z Radą Rodziców).
Dzięki szkoleniu dotyczącym odpowiedzialności prawnej nauczycieli uświadomiłam sobie o rodzajach odpowiedzialności oraz o fakcie, iż poza odpowiedzialnością wynikającą z uregulowań Karty Nauczyciela oraz Prawa Pracy, ponosimy także odpowiedzialność karną i cywilną.
Udział w szkoleniu dotyczącym oceniania kształtującego umożliwił mi poznanie jego elementów i strategii. Dzięki niemu wiem, jak należy sformułować informację zwrotną dla uczniów, aby była ona motywująca, a tym samym pomagająca im w nauce. Dowiedziawszy się wiele na temat tej metody nauczania, postanowiłam wprowadzić jej elementy do swoich zajęć. Stosując ocenianie kształtujące:
• określałam cele lekcji i formułowałam je w języku zrozumiałym dla ucznia,
• ustalałam wraz z uczniami kryteria oceniania, czyli to, co będę brała pod uwagę przy ocenie ich pracy,
• wprowadziłam ocenę sumującą i kształtującą,
• poprzez informację zwrotną dawałam uczniom konstruktywne wskazówki, jak mogą poprawić swoją pracę i w jaki sposób mogą się rozwijać,
• budowałam atmosferę uczenia się, wpływałam na motywację ucznia,
• stosowałam pytania kluczowe,
• wprowadzałam samoocenę i ocenę koleżeńską.
Z moich obserwacji wynika, że metoda ta okazała się efektywna w stosunku do uczniów przeciętnych. Aby bardziej zmobilizować uczniów do nauki (szczególnie tych przeciętnych i tych z niskimi wynikami), stosowałam elementy oceniania kształtującego na zajęciach z języka angielskiego. Ocenianie Kształtujące, nazywane także "ocenianiem pomagającym się uczyć", jest bardzo efektywnym sposobem podnoszenia osiągnięć uczniów.

Sfera organizacyjna

• W terminie 28.11.2014r. - 06.07.2015 uczęszczałam na kurs kwalifikacyjny dla oświatowej kadry kierowniczej z zakresu organizacji i zarządzania oświatą, który ukończyłam z wynikiem dobrym.
• 4 kwietnia 2016r. ukończyłam kurs pomocy przedmedycznej.
• 6 i 7 października 2014r., 19 stycznia 2015r., 9 marca 2015r. wzięłam udział w szkoleniu dotyczącym tworzenia koncepcji pracy szkoły.
• 20 października 2015r. uczestniczyłam w konferencji Wielkopolskiego Kuratora Oświaty dla dyrektorów szkół i placówek województwa wielkopolskiego inaugurujących Rok Otwartej Szkoły.
• 24 lutego 2016r. wzięłam udział w szkoleniu „Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych w 2016r.”
Kurs dla kadry kierowniczej pozwolił mi rzetelnie i zgodnie z określonymi standardami wypełniać powierzone obowiązki w związku z pełnieniem funkcji nauczyciela wyznaczonego przez organ prowadzący do zastępowania dyrektora na czas nieobecności. Rola ta została mi powierzona od 1 listopada 2014r. Podczas kursu zdobyłam wiedzę z zakresu organizacji pracy szkoły. Zaznajomiłam się też
z wieloma teoriami sprawnego działania placówki, organizacji i zarządzania od klasycznych do współczesnych tendencji. Poznałam też strategie planowania i wprowadzania zmian, regulacje prawne dotyczące funkcjonowania placówek oświatowych, zagadnienia z prawa oświatowego i prawa w oświacie. Dowiedziałam się także, jak należy kierować karierą oraz jak ważne znaczenie ma komunikacja w relacjach między ludźmi.
W efekcie kursu udzielania pomocy przedmedycznej usystematyzowałam i przećwiczyłam pewne schematy udzielania pomocy w nagłych przypadkach. Jest to bardzo przydatne, zwłaszcza podczas organizacji wycieczek, ponieważ nigdy nie jesteśmy w stanie przewidzieć, jaka sytuacja może się przydarzyć oraz komu i w jakich okolicznościach trzeba będzie udzielić pomocy.
Szkolenie dotyczące tworzenia koncepcji pracy szkoły było mi bardzo pomocne w związku z powierzeniem funkcji przewodniczącej ds. opracowania Koncepcji Pracy Szkoły. Dla Gimnazjum w Brzezinach przyjęcie Koncepcji wiąże się ze zwiększeniem skuteczności pracy szkoły, która koncentruje się na tym, co jest najważniejsze. Tworząc projekt koncepcji pracy szkoły, włączyłam do działań rodziców i uczniów, którzy mogli przesyłać swoje propozycje do realizacji poprzez pocztę elektroniczną na specjalnie utworzony w tym celu adres mailowy. Mieli możliwość także wyrazić swoje zdanie poprzez e-ankiety w dzienniku elektronicznym oraz podczas zebrań „szkolnego okrągłego stołu”, przy którym do debaty zasiedli nauczyciele, rodzice i uczniowie. Poprzez włączenie uczniów i rodziców w proces tworzenia koncepcji pracy szkoły, mogli oni pokazać swój aktywny udział w życiu szkoły, mieli większą sposobność włączenia się w funkcjonowanie i pracę placówki.
Podczas konferencji dotyczącej Roku Otwartej Szkoły poznałam ciekawe sposoby na współpracę z lokalnym środowiskiem, które mogą wzbogacić procesy edukacyjne i wychowawcze (np. poprzez zaangażowanie lokalnych przedsiębiorców
i firm w doradztwo edukacyjno-zawodowe i jego wpływ na rozwój ucznia). Ponadto uaktualniłam i poszerzyłam wiedzę z zakresu ewaluacji wewnętrznej, co przyczyni się do lepszego ustalania spełnienia wymagań w szkole, gdzie pełnię funkcję przewodniczącej zespołu ds. ewaluacji. Podczas konferencji miałam możliwość dowiedzieć się i wymienić doświadczenia służące poszukiwaniu modelu szkoły odpowiadającego potrzebom uczniów XXI wieku („Budząca się szkoła”). Rewolucję w kształceniu i uczeniu się ma zapewnić edukacja mobilna i wykorzystanie
e-podręczników. Obecnie naturalne środowisko komunikacyjne dzieci i młodzieży to bez wątpienia Internet. To tu, w sieci, uczniowie szukają informacji, inspiracji, wymieniają się wiadomościami i doświadczeniami. Dlatego wykorzystanie e-podręczników ma być odpowiedzią na potrzeby uczniów i wyzwania nowoczesnej, cyfrowej szkoły. E-podręczniki to całe środowisko uczenia się i nauczania. Dadzą możliwość pracy w zespołach i dopasują się do indywidualnego stylu nauki. Ciekawe pomysły zastosowałam w mojej szkole (np. wykorzystywanie e-materiałów dostępnych online do nauczania języka angielskiego, stosowanie materiałów autentycznych, filmów dotyczących kultury krajów anglojęzycznych).

5. Przygotowanie uczniów do udziału w konkursach.

W swojej pracy dydaktyczno-wychowawczej dążyłam zawsze do osiągnięcia jak najlepszych efektów zarówno w pracy z uczniami zdolnymi oraz z mającymi trudności w nauce. Wykorzystywałam umiejętności zdobywane podczas szkoleń, swój talent pedagogiczny, a przede wszystkim nie szczędziłam czasu i energii na dodatkową pracę z uczniami w ramach godzin pozalekcyjnych.
Celem moich działań w tym zakresie było:
• motywowanie uczniów do nauki języków obcych;
• wzmocnienie poczucia własnej wartości;
• promowanie szkoły poprzez angażowanie uczniów w konkursy pozaszkolne.

Pracując w Gimnazjum w Brzezinach starałam się już w pierwszej klasie wyszukiwać uczniów, z którymi mogłabym pracować i przygotowywać ich do konkursów.
W 2013/2014 roku jedna z uczennic zakwalifikowała się do etapu rejonowego Wojewódzkiego Konkursu Języka Angielskiego, a dwie uczennice – do etapu powiatowego IV Powiatowego Konkursu Języka Angielskiego dla Gimnazjum.
W czerwcu 2014r. zorganizowałam Our World I Międzygimnazjalny Konkurs o Kulturze Krajów Anglojęzycznych dla uczniów szkół gimnazjalnych. Samodzielnie stworzyłam regulamin i potrzebną dokumentację. Ponadto opracowałam pytania konkursowe. Przygotowałam także trzy uczennice z mojego gimnazjum do tego konkursu. Zaangażowanie w te działania mają wpływ na wzbogacenie mojej wiedzy o kulturze krajów anglojęzycznych, a także przekazanie jej uczniom, co zaowocowało podczas konkursu – jedna z uczennic zajęła IV miejsce. Podczas tych działań nauczyłam się także dokładności oraz terminowości wykonywania zaplanowanych działań.
W 2014/2015 dwie uczennice zakwalifikowały się do etapu rejonowego Wojewódzkiego Konkursu Języka Angielskiego, który odbył się 9 stycznia 2015r.,
a dwie uczennice zajęły II miejsce w III Powiatowym Konkursie Języka Angielskiego dla szkół Powiatu Kaliskiego w Opatówku.
Pomimo wysokich wyników podczas etapów powiatowych Wojewódzkiego Konkursu Języka Angielskiego uczennicom nie udało się zakwalifikować do etapu wojewódzkiego. Jednak wiedza i umiejętności, które zdobywały podczas dodatkowych zajęć zaowocowały w eliminacjach do wyjazdu organizowanego w ramach programu Erasmus+, które zostały przeprowadzone przez nauczycieli zewnętrznych i metodyka języka angielskiego. 3/4 moich uczniów zakwalifikowało się podczas eliminacji pisemnych i ustnych do pierwszego wyjazdu zorganizowanego do Hiszpanii (Majorka) w ramach programu Erasmus+, który odbył się w dniach 11-15 maja 2015, 4/4 moich uczniów zakwalifikowało się na wyjazd do Rumunii w ramach programu Erasmus+, który odbył się we wrześniu 2015r.
Udział uczniów w konkursach języka angielskiego jest dla nich przede wszystkim okazją do sprawdzenia swoich wiadomości i umiejętności. Przystępując do kolejnych konkursów, mogą też oswajać się ze stresem towarzyszącym egzaminom zewnętrznym. Z ogromną satysfakcją obserwuję, jak sukcesy, które odnoszą moi uczniowie, mają korzystny wpływ na ich poczucie własnej wartości
i mobilizują ich do dalszego wysiłku. Wysokie wyniki, które odnoszą w konkursach wykraczających poza mury szkoły przyczyniają się do promocji szkoły i wpływają motywująco na innych uczniów. Mają istotny wpływ na kształtowanie pozytywnego wizerunku szkoły w lokalnym środowisku.


Opis i analiza realizacji wymagań, o których mowa w:





§ 8 ust. 2. pkt. 2
wykorzystywanie w pracy technologii informacyjnej i komunikacyjnej.





1. Organizacja warsztatu pracy przy użyciu technik komputerowych.
2. Ukończenie form doskonalenia związanych z technologią informacyjną i komu¬ni¬ka¬cy-jną:
• „Obsługa systemu interaktywnego Interwrite: tablicy interaktywnej Interwrite Dualboard, bezprzewodowego tabletu interaktywnego Mobi View, systemu pilotów do odpowiedzi CPS IR wraz z oprogramowaniem towarzyszącym”;
• „Rozwój cyfrowych kompetencji nauczycieli przedmiotów nieinformatycznych”;
3. Wykorzystanie technologii informacyjnej i komputerowej w pracy szkoły:
• Prezentacje multimedialne na spotkaniach z rodzicami;
• Uatrakcyjnianie procesu nauki.



1. Organizacja warsztatu pracy przy użyciu technik komputerowych.
Technologia informacyjna i komunikacyjna to dziś nie tylko komputer, ale także telefon, faks, skaner, kamera, aparat fotograficzny i Internet. Wykorzystywanie tych urządzeń znacząco wpływa na jakość mojej pracy, a przez to i szkoły. Od samego początku odgrywa w mojej pracy dużą rolę. Stosowałam ją zawsze zgodnie z moimi potrzebami. Komputer stał się nieodzownym narzędziem pozwalającym zwiększyć efektywność i skrócił czas wykonywania rutynowych czynności, przez co ułatwił moją pracę. Należę do osób chętnie stosujących te technologie. Systematycznie wykorzystuję je w pracy dydaktycznej. Samodzielnie tworzę sprawdziany, testy, kartkówki. Specyfika przedmiotu, którego uczę wymaga ode mnie ciągłego doskonalenia umiejętności posługiwania się edytorem tekstu i arkuszem kalkulacyjnym. W opracowywanych zestawach zamieszczam wykresy, tabelki
i rysunki. To powoduje, że uczniowie otrzymują arkusze przygotowane
w profesjonalny sposób, czytelne i interesujące w swojej formie. Elektroniczna forma dokumentów pozwala na szybkie ich modyfikowanie i udostępnianie w ramach zespołu przedmiotowego.
W celu usprawnienia pracy korzystam z arkusza kalkulacyjnego, który służy
mi do analizy różnego typu ankiet, przeprowadzania analizy wyników egzaminów zewnętrznych, czy testów diagnozujących w klasach pierwszych, drugich i trzecich. Dzięki temu opracowane przeze mnie raporty są przejrzyste, czytelne i w sposób wizualny odzwierciedlają wyniki uczniów. Korzystam z arkuszy kalkulacyjnych do tworzenia zestawień okresowych wychowawców klasowych (średnie uczniów, średnie ocen z poszczególnych przedmiotów, ilość ocen itp.) oraz z arkuszy do obliczania frekwencji. Bardzo usprawnia to pracę wychowawcy, a wprowadzenie opcji arkusza chronionego pozwala unikać zmian, które mogłyby zafałszować statystyki.
Stosując narzędzia elektroniczne, projektowałam dyplomy na konkursy organizowane w Gimnazjum w Brzezinach. Po zaakceptowaniu przez dyrekcję
i organizatorów konkursu, trafiają one do rąk uczestników i stanowią miłą pamiątkę. W podobny sposób wykorzystuję komputer do tworzenia zaproszeń na różne akademie i uroczystości odbywające się w szkole.
Efektem moich działań było opracowanie wymienionych materiałów
w sposób przejrzysty i estetyczny, sprawne przeprowadzenie sprawdzianów, testów, konkursów.
Ponadto korzystałam z komputera i Internetu w celu komunikowania się
i wymiany informacji z innymi osobami poprzez e-mail (np. z członkami Rady Pedagogicznej, pracownikami Urzędu Gminy w Brzezinach, różnymi instytucjami, np. ODN w Kaliszu) oraz poprzez fora internetowe. Celem było wyszukiwanie niezbędnych informacji, grafiki i multimediów w sieci za pośrednictwem przeglądarki Mozilla Firefox, gromadzenie i archiwizowanie informacji na dyskach stacjonarnych
i przenośnych.
Podsumowując, stwierdzam, że zarówno komputer, jak i inne technologie komunikacyjne i informacyjne stały się dla mnie nieodzownym narzędziem pomocnym nie tylko w pracy, ale i w życiu. Dały mi możliwość wymiany doświadczeń z nauczycielami z całej Polski, wpłynęły na wzbogacenie mojego warsztatu pracy oraz na poszerzenie wiedzy metodycznej i merytorycznej, co niewątpliwie wpływa na uzyskiwanie wyższych wyników w nauce przez moich uczniów i przyczynia się do polepszenia jakości pracy szkoły.

2. Ukończenie form doskonalenia związanych z technologią informacyjną
i komunikacyjną.

21-22 września 2013r. wzięłam udział w szkoleniu organizowanym przez firmę komputerową Softon s.c. „Obsługa systemu interaktywnego Interwrite: tablicy interaktywnej Interwrite Dualboard, bezprzewodowego tabletu interaktywnego Mobi View, systemu pilotów do odpowiedzi CPS IR wraz z oprogramowaniem towarzyszącym”.
2 lipca 2014r. ukończyłam szkolenie „Rozwój cyfrowych kompetencji nauczycieli przedmiotów nieinformatycznych” zorganizowane przez Ośrodek Doskonalenia Nauczycieli w Kaliszu w ramach grantu Wielkopolskiego Kuratora Oświaty.
Zdaniem organizatorów, nowoczesna szkoła nie może dobrze funkcjonować bez wykorzystania technik informatycznych, dlatego głównym celem szkolenia było upowszechnianie wykorzystania tablicy multimedialnej w pracy z uczniami w polskich szkołach oraz przekazanie nauczycielom wiedzy o tym, jakie informatyczne techniki pracy są dla uczniów najskuteczniejsze. Ważnym elementem stało się praktyczne wykorzystanie nowej wiedzy. W ramach zajęć nauczyłam się obsługiwać tablicę multimedialną, tworzyć własne ćwiczenia językowe, a nie tylko korzystać z gotowych szablonów.
Wiedza i umiejętności zdobyte podczas szkolenia pozwoliły mi na efektywne wykorzystanie tablicy interaktywnej na zajęciach z wychowawcą oraz zajęciach języka angielskiego, co uatrakcyjniło proces nauki. Uczniowie chętniej zgłaszali się, podejmowali aktywność na lekcjach zaciekawieni nową formą nauki.
Efekty mojej pracy:
• udało mi się nawiązać bardzo dobry kontakt z młodzieżą i w grupach zdolniejszych zrealizować materiał wykraczający poza podstawę programową obowiązującą w Gimnazjum;
• największym sukcesem było dla mnie zaangażowanie uczniów bardzo słabych, którzy uwierzyli w swoje siły i możliwości, przełamali strach przed podejściem do tablicy, a przede wszystkim pokazali swoim rówieśnikom, że język angielski nie musi być trudny.


3. Wykorzystanie technologii informacyjnej i komputerowej w pracy szkoły.
Rola wychowawcy jest jednym z bardzo trudnych zadań w szkole. Zawsze starannie przygotowywałam się do spotkań z rodzicami, dbałam o to, aby wywiadówki przebiegały w miłej i ciepłej atmosferze. W dniu 18 maja 2016 roku przygotowałam prezentacje multimedialną dla rodziców na temat „Ale to już było…”, która podsumowała 3 lata mojej pracy jako wychowawcy klasy. Uwzględniłam w niej wyjścia, wyjazdy integracyjne, ogniska rekreacyjne, wycieczki krajoznawcze, a także przedmiotowe i sportowe sukcesy uczniów.
Moi wychowankowie są uczniami słabymi i przeciętnymi w nauce. Osiągają od początku edukacji (szkoła podstawowa i gimnazjum) bardzo niskie wyniki. W każdym roku szkolnym w gimnazjum mieli wiele zagrożeń, zdarzały się także egzaminy poprawkowe. Pomimo że ocen na początku roku mieli wiele, to były one bardzo słabe. Zaniepokoiło mnie najbardziej to, że uczniowie dobrzy znacząco obniżyli swoje wyniki, a uczniowie słabi nie mieli motywacji do nauki. Postanowiłam w tej sytuacji zmobilizować rodziców do stosowania różnych metod pracy ze swoimi dziećmi, aby poprawić wyniki i zniwelować poziom zagrożeń ocenami niedostatecznymi. Stworzyłam prezentację multimedialną, w której zawarłam istotne dla rodziców informacje dotyczące:
• jaki wpływ ma rodzic na rozwój intelektualny swojego dziecka;
• jak motywować dziecko do nauki;
• jak się uczyć i trwale zapamiętywać przyswajaną wiedzę;
• jak przygotowywać materiały do nauki;
W efekcie zaprezentowania jej podczas zebrania – rodzice moich uczniów zyskali wiedzę na temat technik uczenia się i zapamiętywania, a także na temat tego, jak wspierać swoje nastoletnie dzieci w organizowaniu i usprawnianiu procesu uczenia się. Również podczas indywidualnych spotkań z rodzicami i konsultacji na temat napotykanych przez moich uczniów trudności w nauce – wraz z rodzicami wykorzystujemy treści zawarte w tej prezentacji w opracowaniu strategii uczenia się
i utrwalania wiadomości oraz umiejętności odpowiednio do indywidualnych predyspozycji psychofizycznych danego ucznia.
W efekcie tego działania, wielu rodziców zmieniło swoje podejście do konieczności wspierania swoich dzieci w pokonywaniu trudności szkolnych,
a nowoczesna i atrakcyjna wizualnie forma przekazania wiedzy posłużyła wzmocnieniu przekazu.
Często wykorzystywałam na swoich zajęciach scenariusze lekcji i materiały dodatkowe do nauki języka angielskiego dostępne na portalach internetowych wydawnictw szkolnych, czy portalach edukacyjnych (np.: www.literka.pl, www.profesor.pl, www.interklasa.pl, www.eslgamesplus.com, www.pons.eu, www.englishpage.com). Uczniowie otrzymali także stworzoną przeze mnie bazę stron internetowych z ciekawymi zadaniami interaktywnymi do nauki języka angielskiego, co wpłynęło na ich samokształcenie się i osiąganie lepszych wyników na sprawdzianach i egzaminach zewnętrznych. Oprócz powyższych działań staram się wykorzystywać technologię komputerową w procesie dydaktycznym, wdrażając uczniów do korzystania z komputera i Internetu. Prowadziłam dość dużą ilość lekcji
w pracowni komputerowej oraz z wykorzystaniem tablicy interaktywnej. Moich uczniów i ich rodziców udało mi się przekonać, aby standardowe ćwiczenia drukowane wymienili na ćwiczenia elektroniczne wypełniane online, dostosowane do podręcznika, z którego korzystają na zajęciach. W dobie komputerów i Internetu okazała się to być atrakcyjniejsza forma nauki dla uczniów, niż tradycyjna
z podręcznika. Również na zajęciach koła języka angielskiego wykorzystywałam komputer, Internet oraz tablice interaktywne, organizując videokonferencje
z obcokrajowcami. Także w pracy z uczniami korzystałam z komputera
i różnorodnych programów. Uczniowie wykonali kilka projektów klasowych przy użyciu komputera, programu Excel i Power Point. Stworzyli ankiety w języku angielskim i polskim, przeprowadzili je w swoich klasach. Następnie dokonali ich analizy w programie Excel oraz zaprezentowali wyniki i wnioski, tworząc prezentacje multimedialne, które następnie były przedstawione i omówione podczas zajęć
z całą grupą.
Wykorzystanie technologii komputerowej znacznie uatrakcyjniło tok lekcyjny, co sprzyjało większej aktywność i zaangażowaniu uczniów. Podnosiło także ich samoocenę dotyczącą znajomości języka angielskiego, gdy są
w stanie zrozumieć filmy lub konwersacje podczas wideokonferencji w języku angielskim.






















Opis i analiza realizacji wymagań, o których mowa w:





§ 8 ust. 2. pkt. 3
umiejętność dzielenia się wiedzą i doświadczeniem z innymi nauczycielami, w tym przez prowadzenie otwartych zajęć,
w szczególności dla nauczycieli stażystów i nauczycieli kontraktowych, prowadzenie zajęć dla nauczycieli
w ramach wewnątrzszkolnego doskonalenia zawodowego lub innych zajęć





1. Prowadzenie zajęć otwartych.
2. Opiekun stażu.
3. Publikacje.
4. Praca w zespołach przedmiotowym, wychowawczym.









1. Prowadzenie zajęć otwartych.
14 kwietnia 2014r. przeprowadziłam lekcję otwartą dla nauczycieli i rodziców
z wykorzystaniem tablicy multimedialnej. Uczniowie rozwijali swoje umiejętności
z zakresu słownictwa informatycznego - Computer language – reading and listening comprehension w grupie 2 ab średniozaawansowanej, liczącej 16 uczniów. Prowadząc lekcję chciałam pokazać nauczycielom, jak sukcesywnie i ze zrozumieniem przekazywać wiedzę uczniom, stosowałam aktywne metody pracy, posługując się tylko językiem obcym. Pokazywałam, że w wielu sytuacjach da się wytłumaczyć różne aspekty języka bez posługiwania się językiem ojczystym.
Pod koniec zajęć przeprowadziłam ankietę ewaluacyjną, aby ocenić swoją pracę i wyciągnąć wnioski z przeprowadzonej lekcji, jak i ze swojego zaangażowania w dotychczasową pracę w tej grupie, co pozwoliło mi w przyszłości wyeliminować błędy i stać się lepszym nauczycielem. Uczniowie odpowiedzieli na 5 pytań dotyczących lekcji oraz pracy nauczyciela.
Uczniowie w większości przypadków wskazali, iż lekcję przeprowadzoną przez tego nauczyciela oceniają jako interesującą i bardzo interesującą. Tylko nieliczni uważali lekcję jako mało interesującą, natomiast nikt nie określił jej jako nudnej.
W opinii nauczyciela, wynika to przede wszystkim z użycia autentycznych materiałów, gdyż zwiększa to motywację uczniów. Mają oni poczucie, iż czytają autentyczne artykuły, a nie uproszczone wersje, stworzone na potrzeby nauczania języków obcych w szkole, które znajdują się w podręcznikach.
Większość uczniów nie ma problemów ze zrozumieniem poleceń nauczyciela
i prezentacji nowego materiału. Jednak w tej części ankiety wystąpiły znaczne różnice w odpowiedziach uczniów. Dla znacznej części ankietowanych (56%) polecenia i sposób prezentacji materiału były zawsze zrozumiałe. 25% uczniów ma tylko czasami problemy ze zrozumieniem poleceń i nowego materiału. Natomiast 19% badanych uważa, iż polecenia są tylko czasami dla nich zrozumiałe. Po analizie tych danych nauczyciel doszedł do wniosku, iż takie rozbieżności wynikają przede wszystkim z różnego poziomu opanowania materiału i braków w słownictwie oraz zagadnieniach gramatycznych, jakie występują u niektórych uczniów. Z drugiej strony, nauczyciel stara się, aby uczniowie zawsze zrozumieli polecenia, w przypadku trudniejszych zagadnień prosi uczniów zdolniejszych, aby wyjaśnili polecenia po polsku dla tych, którzy mają problemy ze zrozumieniem.
Ponadto uczniowie są zdania, iż w większości sytuacji mają sprzyjające warunki do wypowiadania się i wyrażania własnych opinii w języku angielskim. Tylko nieliczni twierdzą, iż istnieją niesprzyjające warunki do komunikowania się
w języku angielskim (4 osoby), podczas gdy znaczna większość osób jest zdania, że mogą dość często, bądź często korzystać na lekcji ze swoich umiejętności werbalnych. Odpowiedź ‘nigdy’, bądź ‘bardzo rzadko’ nie została zaznaczona przez żadną z ankietowanych osób.
Ponadto większość uczniów uważa, że nauczyciel jest wymagający (14 osób), co według niego jest atutem, gdyż prowadzone lekcje nie są zmarnowane. Wręcz przeciwnie, uczniowie wynoszą nową wiedzę z zajęć, którą potrafią wykorzystać w prywatnym życiu. Tylko nieliczne osoby uważają, iż nauczyciel jest za surowy, natomiast żaden z uczniów nie ocenia nauczyciela jako zbyt łagodnego.
Uczniowie mieli ponadto możliwość ocenienia różnych cech osobowych nauczyciela, które mają znaczny wpływ na nauczanie. Spośród podanych w ankiecie cech najbardziej cenią w nauczycielu to, iż jest sprawiedliwy, zaangażowany
w lekcje, dobrze tłumaczący oraz zachęcający do uczenia, jak i to, że wykazuje cierpliwość, jest dobrym słuchaczem oraz ma poczucie humoru. Szczegółowe zestawienie głosów uczniów dotyczących cech osobowych nauczyciela znajduje się w tabeli poniżej. Spośród 16 osób ankietowanych jedna osoba pominęła ten punkt w ankiecie i nie udzieliła żadnej odpowiedzi na postawione pytanie.
Podsumowując, stwierdzam, że uczniowie w większości przypadków są zadowoleni z pracy nauczyciela, co ma pozytywny wpływ na ich motywację
i chęć dalszego pogłębiania wiedzy w zakresie języka angielskiego oraz kultury krajów anglojęzycznych. Pracują chetnie na lekcji, nawet w sytuacji, gdy ćwiczenia oparte na autentycznych materiałach są bardziej wymagające
i trudniejsze od tych znajdujących się w podręczniku. Jednakże analizując ankiety, zwróciłam także uwagę na elementy, które nie są zadowalające i będę się starała wziąć to pod uwagę, aby wyeliminować błędy, jakie popełniam. Dlatego też, przeprowadzona ankieta była bardzo użyteczna i będzie miała korzystny wpływ na dalszą organizację mojej pracy. Pomoże mi stać się jeszcze bardziej wydajnym nauczycielem.
W dniu 30.01.2015r. przeprowadziłam lekcję otwartą It’s too noisy – reading and speaking comprehension z wykorzystaniem elementów oceniania kształtującego w grupie średniozaawansowanej klas 1ab liczącej 15 osób. Uczniowie uczyli się języka angielskiego przez około 7 lat i opanowali podstawowe zagadnienia gramatyczne i leksykalne, znajdujące się w programie nauczania szkoły podstawowej i gimnazjum. Dwa główne problemy, które się pojawiają w pracy z tymi uczniami, to przede wszystkim znaczne różnice w opanowaniu materiału i dość często brak dodatkowych samodzielnych powtórzeń materiału, które mogłyby pomóc poprawić ich umiejętności językowe. Z drugiej strony, większość uczniów aktywnie uczestniczy w zajęciach. Ich motywacja w przyswajaniu języków obcych jest zadowalająca, gdyż zdają sobie sprawę z użyteczności tego języka w przyszłości.
Lekcję obserwowało 10 nauczycieli (w tym 5 nauczycieli języków obcych) oraz dyrektor szkoły. Mogłam zastosować różnorodne formy pracy i techniki nauczania, takie jak wkomponowanie elementów inscenizacji czy prezentacji multimedialnych. Przygotowałam karty pracy dla uczniów, w których użyłam autentycznych materiałów (artykuł z Internetu). Na ich podstawie ułożyłam własne ćwiczenia dotyczące ćwiczenia umiejętności czytania i słuchania ze zrozumieniem oraz wydobywania informacji ogólnej i szczegółowej z dostępnych materiałów, a także odgadywania nieznanych słów z kontekstu. Po lekcji, chcąc otrzymać informację zwrotną, w jakim stopniu uczniowie opanowali zagadnienia, przeprowadziłam krótką ewaluację
w formie sprawdzenia wiedzy. W efekcie wdrożonych działań 7 na 15 uczniów napisało kartkówkę na ocenę bardzo dobrą, co stanowi 46,7% tej grupy. 5 uczniów, czyli 33,3%, otrzymało ocenę dobrą. 3 uczniów, co stanowi 20% grupy, uzyskało ocenę dostateczną. Nikt nie otrzymał oceny dopuszczającej bądź niedostatecznej.
Dużo informacji na temat efektów lekcji prowadzonej w ten sposób dały mi również zdania podsumowujące, które uczniowie mieli uzupełnić pod koniec lekcji. Zaproponowałam im dokończenie zdania „dzisiaj zrozumiałem, że ….”. Wśród odpowiedzi były między innymi następujące:
• aby zrozumieć cały tekst, nie trzeba znać wszystkich słów;
• wyszukiwanie informacji z tekstu nie jest trudne;
• jeśli się słucha, to się wie.
Nauczyciele obserwujący lekcję mogli wzbogacić swoją wiedzę na temat oceniania kształtującego: jak poinformować uczniów, na co będzie się zwracało uwagę przy ocenianiu danego zadania (Nacobezu), jak wydłużać czas oczekiwania na odpowiedź ucznia, jaki jest cel stosowania zasady nie podnoszenia rąk. Zobaczyli także jak indywidualizować zadania dla uczniów oraz skorzystać z błędnych odpowiedzi uczniów do wyjaśnienia zagadnienia.
Z ankiety ewaluacyjnej, którą przeprowadziłam wśród zaproszonych nauczycieli wynika, że wszyscy z zainteresowaniem przyjęli przygotowane przeze mnie materiały oraz przekonali się do stosowania elementów oceniania kształtującego we własnej pracy. Zawierały one gotowe do wykorzystania szablony
i wzory dokumentów, co na pewno ułatwiło innym realizację zadań. Gotowe szablony i wzory są ogólnie dostępne dla nauczycieli Gimnazjum w Brzezinach chcących stosować ocenianie wspierające ucznia.
Wnioski, które nasunęły mi się po przeprowadzonej lekcji, pozwalają docenić elementy oceniania kształtującego, które mobilizują uczniów do pracy. Jednocześnie stwarzają słabszym uczniom poczucie bezpieczeństwa, które nie zawsze towarzyszy im na typowej lekcji.

2. Opiekun stażu
Pełniąc funkcję opiekuna stażu nauczyciela stażysty (2012/2013 oraz 2014/2015)
i nauczyciela kontraktowego (2013-2016), nie tylko obserwowałam lekcje prowadzone przez innych nauczycieli języka angielskiego, ale także prowadziłam zajęcia, które były oglądane przez moich stażystów. Obserwacje lekcji pozwoliły mi poznać warsztat pracy nauczycieli na różnych stopniach awansu. Szczególną uwagę zwracałam na stosowane metody i formy pracy, na atmosferę panującą na lekcji, a także na stosunek nauczyciela do uczniów. Udzielałam wskazówek nauczycielom, wspólnie analizowałyśmy mocne i słabe strony lekcji, próbując eliminować niepowodzenia na kolejnych zajęciach.
W roku szkolnym 2015/2016, pełniąc funkcję nauczyciela wyznaczonego przez organ prowadzący do zastępowania dyrektora na czas nieobecności obserwowałam 2 lekcje matematyki: „Liczba Π nie dziwna mi” (16.11.2015r.) oraz „Ćwiczenie umiejętności związanych z wyrażeniami algebraicznymi” (24.11.2015r.),
2 lekcje międzyprzedmiotowe: „Wykorzystanie muzyki na zajęciach języka angielskiego” (30.10.2015r.) oraz z wychowania fizycznego „Jak wykorzystać język angielski na zajęciach wychowania fizycznego?” (17.11.2015r.). Wzięłam także udział w lekcji „Zakupy i usługi - ćwiczenia leksykalne” (11.12.2015r.). Ponadto ciekawym przykładem lekcji była historia z udziałem Radnej Rady Powiatu Kaliskiego ”Obradowanie na przestrzeni wieków” (11.02.2016r.). 18 lutego 2016r. obserwowałam lekcję języka polskiego pt. „Jana Kochanowskiego recepta na szcześliwe życie - analiza i interpretacja fraszek "Na lipę", "Na dom w Czarnolesie", "Na zachowanie"” oraz lekcję geografii „Zlodowacenia na obszarze Polski i ich wpływ na współczesną rzeźbę - analiza schematu i zdjęć”. Obserwując te lekcje, korzystałam z wiedzy młodszych nauczycieli, którzy mają również wiele ciekawych
i kreatywnych pomysłów na organizację zajęć. W czasie konsultacji dzieliłam się wiedzą na temat literatury pedagogicznej. Jednym z tekstów była publikacja Edyty Bru¬dnik: „Ja i mój uczeń pracujemy aktywnie. Przewodnik po metodach aktywizujących. Cz.2”. Po prowadzonych lekcjach, obserwacjach i konsultacjach zauważyłam, że lekcje moich stażystek oraz innych nauczycieli cechują się coraz wyższym poziomem metodycznym, a dla uczniów są atrakcyjniejsze
i motywują ich do dalszego zgłębiania wiedzy i umiejętności.


3. Publikacje
Chcąc dzielić się doświadczeniem nie tylko z nauczycielami pracującymi ze mną, ale szerszym gronem odbiorców, opublikowałam na serwisie edukacyjnym profesor.pl projekt swojej innowacji pedagogicznej „Okno na świat – kultura jako źródło uczenia się języka angielskiego”, aby mogła stać się dla innych nauczycieli przykładem dobrych praktyk. http://www.profesor.pl/publikacja,30069,Okno-na-swiat-kultura-jako-zrodlo-uczenia-sie-jezyka-angielskiego. Umieściłam tam również sprawozdanie z realizacji planu rozwoju zawodowego na nauczyciela mianowanego.
http://www.profesor.pl/publikacja,30070,Sprawozdanie-z-realizacji-planu-rozwoju-zawodowego-nauczyciela-ubiegajacego-sie-o-stopien-nauczyciela-mianowanego –
Ponadto opublikowałam swoją pracę dyplomową „Rozwój zawodowy nauczyciela
a rozwój szkoły na przykładzie Gimnazjum w Brzezinach”, napisaną podczas kursu kwalifikacyjnego dla oświatowej kadry kierowniczej z zakresu organizacji
i zarządzania oświatą. Wyniki badań oparte były na podstawie ankiety przeprowadzonej wśród nauczycieli Gimnazjum w Brzezinach. http://www.profesor.pl/publikacja,30068,Rozwoj-zawodowy-nauczyciela-a-rozwoj-szkoly-na-przykladzie-Gimnazjum-w-Brzezinach
Rozwój zawodowy nauczyciela a rozwój szkoły to dwa aspekty, które muszą być ze sobą ściśle powiązane. Rozwój zawodowy nauczyciela powinien być permanentny, bo taka jest specyfika tego zawodu. Aby nauczyciel mógł wpływać na różnorodny rozwój ucznia, sam musi być otwarty na zmiany, doskonalić siebie i swoje kompetencje. Jego rozwój powinien koncentrować się nie tylko na kwalifikacjach, ale przede wszystkim na własnej inicjatywie, chęci podejmowania nowych działań
i zaangażowaniu. Sprosta wtedy nowym edukacyjnym wyzwaniom, co przełoży się na efekty procesu kształcenia i wychowania. Praca pt. „Rozwój zawodowy nauczyciela a rozwój szkoły na przykładzie Gimnazjum w Brzezinach” dotyczy motywów, jakie wywołują u nauczycieli potrzebę rozwoju zawodowego, aspektów, którymi kierują się, podejmując decyzję o doskonaleniu. Koncentruje się także na tym, jak udział w różnych formach doskonalenia zawodowego wpływa na ich pracę zawodową oraz jakie zmiany udało im się wprowadzić we własnym warsztacie
w związku z doskonaleniem zawodowym. Także wzięto pod uwagę ścieżkę awansu zawodowego jako formę rozwoju nauczycieli i szkoły. Dzięki niej nauczyciele czują się zmotywowani do inicjowania nowych działań, które nie tylko przyczyniają się do ich własnego rozwoju, ale także podnoszą jakość pracy szkoły i przynoszą konkretne efekty. Nauczyciele, przechodzący przez proces awansu zawodowego, realizują plan rozwoju w konkretnej placówce oświatowej, w określonej rzeczywistości edukacyjnej. Dlatego dla nauczyciela rozpoczynającego awans i tworzącego plan rozwoju zawodowego ważna jest umiejętność oceny własnych kompetencji psychologiczno-pedagogicznych, które będą stanowiły podstawę do działań diagnostycznych, dydaktycznych i wychowawczych. Przy tym powinien kierować się:
• zadaniami statutowymi placówki,
• kierunkami rozwoju placówki,
• wymaganiami niezbędnymi do uzyskania kolejnego stopnia awansu,
• własnymi predyspozycjami i zainteresowaniami.
Podsumowując rolę awansu w rozwoju zawodowym nauczyciela należy stwierdzić, że zadania, które są realizowane przez niego zgodnie ze stworzonym
i zaakceptowanym przez dyrektora planem rozwoju, powinny być dobrane w taki sposób, aby uwzględniały nie tylko rozwój samego nauczyciela, ale także wpływ podejmowanych przez niego działań na jakość jego pracy, na efektywność pracy placówki i rozwój uczniów. Należy podkreślić w tym względzie ważną, motywującą rolę dyrektora w rozwoju zawodowym nauczyciela na każdym szczeblu awansu. Oprócz regulacji prawnych, w których określone są zadania i obowiązki dyrektora
w zakresie awansu zawodowego, ważny jest także klimat panujący w placówce, odpowiednie relacje między dyrektorem a członkami rady pedagogicznej, które pośrednio zachęcają do kreatywności i innowacyjnych działań.
Wyniki badania ankietowego przeprowadzonego wśród nauczycieli Gimnazjum
w Brzezinach pozwalają stwierdzić, iż zjawisko rozwoju zawodowego jest ważnym aspektem ich pracy. Przez swój rozwój zarówno zawodowy, jak i osobisty wpływają na rozwój placówki. Warto podkreślić, że rozwój zawodowy w tej grupie zawodowej jest bardzo intensywny, ponieważ wymaga tego specyfika zawodu nauczyciela. Wydaje się, że rozumienie pojęcia rozwoju zawodowego pedagogów Gimnazjum
w Brzezinach jest na wysokim poziomie, ponieważ nie utożsamiają oni rozwoju zawodowego wyłącznie z osiąganiem kolejnych stopni awansu. Ważniejsze są dla nich ścieżki doskonalenia i dokształcania, które wynikają z ich potrzeb, zainteresowań i aspiracji życiowych. Wprawdzie nauczyciele realizują swoje zainteresowania i podejmują działania z nimi związaną w zgodzie z potrzebami placówki i uczniów, jednak należy im uświadamiać, że powinni sugerować się przede wszystkim kierunkami rozwoju szkoły. Nie ma bowiem żadnej gwarancji, że osobiste potrzeby nauczycieli są zgodne z potrzebami szkoły jako instytucji. Nauczyciele nie traktują rozwoju jako ‘zła koniecznego’, ale uważają go jako zjawisko, które wpływa także na kształtowanie ich osobowości. Warto podkreślić, że czynnikiem motywującym do rozwoju nie są także przede wszystkim możliwe korzyści finansowe, które w wielu przypadkach w innych zawodach są jedynym wyznacznikiem podnoszenia kwalifikacji. Kolejnym ważnym wnioskiem, który wynika
z przeprowadzonych badań, jest fakt, iż nauczyciele chętnie uczestniczą w różnych formach doskonalenia. Największą wagę przykładają do aktualizacji wiedzy merytorycznej i metodycznej, zwłaszcza w kwestiach nowoczesnych aktywizujących metod nauczania. Należy zaznaczyć, że dla nauczycieli rozwój zawodowy i rozwój szkoły to nie tylko proces związany z realizacją statutowych zadań, ale także organizacja życia społecznego środowiska uczniowskiego we współpracy ze środowiskiem lokalnym. Stąd ważnym wydaje się fakt, że do przedsięwzięć starają się angażować nie tylko członków zespołów przedmiotowych, ale całe grono pedagogiczne, rodziców, lokalnych przedsiębiorców. Ma to pozytywny wpływ na relacje między pracownikami i członkami społeczności lokalnej oraz promocję wizerunku szkoły w środowisku.

4. Praca w zespołach: przedmiotowym i wychowawczym.
Od początku pracy w gimnazjum należę do zespołu nauczycieli języków obcych. W ramach jego pracy jestem współodpowiedzialna za organizację Dnia Języków Obcych, który odbywa się w naszej szkole od kilku lat i na stałe wpisał się
w kalendarz imprez. Ponadto corocznie opracowuję raporty podsumowujące pracę na języku angielskim z testów przesiewowych w klasach pierwszych, testów diagnozujących w klasach pierwszych, drugich i trzecich oraz egzaminów gimnazjalnych w klasach trzecich. Wnioski i rekomendacje do dalszej pracy analizowane są podczas zebrań zespołu. Wszystkie testy diagnozujące opracowuję we współpracy z nauczycielami języka angielskiego. Także udostępniam konspekty lekcji pozostałym nauczycielom języka angielskiego, realizującym awans zawodowy na nauczyciela kontraktowego i mianowanego.
Efektem działań w ramach pracy zespołu jest zainteresowanie uczniów nauką języków obcych. Podczas Dnia Języków Obcych mają możliwość zaprezentowanie swoich umiejętności szerszemu gronu odbiorców. Ponadto organizacja takiej uroczystości wpływa na poprawę wizerunku placówki
w wiejskim środowisku lokalnym, gdzie szkoła jest jednym z niewielu ośrodków kultury.
Pełniłam funkcję Przewodniczącej Zespołu Nadzorującego egzamin gimnazjalny w roku szkolnym 2014/2015. Jako przewodnicząca w części humanistycznej oraz w części matematyczno-przyrodniczej. W lutym 2015r. zostałam powołana przez dyrektora szkoły na zastępcę przewodniczącego szkolnego zespołu egzaminacyjnego. W bieżącym roku szkolnym w związku z nieobecnością dyrektora szkoły, jako nauczyciel wyznaczony przez organ prowadzący do zastępowania dyrektora szkoły na czas nieobecności, pełniłam funkcję przewodniczącej szkolnego zespołu egzaminacyjnego. Odpowiadałam za sprawny oraz zgodny
z rozporządzeniem przebieg egzaminu oraz przeszkolenie w tym zakresie grona pedagogicznego. W związku z powyższym:
• zapoznawałam się procedurami przebiegu egzaminu gimnazjalnego
• organizowałam szkolenie o procedurach egzaminacyjnych dla członków mojego zespołu;
• przygotowywałam salę i inne materiały potrzebne do przeprowadzenia egzaminu;
• odbierałam informacje o zdających z dysfunkcjami i warunkach jakie powinny im zostać zapewnione;
• w dniu egzaminu odbierałam potrzebne materiały;
• czuwałam nad tym, aby wszystkie procedury zostały zachowane;
• po zakończonym egzaminie przekazywałam spakowane zestawy egzaminacyjne wraz wypełnionym i podpisanym przez wszystkich członków zespołu protokołem Przewodniczącemu Szkolnego Zespołu Egzaminacyjnego.

Efektem tej pracy był sprawny i w pełni zgodny z przepisami prawa oświatowego przebieg egzaminu gimnazjalnego.


















Opis i analiza realizacji wymagań, o których mowa w:



§ 8 ust. 2. pkt. 4


b) wykonywanie zadań doradcy metodycznego, egzaminatora okręgowej komisji egzaminacyjnej, eksperta komisji kwalifikacyjnej lub egzaminacyjnej dla nauczycieli ubiegających się o awans zawodowy, rzeczoznawcy do spraw programów nauczania, programów wychowania przedszkolnego, podręczników lub środków dydaktycznych, a w przypadku nauczycieli szkół artystycznych – także konsultanta współpracującego z Centrum Edukacji Artystycznej
 
W dniu 7 marca 2013 roku, po odbyciu 2-dniowego szkolenia w wymiarze 20 godzin, organizowanego przez Okręgową Komisję Egzaminacyjną w Łodzi, nabyłam uprawnienia egzaminatora w zakresie egzaminu gimnazjalnego z języka angielskiego.
Decyzją nr GJA/685/13 Dyrektora Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej
w Łodzi zostałam wpisana do ewidencji egzaminatorów Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej w Łodzi z zakresu egzaminu z języka angielskiego
w gimnazjum oraz egzaminu eksternistycznego z języka angielskiego pod numerem 523000685.
Wiadomości teoretyczne, jakie zdobyłam podczas tego szkolenia
i umiejętności praktyczne podczas części warsztatowej pozwoliły mi przygotować się do roli egzaminatora oraz podniosły efektywność przygotowania uczniów do egzaminów zewnętrznych.
W dniach 10-11 maja 2014 roku uczestniczyłam w sprawdzaniu prac egzaminacyjnych z egzaminu gimnazjalnego z zakresu języka angielskiego
w zespole kierowanym przez panią Agnieszkę Kuźmińską-Hartzell.
W dniach 09-10 maja 2015 roku sprawdzałam prace egzaminacyjne
z egzaminu gimnazjalnego z zakresu języka angielskiego w zespole kierowanym przez pana Marcina Andrzejczuka.
W dniach 09-10 maja 2016 roku brałam udział w sprawdzaniu prac egzaminacyjnych z egzaminu gimnazjalnego z zakresu języka angielskiego
w zespole kierowanym przez pana Marcina Andrzejczuka.
Podjęcie pracy egzaminatora poprzedzone było szkoleniem dotyczącym sprawdzania kolejnych zadań z arkuszy egzaminu gimnazjalnego z części języka obcego nowożytnego – język angielski – poziom rozszerzony.
Uważam, iż posiadanie kwalifikacji egzaminatora egzaminu gimnazjalnego oraz czynny udział w sesjach egzaminacyjnych, pozwoliło mi na bardziej wnikliwą analizę procesu dydaktycznego przygotowującego uczniów do egzaminu. Po przeanalizowaniu trudności, jakie sprawiały uczniom poszczególne zadania egzaminacyjne, wiem, na jakie aspekty kształcenia należy zwrócić baczniejszą uwagę, co bezpośrednio przyczynia się do zwiększenia efektywności mojej pracy jako nauczyciela języka angielskiego.
Znajomość kryteriów oceniania i schematów punktowania jest mi niezbędna do sprawdzania i oceniania próbnych, pisemnych egzaminów gimnazjalnych z języka angielskiego przeprowadzanych co roku w naszej szkole oraz diagnoz
i sprawdzianów pisanych przez uczniów klas pierwszych, drugich i trzecich w ramach przygotowania do pisemnego egzaminu gimnazjalnego. Wszystkie wiadomości zdobyte na szkoleniach przed sprawdzaniem danej sesji egzaminacyjnej mogłam wykorzystać w praktyce. Było to dla mnie cenne doświadczenie, czas wytężonej pracy w dużym napięciu, wynikającym z poczucia odpowiedzialności, jaka na mnie spoczywała. W swojej pracy podczas wykonywania obowiązków egzaminatora szczególną wagę przywiązuję do zachowania wysokich standardów jakości merytorycznej dokonywanej oceny, a także do przestrzegania zasad etyki zawodu pedagoga. Jestem przekonana, że w ten sposób przyczyniam się, choć w skromnym wymiarze, do dbałości o wysoką jakość nowoczesnej edukacji.
Również w codziennej pracy nauczyciela wykorzystuję wiadomości zdobyte podczas szkoleń. Realizując zadania na lekcjach, zwracam szczególną uwagę
na istotne elementy rozwiązania, etapy podlegające punktacji na egzaminie. Znajomość metod tworzenia zestawów egzaminacyjnych i systemów ich punktowania wpływa na dobór zadań, jakie zamieszczam w pracach klasowych i na sposób, w jaki je oceniam.
Efektem mojej pracy jest wysoki wynik egzaminu gimnazjalnego z części języka angielskiego w roku 2015 dla grup uczonych przeze mnie. Na poziomie podstawowym grupa uczniów z klasy IIIc i IIId osiągnęła wyniki wyższe od średniej kraju o 14,36%, średniej okręgu 16,24%, średniej województwa 16,46%, średniej szkoły 19,79%, średniej powiatu 20,20%. Troje uczniów osiągnęło wynik 100%na poziomie podstawowym. Na poziomie rozszerzonym grupa uczniów z klas IIIc i IIId uzyskała wyniki wyższe od średniej kraju o 24,50%, średniej okręgu 24,72%, średniej województwa 25,72%, średniej szkoły 30,06%, średniej powiatu 33,01%.



Opis i analiza realizacji wymagań, o których mowa w:


§ 8 ust. 2. pkt. 4


c) poszerzenie zakresu działań szkoły, a w szczególności działań szkoły dotyczących zadań dydaktycznych, wychowawczych lub opiekuńczych



1. Obóz językowy
2. Innowacja pedagogiczna „Okno na świat – kultura jako źródło uczenia się języka angielskiego”.
3. Działania w ramach projektu międzynarodowego Erasmus+.
4. Prowadzenie grupy uczniów klas drugich Gimnazjum w Brzezinach realizujących projekt edukacyjny „Jak przetłumaczyć bajkę?” (2014r.).
5. Wycieczki dydaktyczne, wyjazdy integracyjno-rekreacyjne.
6. Uroczystości klasowe i szkolne.

1. Obóz językowy
W dniach 12-16 października 2014r. zorganizowałam dla chętnych uczniów Gimnazjum w Brzezinach obóz językowy w ramach programu EuroWeek – Szkoła Liderów organizowanego przez Europejskie Forum Młodzieży. Obóz odbywał się
w Międzygórzu, malowniczo położonej górskiej miejscowości na Ziemi Kłodzkiej
i wzięło w nim udział 24 uczniów Gimnazjum w Brzezinach. Zajęcia w języku angielskim w formie interaktywnych warsztatów, gier symulacyjnych, praktycznych ćwiczeń, dyskusji prowa¬dzo¬ne były przez Szko¬leniowców Euro¬pej¬skie¬go Fo¬rum Młodzieży w ramach pro¬gra¬mu „EuroWeek – Szkoła Li¬de¬rów”. Dla naszej młodzieży obóz okazał się niesamowitym, wspaniałym doświadczeniem. Zajęcia były bardzo interesujące, atmosfera rodzinna, świetni ludzie i wspaniała organizacja. Wcześniej niewyobrażalnym było zarówno dla opiekunów jak i uczniów, żeby w ciągu tygodnia
z ludzi całkowicie sobie obcych stworzyć grupę dobrych kolegów, a wręcz przyjaciół, w dodatku o tak rożnych poglądach, pochodzeniu i kulturze. Uczniowie poznali ciekawych ludzi z takich krajów jak Kenia, Azerbejdżan, Wietnam, Tajlandia, Meksyk, Łotwa, Rumunia, Dania, Francja, Indie. Ta miła współpraca, otwartość i chęć niesienia pomocy zaowocowała także w późniejszym okresie. Nadal utrzymujemy kontakty.
Dzięki udziałowi uczniów w obozie językowym prowadzonym przez obcokrajowców z różnych zakątków świata uczniowie mogli rozszerzyć możliwości poznawania języka angielskiego poprzez tworzenie naturalnych kontekstów wykorzystania języka, efektywniej uczyć się z wykorzystaniem najnowo¬cze¬ś¬niejszych osiągnięć techniki multimedialnej (skype, facebook) jako alternatywy dla tradycyjnej nauki z podręcznika; rozwijać umiejętności pracy w zespole.

2. Innowacja pedagogiczna „Okno na świat – kultura jako źródło uczenia się języka angielskiego”.
W trakcie odbywania stażu opracowałam i wdrożyłam program innowacji pedagogicznej z języka angielskiego pt. „Okno na świat – kultura jako źródło uczenia się języka angielskiego”. Innowacja organizacyjno-metodyczna realizowana była w terminie od 7 stycznia 2015 roku do 31 maja 2016r. wśród 15-osobowej grupy chętnych uczniów uczących się języka angielskiego na zajęciach realizowanych
w ramach godzin wynikających z art. 42 ust.2 pkt. 2 ustawy Karta Nauczyciela.
Myśl przewodnia tego przedsięwzięcia to otworzenie okna na świat, uczenie
z pasją i motywowanie uczniów do poznawania innych kultur. Innowacja była przygoto¬wa¬niem młodzieży gimnazjalnej do:
• nawiązywania swobodnego dialogu w komunikacji interpersonalnej;
• efektywniejszej nauki poprzez wykorzystanie najnowocześniejszych osiągnięć techniki multimedialnej jako alternatywy dla tradycyjnej nauki z podręcznika;
• bycia aktywnym obywatelem poprzez skuteczną komunikację między narodami;
• analizowania zjawisk kulturowych, rozwijania szacunku dla tożsamości
i różnorodności kulturowej;
• egzaminu gimnazjalnego z języka angielskiego;
• planowania własnego rozwoju;
Pomysł innowacji powstał w odpowiedzi na coraz bardziej rosnące zainteresowanie nauką języków obcych. W dzisiejszych czasach język angielski jest wszechobecny, a jego znajomość staje się konieczna do sprawnego korzystania
z różnych źródeł informacji o świecie. To najlepszy środek porozumiewania się
w każdej niemal dziedzinie. Dlatego celowe jest zachęcanie uczniów do jak najszerszego wykorzystywania go w życiu codziennym. Znajomość języka angielskiego daje większe możliwości szukania interesujących informacji
i poszerzania swojej wiedzy, również w zakresie kulturoznawstwa.
Zgodnie z założeniami nowej podstawy programowej do najważniejszych umiejętności ucznia należy komunikowanie się w języku obcym w mowie i piśmie. Uczniowie gimnazjum mając świadomość konieczności wyboru przyszłego zawodu, już w tak wczesnym wieku mogą zaplanować swój rozwój, osiągać cele i mieć wpływ na swoją przyszłość. Znajomość języków obcych na wysokim poziomie zaawansowania z pewnością przyczyni się do podniesienia jakości życia młodzieży
w życiu dorosłym i zwiększenia ich atrakcyjności na współczesnym rynku pracy.
Nawiązanie współpracy z obcokrajowcami miało służyć wszechstronnemu rozwojowi uczniów, wspólnemu analizowaniu zjawisk kulturowych w duchu twórczego poznawania, tolerancji i zrozumienia. W przyszłym, dorosłym życiu uczniowie będą mogli szybciej przystosować się do nowego otoczenia i nowych sytuacji życiowych.
Głównym celem innowacji było poznawanie szeroko pojętej kultury różnych krajów jako źródła uczenia się języka angielskiego i dokonywanie porównań z kulturą Polski w celu kształtowania świadomości własnego dziedzictwa kulturowego i budowania tolerancji wobec innych kultur.
Cele szczegółowe:
• Poznanie kultury różnych krajów i dokonywanie porównań z kulturą Polski
w celu kształtowania świadomości własnego dziedzictwa kulturowego i budowania tolerancji wobec innych kultur;
• Rozszerzenie możliwości poznawania języka angielskiego poprzez tworzenie naturalnych kontekstów wykorzystania języka oraz zmotywowanie uczniów do własnych poszukiwań twórczych;
• Zmotywowanie uczniów do efektywniejszej nauki poprzez wykorzystanie najnowo¬cze¬ś¬niejszych osiągnięć techniki multimedialnej jako alternatywy dla tradycyjnej nauki z podręcznika;
• Rozwijanie umiejętności społecznych: przewodzenia, autoprezentacji oraz pracy w zespole;
• Kształtowanie postawy ciekawości, zdrowej rywalizacji, motywacji, tolerancji i otwartości;
• Podnoszenie kompetencji językowych;
• Podwyższenie świadomości językowej młodzieży, dokonywania samooceny, stosowania strategii komunikacyjnych i kompensacyjnych oraz umiejętności korzystania ze źródeł informacji w języku obcym za pomocą technologii informacyjno- komunikacyjnych;
• Kształcenie umiejętności planowania samodzielnego uczenia się i rozwijania zainteresowań.
Zakres innowacji zawierał:
• Omówienie celów inno¬wa¬cji, prze¬wi¬dy¬wanych osią¬gnięć - praca w grupach, burza mózgów;
• Szok kulturowy - prezentacja multimedialna, filmiki prezentujące zaba¬wne sytu¬a¬cje wynikające z niezna¬jo¬mości ku¬l¬tu¬ry in¬nych krajów;
• Wyszukiwanie informacji na temat kul¬tury różnych kra¬jów - E-portfolio językowe (różnice i podobieństwa w odniesieniu do historii, geografii, kultury, literatury, ustroju, szkolnictwa, tradycji i zwyczajów, stylu życia), gazetki tematyczne w klasach, Internetowy kurs językowy o Wie¬l¬kiej Brytanii i Stanach Zjedno¬czo¬nych;
• Podniesienie kompetencji ję¬zy¬¬kowych - oglądanie telewizji w języku angielskim, czytanie prasy, lektur upro¬szczo¬nych w języku angielskim, lekcje
z wykorzystaniem tra¬dy¬¬cy¬j¬nych piosenek, pisanie / tłumaczenie arty¬ku¬łów do szkolnej gazety „Pauza” w języku obcym;
• Nawiązanie współpracy z obcokrajowcami - Organizacja wideokonferencji przez Skype’a, pisanie e-maili;
• Spotkanie z obcokrajo¬wca¬¬mi w szkole w ramach Wolontariatu Europejskiego (EVS – European Voluntary Service) – Olivian Dore – Rumunia, Patrick Kimani – Kenia (27-30 kwietnia 2015), Randy Magdaluyo, leader Młodzieżowych Ambasadorów Filipin, członek Stowarzyszenia Narodów Azji Południowo Wschodniej – Filipiny, Cristian David Hilarion – Kolumbia (15-19 listopada 2015).
W ramach zajęć wolontariusze prowadzili zajęcia integracyjne w języku angielskim, warsztaty językowe dotyczące kultury swoich krajów. W ramach zajęć lekcyjnych i pozalekcyjnych uczniowie tworzyli reklamy różnych produktów, filmy, opowiadania w języku angielskim, poznawali piosenki, a nawet elementy języka migowego. Młodzież nie nudziła się nawet podczas przerw, tańcząc salsę, belgijkę czy amerykankę. Goście wzięli też udział w degustacji tradycyjnych polskich potraw przygotowanych przez uczniów w ramach zajęć żywieniowych, a także w spotkaniu
połączonym z ogniskiem w gospodarstwie agroturystycznym w Piegonisku Pustkowiu. Uczestniczyli także w lekcjach otwartych: z chemii, matematyki, języka polskiego, wychowania fizycznego oraz muzyki, które były prowadzone
w języku angielskim. Podczas pobytu zaproszeni goście przebywali w rodzinach uczniów gimnazjum.
Podczas spotkań uczniowie mieli możliwość rozwijania swoich umiejętności posługiwania się językiem angielskim w różnych sytuacjach życia codziennego, a także przełamywania barier komunikacyjnych oraz posługiwania się językiem angielskim w realnych sytuacjach życiowych.
Udział w zajęciach pozwolił uczniom na lepsze przygotowanie do egzaminu gimnazjalnego i do dalszej nauki w szkołach ponadgimnazjalnych. Wprowadzenie wideokonferencji i obozu językowego prowadzonego przez wolontariuszy z różnych części świata było w naszej szkole przedsięwzięciem nowatorskim, które spowodowało, że nauczanie języka angielskiego stało się ciekawe i atrakcyjne. Pozwoliło to uczniom praktycznie wykorzystywać wiedzę w życiu codziennym
i poznać jej ogromne znaczenie dla własnego przyszłego rozwoju. Uczniowie przyzwyczaili się do projektowania i organizowania pracy własnej oraz w grupach i zespołach.
Uczniowie, którzy przystąpili do innowacji, wynieśli następujące korzyści:
• potrafili szybciej przystosować się do nowych sytuacji życiowych,
• przełamali bariery komunikacyjne, nauczyli porozumieć się z obcokrajowcami,
• udoskonalili najbardziej cenione w chwili obecnej umiejętności społeczne: przewodzenia, autoprezentacji oraz pracy w zespole,
• mogli lepiej zrozumieć problemy świata, kulturę i mentalność ludzi z różnych krajów,
• kształtowali wyszukiwanie informacji w języku obcym za pomocą technologii informacyjno- komunikacyjnej,
• rozwinęli swoje zainteresowania i realizowali pasje (tworzenie własnych tekstów, ulotek, plakatów, prezentacji, klipów, filmów),
• mieli wpływ na budowanie pozytywnego wizerunku szkoły dbającej o rozwój językowy swoich wychowanków,
• potrafią wykorzystać szeroko pojętą kulturę różnych krajów jako źródło uczenia się języka angielskiego.
Podczas trwania innowacji zaangażowani nauczyciele korzystali z różnych metod i technik stosowanych we współczesnej dydaktyce, aby angażować uczniów do pracy na zajęciach i rozwijać w nich umiejętności podejmowania decyzji
w przyszłości. Były to przede wszystkim metody aktywizujące przy wykorzystaniu multimediów, komputera, Internetu, metoda komunikacyjna (burza mózgów, rozmowy, wywiady, gry symulacyjne, debaty, dyskusje panelowe), praca metodą projektu, praca w grupach i parach.


3. Działania w ramach projektu międzynarodowego Erasmus+.
Wraz z początkiem roku szkolnego 2014/2015 Gimnazjum w Brzezinach przystąpiło do realizacji partnerskiego projektu Roll the Dice, realizowanego dzięki dofinansowaniu uzyskanemu z Fundacji Rozwoju Systemu Edukacji w ramach Programu Erasmus+ „Partnerstwa strategiczne – współpraca szkół”. Partnerami Gimnazjum w Brzezinach były szkoły z:
 Hiszpanii (Majorka, Arta) - koordynator Yasmin Aloy Korn
 Słowacji (Bańska Bystrzyca) - koordynator Peter Poliak
 Portugalii (Pedome) - koordynator Paulo Romalhoto
 Rumunii (Panciu) - koordynator Maricica Apreutesei
 Węgier (Lakitelek) - koordynator Aniko Vass
 Turcji (Ankara) - koordynator Seyit Cemal
Projekt przewidywał wymianę uczniów do krajów partnerskich. W maju 2015r. uczniowie naszej szkoły wyjechali na Majorkę, we wrześniu do Rumunii, a w kwietniu 2016r. na Węgry. Pełniłam rolę opiekuna wyjazdu uczniów podczas wymiany do Hiszpanii na Majorkę. Nasze gimnazjum gościło partnerów projektu od 30 maja do
2 czerwca 2016r. Podczas ich pobytu w Polsce byłam odpowiedzialna za szereg zadań. Przygotowałam uczniów pod kątem językowym do oprowadzania gości po szkole. Moi uczniowie stworzyli także prezentację multimedialną w języku angielskim
o gimnazjum i jego najważniejszych przedsięwzięciach w mijającym roku szkolnym, przedstawili Lipdub’a – film promujący szkołę. Podczas lekcji otwartej uczyłam uczniów goszczących piosenki "We are unity" z wykorzystaniem języka migowego. Była ona motywem przewodnim spotkania w Polsce. Jej głównym przesłaniem jest to, że nieważne, kim i skąd jesteśmy, możemy stać się przyjaciółmi. Dlatego nakręciliśmy także teledysk w różnych częściach naszej miejscowości do tej piosenki. Wraz z uczniami wydałam także angielską wersję szkolnej gazety Pauza, która zawierała wszystkie wydarzenia z mijającego roku szkolnego. Pełniłam także funkcję opiekuna podczas wszystkich wyjazdów i wycieczek zorganizowanych dla gości w Polsce a także kierownika wycieczki podczas wyjazdu rekreacyjnego na baseny termalne do Uniejowa. Podczas ogniska uczniowie mieli okazję nie tylko skonsumować upieczone kiełbaski, ale również pograć w piłkę, pośpiewać i wziąć udział w zabawach integracyjnych. W drugim dniu pobytu gości w naszym kraju zaplanowano wycieczkę do Kalisza. Uczniowie mogli poznać nie tylko miasto, na które patrzyli z wysokości wieży ratuszowej, ale również jego historię. Zwiedzili najstarszą część miasta - Zawodzie. Podczas pobytu w rezerwacie archeologicznym mogli obejrzeć rekonstrukcję grodu, postrzelać z łuku oraz po raz kolejny podsmażyć
i skonsumować kiełbaski. Niewątpliwą atrakcją był rejs po Prośnie. Kolejny dzień rozpoczął się od pracy w grupach nad teledyskiem do piosenki „We are unity”. Następnie wszyscy udali się do Uniejowa, gdzie spędzili czas nie tylko w termach, ale również uczestniczyli w warsztatach pieczenia chleba.
Byłam także odpowiedzialna za przygotowanie w języku angielskim ceremonii podsumowania projektu, która rozpoczęła się odegraniem hymnów Polski i Unii Europejskiej. Po powitaniu gości głos zabrał Wójt Gminy Brzeziny, Krzysztof Niedźwiedzki. Przedstawił cele i założenia projektu oraz w imieniu swoim
i władz samorządowych wyraził wdzięczność dla pomysłodawców i koordynatorów projektu oraz podziękował wszystkim za zaangażowanie w realizację zadań projektowych. Tłumaczyłam przemówienia władz samorządowych na język angielski.
Następnie każdy kraj partnerski miał za zadanie zaprezentować swój kraj. Uczniowie z Polski przygotowali bogaty program artystyczny, a rozpoczęli go od tańca narodowego – poloneza, który zatańczyli z gracją i wdziękiem. W związku
z czterechsetną rocznicą śmierci Williama Shakespeare’a uczniowie klasy 2c odegrali sceny z Hamleta i Romeo i Julii. Były to współczesne wersje tych sztuk, które zostały zaprezentowane w humorystyczny sposób. Z kolei uczniowie klasy 1c przygotowali współczesną wersję Czerwonego Kapturka, który szuka księcia
w Internecie. Historia jest mieszanką różnych baśni, której morał brzmiał: „Uważaj bracie, z kim się umawiasz na czacie”. Podsumowanie uświetniły też występy dzieci z Zespołu Szkół w Brzezinach, które przygotowały tańce ludowe. Natomiast występy zespołu śpiewaczego „Brzezinianki” oraz kapeli ludowej „Brzeziny” porwały zaproszonych gości do tańca. Przedstawienia urozmaicały utwory w wykonaniu utalentowanych wokalistek i chóru szkolnego.
Następnie poszczególne grupy mobilne zaprezentowały swoje kraje, tańce narodowe, stroje, współczesne układy taneczne, prezentacje. Wszystkie projekty były bardzo ciekawe, przygotowane na miarę możliwości uczniów. Włożyli w nie wiele trudu i wykazali się dużym zaangażowaniem.
Na zakończenie krótkie przemówienie wygłosiła Dyrektor Gimnazjum
w Brzezinach, Małgorzata Błaszczyk, która podkreśliła, że uczniowie szkoły mogli poznać różne zjawiska kulturowe i rozwijać szacunek dla różnorodności między kulturami. Mieli także okazję rozwijać umiejętność komunikowania się w języku angielskim. Podziękowała także wszystkim nauczycielom, rodzicom i uczniom za zaangażowanie w realizację tego ważnego dla szkoły przedsięwzięcia. Po raz kolejny byłam odpowiedzialna za przetłumaczenie słów Pani Dyrektor grupom mobilnym.
Motywem przewodnim tego projektu językowego były gry. W ciągu dwóch lat współpracy uczniowie mogli rozwijać swoje umiejętności lingwistyczne, poznając jednocześnie kulturę krajów partnerskich w kontekście kultury europejskiej. Celem przewodnim programu była nie tylko poprawa znajomości języka angielskiego wśród uczniów i nauczycieli (w działania poza anglistkami byli zaangażowani m.in. nauczyciele muzyki, plastyki, informatyki, matematyki, języka rosyjskiego, historii), ale również zbudowanie przyjacielskich relacji między uczniami odmiennych krajów. Pozostałe cele to: stymulowanie kreatywności uczniów i rozwój ich osobowości, nauka tolerancji dla innej kultury i tradycji, pobudzanie zdolności analitycznych i dociekliwości uczniów, promowanie zdrowego trybu życia przez taniec oraz rozwijanie u nich umiejętności współpracy w grupie i zasad fair play przy tworzeniu gier edukacyjnych i nagraniu scenek prezentujących współpracę uczniów.

4. Prowadzenie grupy uczniów klas drugich Gimnazjum w Brzezinach realizujących projekt edukacyjny „Jak przetłumaczyć bajkę?” (2014r.).
Na podstawie Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 20 sierpnia 2010r. zmieniającego rozporządzenie z dnia 30 kwietnia 2007 r. w sprawie warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów w szkołach publicznych (Dz. U. nr 156, poz.1046) paragraf 21a, oraz Rozporządzenia MEN z dnia 10 czerwca 2015r.
w sprawie szczegółowych warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania
i promowania uczniów i słuchaczy w szkołach publicznych (poz. 843), § 8 ust. 1-7) (obecnie Ustawa z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz niektórych innych ustaw (poz. 357), art. 44p prowadziłam grupę uczniów realizującą projekt edukacyjny. Metoda projektu jest jedną z najbardziej ambitnych
i skutecznych metod pracy. Uczeń pracuje indywidualnie lub zespołowo nad zadanym tematem, może to trwać kilka tygodni, lub miesięcy. W roku szkolnym 2013/2014 realizowałam z grupą ośmiu uczennic projekt edukacyjny Gimnazjum w Brzezinach. Podczas zajęć zajmowaliśmy się tłumaczeniem współczesnej wersji bajki „Czerwony Kapturek”. Było to zajęcie czasochłonne ze względu na nieprzekładalność niektórych pojęć na język angielski. Wydaliśmy książkę pt. „Czerwony Kapturek szuka księcia” oraz zorganizowaliśmy przedstawienie podczas Dnia Projektów 28 maja 2014r. Aby uświetnić występ, wypożyczyliśmy stroje z teatru, a dekoracje uczennice wykonały samodzielnie. Także zaprezentowaliśmy się nieco młodszemu gronu publiczności – w szkołach podstawowych w Sobiesękach
i Brzezinach. Projekt jest doskonałym sposobem zwiększania motywacji uczniów. Samodzielność, świadomość wagi zadań, możliwość decydowania
o ich realizacji powoduje że uczeń nie musi być zachęcany do pracy. Uczennice stworzyły zintegrowany zespół, polepszyły znajomość języka angielskiego, wzbogaciły zasób słownictwa z zakresu bajek, nauczyły się współpracować w miłej atmosferze oraz miały możliwość rozwijać swoje umiejętności aktorskie i artystyczne. Dzięki udziałowi w projekcie uczestniczyły w atrakcyjnych zajęciach pozalekcyjnych i pozaszkolnych, rozwijających zainteresowania i uzdolnienia. Praca w grupach projektowych umożliwiła im nabycie umiejętności interpersonalnych, komunikacyjnych oraz uczenia się. Uczestniczyli w grupie, która umożliwiła im rozwój m.in. takich umiejętności jak: kreatywność, innowacyjność i umiejętność oceniania i podejmowania ryzyka, a także zdolność do planowania przedsięwzięć i prowadzenia ich dla osiągnięcia zamierzonych celów. Rozwój zainteresowań oraz wiedzy z języka angielskiego przyczynił się do osiągnięcia przez uczennice bardzo dobrych wyników na egzaminie gimnazjalnym (dwie uczennice osiągnęły wynik 100%
z poziomu podstawowego). Udział w projekcie stanowił inspirację i motywację dla uczniów do wyznaczania i osiągania celów edukacyjnych.

5. Wycieczki krajoznawcze, wyjazdy integracyjno-rekreacyjne, rajdy rowerowe.
Podczas realizacji stażu na nauczyciela dyplomowanego poszerzałam zakres działań szkoły dotyczący zadań dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych poprzez organizację wyjazdów integracyjno-rekreacyjnych oraz wycieczek krajoznawczych.
Zorganizowałam wycieczkę krajoznawczą do Karpacza dla uczniów klas pierwszych, w tym moich wychowanków, która odbyła się 16-18 czerwca 2014r. oraz do Zakopanego i Krakowa dla uczniów klas trzecich w terminie 13-15 czerwca 2016r. Byłam odpowiedzialna za zgromadzenie pełnej dokumentacji związanej
z wycieczkami. Podjęłam działania w celu rezerwacji noclegów, wynajmu autokaru, zarezerwowania przewodnika. Stworzyłam także preliminarze i karty wycieczek. Podczas obu wyjazdów pełniłam funkcję kierownika zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami.
Podczas wycieczki do Karpacza uczniowie zwiedzili Park Miniatur
w Kowarach, weszli na Śnieżkę, zwiedzili kościół Wang oraz zobaczyli miejsce
z anomaliami grawitacyjnymi. Z kolei w trakcie wyjazdu do Zakopanego uczniowie weszli nad Morskie Oko i Czarny Staw, na Kasprowy Wierch, zwiedzili skocznię narciarską Wielka Krokiew, spacerowali po Krupówkach w celu zakupienia pamiątek, wjechali kolejką na Gubałówkę. W Krakowie zwiedzili Zamek Królewski na Wawelu (Komnaty, Skarbiec, Zbrojownię).
Działania te nauczyły mnie sumienności oraz terminowego wykonywania zadań. Uczniowie byli zadowoleni z właściwie dobranych noclegów i atrakcji turystycznych. Wzbogacili swoją wiedzę na temat turystyki w Polsce,
a także zintegrowali się podczas gier i zabaw rekreacyjnych w ośrodkach wypoczynkowych.
Dla moich wychowanków zorganizowałam także sześć wyjazdów integracyjno-rekreacyjnych. W pierwszej klasie (22 września 2013r.) wzięli oni udział w ognisku integracyjnym w stadninie koni w Piegonisku Pustkowiu. Uczestniczyło w nim 21 uczniów, co stanowi 88% klasy). W organizację spotkania zaangażowała się także bardzo duża ilość rodziców, którzy upiekli ciasta oraz pomagali nauczycielom czuwać nad bezpieczeństwem uczniów. Kolejny wyjazd odbył się 6 grudnia 2013r. z okazji mikołajków. Uczniowie wyjechali na baseny termalne do Uniejowa (15 uczniów = 63% klasy). 8 grudnia 2014r. zorganizowałam kolejny mikołajkowy wyjazd rekreacyjny, tym razem na lodowisko do Manufaktury Łódzkiej dla uczniów klas drugich.
18 czerwca 2015r. zorganizowałam wyjazd rekreacyjno-integracyjny wychowanków do Wrocławia, podczas którego pełniłam rolę kierownika wycieczki. W ramach wyjazdu uczniowie przebywali w Afrykarium i zoo, rozwijali swoje umiejętności sportowe w parku linowym na Wyspie Przygody Opatowicka oraz zobaczyli Panoramę Racławicką. 14 grudnia 2015r. zorganizowałam dla uczniów kolejny wyjazd rekreacyjno-integracyjny, podczas którego mieli możliwość nauczyć się jeździć na łyżwach.
W kwietniu oraz maju 2015 roku opiekowałam się grupą uczniów podczas rajdów rowerowych. Jeden z nich odbył się w ramach Projektu WF z Klasą - działanie Lokalna Akcja Sportowa – organizowanego przez Centrum Edukacji Obywatelskiej (współpraca z nauczycielem wychowania fizycznego), a drugi rajd krajoznawczy ramach przygotowania uczniów do Konkursu Wiedzy o Wielkopolsce „Moja Wielkopolska” (współpraca z nauczycielem geografii).
Działania integracyjne miały wpływ nie tylko na poprawę relacji personalnych między członkami społeczności uczniowskiej, ale także między uczniami a nauczycielami. Uczniowie mają okazję poznać nauczyciela z trochę innej perspektywy, nie tak formalnej jak podczas zajęć lekcyjnych. Miało to wpływ na inne spojrzenie na kwestie nauki i wychowania oraz późniejszą zmianę zachowania niektórych uczniów, zwłaszcza tych z problemami wychowawczymi. Często podczas wyjazdów prezentują się z tej lepszej strony, przez co także nauczyciele wykazują głębsze zainteresowanie się uczniem
i zmieniają swój pogląd o danej osobie. Wyjazdy te okazały się dla mnie niezwykle cennym doświadczeniem, dzięki któremu mogłam poznać zainteresowania i umiejętności uczniów, miałam okazję porozmawiać o ich pasjach i zamiłowaniach. Takie wzajemne poznanie się poza środowiskiem szkolnym daje możliwość lepszej współpracy i poznania trosk uczniów.

6. Uroczystości klasowe i szkolne.
Podczas realizacji stażu na nauczyciela dyplomowanego organizowałam różne uroczystości klasowe i szkolne. Wraz z wychowankami przygotowałam uroczystość Ślubowania Klas Pierwszych, w którym udział wzięli dyrektor, wicedyrektor, wychowawcy, zaproszeni rodzice oraz przedstawiciele środowiska lokalnego (władze gminy). Powierzono mi odpowiedzialność za zorganizowanie balu gimnazjalnego dla klas trzecich we współpracy z rodzicami. Odbył się on 29 stycznia 2016r. Uczniowie klas trzecich przeżywali swój pierwszy bal młodości, bal gimnazjalny, który stał się już wcześniej tradycją naszej szkoły. Uroczystość rozpoczęła się polonezem, który uczniowie odtańczyli w uroczystym klimacie, perfekcyjnie i z gracją. Zdali egzamin z umiejętności zabawy w miłej, serdecznej i kulturalnej atmosferze na 5. Tego wieczoru dziewczynki włożyły eleganckie sukienki, a chłopcy garnitury, co sprawiło, że różnili się od tych nastolatków, których widuje się na co dzień w szkole.
We współpracy z Radą Rodziców zorganizowałam bal karnawałowy dla młodzieży gimnazjum, który odbył się 6 lutego 2016r. Byłam koordynatorem przedstawienia, które urozmaiciło bal i ukazywało, jak to czasami układa się życie rodzinne i relacje damsko-męskie. Sentencje o tematyce miłosnej w związku ze zbliżającym się świętem zakochanych, walentynkami, wprowadziły wszystkich uczestników w klimat i nastrój spotkania pt. Miłość, serce, szczęście ….. Młodzi artyści w scence kabaretowej Kosmetyczny prezent zaprezentowali
„z przymrużeniem oka” płeć męską, która czasem obdarowuje swoje kobiety prezentami walentynkowymi. Z kolei skecz Gadułki Pączuszka pokazał, jak czasami kobiety potrafią „umilić życie” swoim partnerom. Nie zabrakło także bardzo lubianych scen z „Rancza”, czyli rozmów na ławeczce Mężczyźni o kobietach. Można było usłyszeć wiele zabawnych, filozoficznych lub nawet refleksyjnych „perełek”. Całość dopełniały piosenki śpiewane przez solistki.
Wraz z uczennicami przygotowywałam uroczystości klasowe z okazji Dnia Chłopaka, nadzorowałam zakup upominków, przygotowanie poczęstunku oraz konkursów dla chłopców. Współpracując z rodzicami, zachęciłam ich do organizowania dla uczniów klasowej Wigilii. Wszyscy uczniowie brali aktywny udział w przygotowaniach, pięknie udekorowali klasę, przygotowali stół wigilijny, potrawy. Rodzinna atmosfera wpłynęła pozytywnie zwłaszcza na uczniów z rodzin ubogich, bądź patologicznych, którzy nie mają okazji spędzić czasu w gronie rodzinnym.
W efekcie tych spotkań uczniowie mogli się lepiej zintegrować, poznać polskie zwyczaje i tradycje panujące w różnych domach, zaangażować się
w życie klasy i szkoły poprzez wykonywanie różnych przydzielonych zadań. Uczniowie poznali głębię tradycji bożonarodzeniowych w Polsce, mieli okazję posłuchać i zaśpiewać kolędy i pastorałki. Mogli także wpłynąć na wizerunek szkoły poprzez reprezentowanie szkoły w uroczystościach klasowych
i szkolnych.















Opis i analiza realizacji wymagań, o których mowa w:




§ 8 ust. 2. pkt. 4


d) uzyskanie umiejętności posługiwania się językiem obcym na poziomie zaawansowanym, a w przypadku nauczycieli języków obcych – uzyskanie umiejętności posługiwania się drugim językiem obcym na poziomie zaawansowanym



 
W latach 2009-2012 uczęszczałam na studia licencjackie na Wydziale Społeczno-Ekonomicznym Wyższej Szkoły Gospodarki w Bydgoszczy. Na kierunku filologia w specjalności filologia niemiecka uzyskałam w dniu 14 lipca 2012 roku tytuł zawodowy licencjata.
Dzięki tym studiom udoskonaliłam warsztat pracy, zdobyłam nową wiedzę
i umiejętności, które mogę wykorzystywać również na zajęciach języka angielskiego, porównując różne zagadnienia językowe w obu językach, podobieństwa i różnice. Jest to szczególnie przydatne dla uczniów, którzy uczą się języka niemieckiego jako drugiego języka obcego. Poprzez porównania łatwiej im zrozumieć pewne zagadnienia gramatyczno-leksykalne w języku niemieckim, którego uczą się od podstaw, porównując je z odpowiednikami w języku angielskim i polskim. Ma to również znakomite zastosowanie w rozwijaniu struktur leksykalnych ze względu na dużą ilość internacjonalizmów w obu językach.
W przypadku nieobecności nauczycieli języka niemieckiego realizuję odpowiednie tematy na zastępstwach, co przyczynia się do rzetelnego przekazania wiedzy i realizacji podstawy programowej. Przeprowadzona sumiennie lekcja to dla uczniów brak zaległości i konieczności nadrabiania materiału w późniejszym okresie.
Ponadto umiejętność posługiwania się językiem niemieckim wykorzystuję podczas organizowanych wycieczek zagranicznych, np. do Berlina i na Wyspę Tropikalną. Pomoc uczniom słabo komunikującym się w języku niemieckim podczas kupowania pamiątek z wycieczek jest nieodzownym elementem mojej pracy jako kierownika wycieczek szkolnych.
W roku szkolnym 2013/2014 i 2014/2015 byłam współodpowiedzialna za przygotowanie Dnia Języków Obcych. Wraz z innymi nauczycielami języka niemieckiego, angielskiego i rosyjskiego poprzez konkursy i zabawę zapoznałam uczniów z obyczajami krajów anglojęzycznych, niemieckojęzycznych
i rosyjskojęzycznych. Współtworzyłam program przebiegu całego dnia. Celem naszego przedsięwzięcia było zachęcenie uczniów do nauki języków obcych, bez znajomości których w dzisiejszych czasach coraz trudniej znaleźć pracę. Analiza zjawisk kulturowych miała również na celu rozwijanie szacunku dla tożsamości
i różnorodności kulturowej.
Poprzez podejmowane działania i pokazywanie uczniom, jak ważna jest znajomość języków obcych, starałam się zarazić swoją pasją do ich nauki moich uczniów poprzez różnorodne formy i metody pracy na lekcjach oraz na zajęciach dodatkowych i zastępstwach. Podkreślanie znaczenia i znajomości języków obcych na wysokim poziomie zaawansowania z pewnością przyczyni się do podniesienia jakości życia młodzieży w życiu dorosłym i zwiększenia ich atrakcyjności na współczesnym rynku pracy.






















Opis i analiza realizacji wymagań, o których mowa w:

§ 8 ust. 2. pkt. 4


e) wykonywanie zadań na rzecz oświaty, pomocy społecznej lub postępowania w sprawach nieletnich we współpracy z innymi osobami, instytucjami samorządowymi lub innymi podmiotami





1. Współpraca z poradnią psychologiczno-pedagogiczną.
2. Współpraca z instytucjami i organizacjami:
– Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej - Gminna Komisja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych
– Gminny Ośrodek Kultury w Brzezinach
– Biblioteka Publiczna Gminy Brzeziny
– Kurator sądowy
3. Działania charytatywne.







1. Współpraca z poradnią psychologiczno-pedagogiczną.
W trakcie odbywania stażu odbywałam konsultacje merytoryczne
z psychologiem i pedagogami zatrudnionymi w Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej Nr 1 w Kaliszu. Dzięki tym indywidualnym spotkaniom konsultacyjnym zyskiwałam wsparcie w rozwiązywaniu konkretnych problemów moich wychowanków (z zachowaniem zasady anonimowości), uzyskiwałam informacje o wartościowych źródłach fachowej wiedzy o charakterze pedagogicznym i wychowawczym. Mogłam także ukierunkować rodziców moich wychowanków na możliwość korzystania
z porad i pomocy specjalistów w trudniejszych przypadkach, np. pogłębiania się trudności emocjonalnych ucznia. Efektem tejże współpracy był więc nie tylko wzrost mojej wiedzy i doświadczenia jako pedagoga – wychowawcy, ale pośrednio również pomoc moim wychowankom i ich rodzicom w rozwiązywaniu ważnych problemów wieku dorastania.
Jako nauczyciel-wychowawca spotykałam się w swojej pracy z wieloma problemami wychowawczymi, z którymi musiałam uporać się w pierwszych latach pracy sama, a nie zawsze było to łatwe. Dlatego bardzo doceniam fakt, że od czternastu lat zatrudniona jest w naszej szkole pedagog, a od dziewięciu lat psycholog, która od dwóch lat została także zatrudniona jako doradca zawodowy.
Z obiema paniami nawiązałam współpracę w ramach poradnictwa dla nauczycieli
i regularnie korzystałam z ich pomocy. Nie zawsze chodziło o problemy
z wychowankami. Podczas stażu byłam wychowawcą i w tym czasie otrzymywałam porady w zakresie doradztwa zawodowego oraz uzyskałam informacje
o uczniach z dysfunkcjami, które przekazałam pozostałym nauczycielom uczącym w mojej klasie. Opinie te były w razie potrzeby aktualizowane, aby ewentualnie uczniowie mogli skorzystać z przysługujących im przywilejów podczas egzaminów gimnazjalnych. Uczniowie z klasy, w której w okresie stażu pełniłam funkcję wychowawcy, stwarzali wiele problemów, często popadali w konflikty z kolegami
z grupy, innymi kolegami, a także w utarczki słowne z nauczycielami. Zdarzało się, że stawali się aroganccy i nie reagowali na polecenia nauczycieli. Często uczniowie byli roszczeniowi, a rodzice trudni do współpracy. Zdarzały się także przypadki wagarowania. We wszystkich takich sytuacjach nieodzowna i skuteczna okazywała się pomoc pedagoga.
Ponadto konsultowałam się na bieżąco w sprawach związanych ze specyficznymi zachowaniami okresu dojrzewania, prosiłam pedagoga
i psychologa o rozmowy indywidualne z uczniami lub o pogadankę dla całej klasy.
Problemy z wychowankami starałam się łagodzić również poprzez wspólne działanie z rodzicami dziecka. Zauważyłam jednak, że często spotykaną postawą rodziców jest bezradność wobec problemów dziecka i własnej rodziny. Nie zawsze też znają w wystarczającym stopniu swoje dziecko, jego zainteresowania, problemy czy kontakty ze środowiskiem. Wykorzystując swoje spostrzeżenia, starałam się znaleźć jak najlepsze rozwiązanie w trudnych sytuacjach, zwracając jednak uwagę, by nie wyręczać rodziców i nie zwalniać ich z obowiązku poszukiwania najlepszego dla dziecka wyjścia z trudnej sytuacji. Dlatego podejmowałam z nimi rozmowy indywidualne, które często przynosiły oczekiwany skutek. Ale z rodzicami kontaktowałam się nie tylko w sprawie problemów wychowawczych. Wręcz przeciwnie – zawsze licznie przybywali na spotkania międzysemestralne
i śródroczne, które przebiegały w bardzo miłej i serdecznej atmosferze. Działaliśmy wspólnym frontem w zakresie mobilizacji dzieci do nauki i działań na rzecz szkoły
i środowiska. Rodzice chętnie zgłaszali się do współpracy jako opiekunowie podczas klasowych spotkań integracyjnych, dyskotek oraz przy organizowaniu uroczystości klasowych i szkolnych.
Efekty współpracy:
• dzięki fachowym radom uniknęłam poważniejszych kłopotów wychowawczych,
• wymagania wobec uczniów dostosowywałam do ich możliwości również podczas egzaminu gimnazjalnego,
• problemy związane z wiekiem dojrzewania starałam się w miarę możliwości niwelować,
• żadne dziecko nie zostało samo ze swoimi problemami,
• nawiązałam bliski kontakt z rodzicami i mogłam liczyć na ich wsparcie,
• rozwiązywanie problemów wychowawczych sprawia mi coraz mniejszą trudność.

2. Współpraca z instytucjami i organizacjami.
We współpracy z Gminnym Ośrodkiem Pomocy Społecznej, a szczególnie
z Gminną Komisją Rozwiązywania Problemów Alkoholowych zorganizowałam spotkanie profilaktyczne dla młodzieży Gimnazjum w Brzezinach. Dnia 15 października 2015 roku uczniowie obejrzeli monodram pt. „Kuszenie Śmierci” poprowadzony przez Lecha Dyblika, znanego polskiego aktora teatralnego, filmowego, telewizyjnego oraz pieśniarza zatrudnionego w Teatrze Narodowym
w Warszawie. W czasie spotkania aktor wspominał o początkach swojej drogi zawodowej, o marzeniach, o aktorskiej karierze i drodze do osobistej katastrofy moralnej. Mówił o własnych przeżyciach z okresu staczania się w uzależnienie oraz trudnej walce z alkoholizmem. Śpiewał o tym, jak nałóg niszczy całe życie człowieka. Zainteresowanie uczniów wzbudził również słowami o własnej bezradności i słabości w konfrontacji z chorobą alkoholową. Pan Dyblik w swoich opowieściach podkreślał znaczenie rodziny, mówił o wzajemnych relacjach, które w rodzinie ciągle trzeba budować i doskonalić. Opowiadał o szacunku do drugiego człowieka i pokorze, która jest warunkiem spokojnego i pełnego życia.
Zaprezentowany program pt. „Kuszenie Śmierci” miał charakter profilaktyki uzależnień. Była to opowieść o człowieku, który wiele razy mógł wybrać ciemną drogę, kuszony przez środowisko „artystyczne” najpierw w liceum, później na deskach teatru i planie filmowym. W programie znalazł się także blok poświęcony „cyberprzemocy”, uzależnieniom od komputera i Internetu. Artysta zwracał także szczególną uwagę na brak anonimowości w sieci, wskazywał na zagrożenia związane z używaniem wszelkich przedmiotów mobilnych i wpływu świata wirtualnego na świadomość i psychikę młodego człowieka.
Artysta słowem i muzyką nakreślił ponury obraz rzeczywistości, w której żyje nasza młodzież. „To miejsce, gdzie żyjemy, to jeden wielki sklep z dopalaczami i nie zmieni tego żadna ustawa. Tylko twoje ‘nie’ to zmieni” – mówił artysta w trakcie spotkania. Podkreślił jednak, że spokój i szczęście w życiu rodzinnym można osiągnąć dzięki wzajemnej miłości, wyzbyciu się egoizmu, zrozumieniu oraz szczerym rozmowom, czego przykładem jest jego droga życiowa.
Efektem zorganizowanego spotkania było uświadomienie młodym ludziom tego, że nie warto marnować sobie życia, nadużywając alkoholu
i narkotyków. Historia z życia aktora zobrazowała problem w sposób bardzo przystępny i uzmysłowiła, żeby młodzi ludzie nie zapominali, że imprezy zakrapiane alkoholem mogą stać się początkiem dużych problemów z nałogiem. Dzięki temu uczniowie znacznie efektywniej przyswoili wiadomości i potrafią unikać zagrożeń. Wzbogacenie oferty edukacyjnej szkoły sprzyjało kreowaniu wizerunku bezpiecznej placówki na zewnątrz.
We współpracy z Gminnym Ośrodkiem Kultury w Brzezinach zorganizowałam dla uczniów Gimnazjum w Brzezinach spektakl i prelekcję „Pętla zdarzeń” w ramach realizacji programu profilaktyki. Spektakl odbył się 17 marca 2016 i został przygotowany przez Impresariat Artystyczne Inspiracje z Krakowa. Poruszał tematykę agresji i przemocy rówieśniczej, nie tylko fizycznej, ale także często występującej a trudnej do wychwycenia przemocy psychicznej. Jest ona równie dotkliwa i może powodować tragiczne konsekwencje – począwszy od obelg, gróźb, szantażu i poniżania, po pozornie niewinne wyśmiewanie się i plotki.
W przedstawionej historii jej ofiarą stał się chłopak, którego zachowanie w żaden sposób nie wskazywało, że mógł tej przemocy doświadczać. Dziennikarz w spektaklu podejmuje reporterskie śledztwo w celu ustalenia przyczyn próby samobójczej chłopca, która wstrząsnęła społecznością szkolną. Poprzez ciąg rozmów z osobami
z jego otoczenia dokonuje retrospekcji zdarzeń poprzedzających tragedię. Ich dokładna analiza rzuca nowe światło na postacie i ich postawy wobec zaistniałego problemu.
Efektem zaplanowanego działania było to, że uczniom uzmysłowiono, żeby reagowali i zgłaszali przypadki przemocy, ponieważ brak reakcji jest poniekąd milczącym przyzwoleniem na nią. Spektakl zademonstrował także uczniom, jak neutralizować przemoc na różne sposoby, między innymi przez rozwijanie poczucia empatii, które umożliwia wczucie się w sytuację ofiary. Wskazał także uczniom sposoby, jak kształtować umiejętności społeczne – rozwiązywać konflikty i opierać się naciskom ze strony otoczenia. Zostali także poinformowani, gdzie szukać pomocy i jakie mechanizmy obronne może przyjmować potencjalna ofiara.
Współpracując z Biblioteką Publiczną Gminy Brzeziny, zorganizowałam
5 maja 2016r. wyjście uczniów klas drugich do biblioteki na udział w niezwykłych warsztatach pt. „Chcę być kimś! Czyli jak osiągać cele w czasach, kiedy wszyscy mają wywalone’’. Prowadził je Pan Michał Zawadka, autor książek dla dzieci, założyciel wydawnictwa Mind&Dream, aktor, konferansjer, lektor, copywriter, artysta estradowy, telewizyjny i kaskader filmowy, mówca inspiracyjno-motywacyjny, trener wystąpień publicznych. Jego pasją jest retoryka, sztuka słowa, możliwości
i tajemnice umysłu oraz osiąganie założonych celów. W czasie zajęć prowadzący motywował uczestników do odkrywania niezależności między poczuciem własnej wartości i świadomości a przynależnością do grupy. Uczył wyznaczania sobie celów
i drogi do ich osiągania, wskazywał potęgę wytrwałości i cierpliwości oraz znaczenie własnej siły w dążeniu do realizacji zamierzeń. W bardzo ekspresyjny sposób aktywizował młodzież do udziału w proponowanych działaniach i zachęcał do aktywnego wykorzystywania czasu oraz do porzucenia działań, które nas nie rozwijają na rzecz pogłębiania swojej wiedzy i umiejętności. Pokazywał, jak dostrzec w sobie siłę i piękno i nie obawiać się hejterów. Zachęcał do pracy nad rozwojem indywidualnym i społecznym.
W efekcie udziału w warsztatach uczniowie uświadomili sobie, jak ważne jest rozwijanie własnych pasji i zainteresowań w życiu oraz wyznaczanie celów i ich osiąganie. Pod koniec warsztatów wszyscy bardzo głośno przyznali, że "chcą być kimś”.
Od września 2014 roku rozpoczęłam współpracę z kuratorem sądowym ucznia przeniesionego z innej szkoły do klasy, w której jestem wychowawcą. Na bieżąco informowałam rodzica i kuratora o zaistniałych sytuacjach, które miały negatywny wpływ na zachowanie chłopca. Wspólnie szukaliśmy rozwiązań w celu jak najlepszego mobilizowania ucznia do poprawienia swego zachowania w zupełnie nowym dla niego otoczeniu. Byłam w stałym telefonicznym kontakcie
z kuratorem sądowym ucznia. Informowałam go o postępach chłopca w nauce,
o jego zachowaniu, bieżących niepokojących sytuacjach, takich jak samowolne opuszczanie terenu szkoły (ostatnie godziny lekcyjne), brak usprawiedliwień nieobecności, aroganckie zachowania wobec nauczycieli niektórych przedmiotów. Dobra współpraca z kuratorem doprowadziła do poprawienia zagrożeń ucznia
z przewidywanych ocen niedostatecznych w klasie drugiej i trzeciej. Jednak zbyt małe zaangażowanie i brak chęci współpracy ze strony ucznia doprowadziło do wystawienia oceny nagannej zachowania. Nie jest to dla mnie porażką, ponieważ uważam, że ciągłe monitorowanie postępów i zachowania ucznia we współpracy
z kuratorem i rodzicem oddziaływało na tyle motywująco na ucznia, że nie zdarzyło mu się ani razu popaść w konflikt z prawem, co miało miejsce kilkakrotnie
w poprzedniej placówce edukacyjnej. W okresach nasilania negatywnego zachowania ucznia rodzic zobligował się przybywać wraz z synem na comiesięczne spotkania z wychowawcą, podczas których wspólnie analizowaliśmy wszystkie sytuacje. Uczeń proponował wtedy formy pracy i działania, aby poprawić swoje zachowanie.
Efektem tej współpracy było zniwelowanie poziomu agresji słownej ucznia wobec swoich kolegów i koleżanek oraz ograniczenie ucieczek z ostatnich lekcji. Chłopiec poznał także sposoby radzenia sobie ze stresem i emocjami oraz rozwijania zdolności interpersonalnych, ponieważ często działał impulsywnie, co było odbierane przez nauczycieli jako zachowanie aroganckie i przyczyniło się do jego oceny zachowania. Przez te działania nauczyłam się reagować nawet na najmniejsze przejawy zachowań innych niż ogólnie przyjęte oraz miałam poczucie dobrze spełnionego obowiązku wychowawcy.

3. Działania charytatywne
Przez cały okres stażu wraz z moimi uczniami brałam udział w różnorodnych akcjach charytatywnych, takich jak: No kid without a toy, czyli niesienie pomocy potrzebującym rodzinom w naszej szkole, zbiórka plastikowych nakrętek, WOŚP, pomoc dla Anett, dziewczynki w Ugandzie w ramach adopcji na odległość, pomoc dla Polskiej Fundacji dla Afryki, organizacja świątecznej wystawy talentów. W ramach akcji No kid without the toy – świątecznej pomocy, uczniowie i nauczyciele chętnie włączyli się w zbiórkę odzieży, żywności i artykułów chemicznych. Zebrane dary zostały przekazane najbardziej potrzebującym dzieciom z naszej szkoły i ich rodzinom.
Gimnazjum w Brzezinach już drugi rok współpracuje ze Stowarzyszeniem Edukacyjnym Piotr i Honorata Wąsowscy w celu wspomagania ubogich z Ugandy.
W ramach Adopcji na Odległość szkoła zebrała fundusze na opłacenie czesnego za szkołę, jedzenie, odzież, koszty leczenia dla Anett, dziewczynki z Ugandy. W tym celu jako wychowawca mobilizowałam uczniów do organizowania klasowej zbiórki na pomoc potrzebującym, aby uczulić ich na krzywdę i cierpienie drugiego człowieka, wzbudzać empatię oraz chęć niesienia pomocy innym.
Uczniowie Gimnazjum w Brzezinach nie są obojętni na biedę, cierpienie
i krzywdę ludzką. Włączyli się w działania na rzecz Polskiej Fundacji dla Afryki, którą koordynowała pani Urszula Garncarek. W ramach akcji na przełomie kwietnia i maja 2014 roku zbierali fundusze na pomoc Helocie (małej wiosce w Togo). Ponadto włączyli się w sfinansowanie gospodarstwa rolnego, z któ¬rego żywność ma zapewnić wyżywienie około 300 ubogim dzieciom na Madagaskarze. Także przeprowadzili zbiórkę środków do rozbudowy ośrodka zdrowia w Bassar (Togo).
Rada Rodziców Gimnazjum w Brzezinach zorganizowała w grudniu 2016 Świąteczną Wystawę Talentów. W akcję włączyli się uczniowie, nauczyciele, rodzice i wszyscy przyjaciele szkoły, którzy wykonywali dowolną techniką prace lub eksponaty typu: stroiki, ozdoby choinkowe, choinki, itp. Jako wychowawca mobilizowałam uczniów, aby przynieśli chociaż po jednym stroiku. Współpracowałam z Przewodniczącą Rady Rodziców, ustalając kolejne etapy wykonywania ozdób
i organizowania spotkań w kościele.
W efekcie tych działań uczniowie stali się wyczuleni na potrzeby innych ludzi, wdrażali się do systematycznej pomocy społecznej oraz uczyli się dobrej organizacji podejmowanych działań. Ponadto przeżywali radość i zadowolenie z własnych sukcesów. Działalność ta propagowała wśród uczniów wzorzec człowieka, który potrafi dzielić się z innymi, nie przechodzi obojętnie wobec ludzkich problemów. Ja przy tym wykazywałam się umiejętnościami organizatorskimi, integrowałam zespół klasowy oraz rodziców uczniów.









Opis i analiza realizacji wymagań, o których mowa w:

§ 8 ust. 2. pkt. 5


umiejętność rozpoznawania i rozwiązywania problemów edukacyjnych, wychowawczych lub innych, z uwzględnieniem specyfiki typu i rodzaju szkoły, w której nauczyciel jest zatrudniony






1. Problem edukacyjny – Różnice w umiejętnościach językowych uczniów w klasie.
2. Problem wychowawczy – negatywne relacje interpersonalne w klasie.







1. Problem edukacyjny – różnice w umiejętnościach językowych uczniów
w klasie.

Identyfikacja problemu
W roku szkolnym 2015 /2016 rozpoczęłam nauczanie języka angielskiego
w klasie 1 gimnazjum z rozszerzonym językiem angielskim. Klasa zaczynała swoją przygodę z językiem angielskim w naszej szkole od kursu dla zaawansowanych. Praca z tą klasą od samego początku sprawiała mi ogromną przyjemność
i satysfakcję. Jej uczniowie okazali się być osobami bardzo ambitnymi, bystrymi, zdolnymi językowo i chętnymi do pracy. Wszyscy z nich mieli już wcześniej kontakt
z tym językiem, co z pewnością miało duży wpływ na wysokie wyniki nauczania w tej klasie. W gronie nielicznych osób, które miały problemy w nauce z językiem angielskim była Roksana.
Roksana jest grzeczną, sympatyczną dziewczyną, a przy tym pracowitą
i bardzo sumienną. Uzyskuje dobre wyniki w nauce z większości przedmiotów. Niestety nauka języka angielskiego sprawiała jej wiele trudności. Uczennica miała problemy z poprawnym czytaniem, wymawianiem słów, nie rozumiała podstawowych zagadnień gramatycznych. Otrzymała kilka ocen niedostatecznych, co bardzo mnie zaniepokoiło. Jej poziom znajomości języka znacznie odbiegał od pozostałych uczniów w klasie. Taka różnica utrudniała w znacznym stopniu prowadzenie lekcji. Dla niej wszystkie omawiane zagadnienia były nowe i trudne, stanowiły wyzwanie, podczas gdy pozostałe osoby w klasie w tym czasie nudziły się i nie rozwijały swoich zdolności. Uczennica nie tylko nie poprawiała uzyskanych wcześniej ocen niedostatecznych, ale pogarszała swą i tak już trudną sytuację, zniechęcając się do nauki ze względu na negatywne oceny. W ten sposób jej zaległości rosły, a ona sama odbierała sobie szansę na wybrnięcie z trudnej sytuacji szkolnej.

Geneza i dynamika zjawiska
Na podstawie analizy ocen Roksany z pozostałych przedmiotów, obserwacji uczennicy i rozmów z nauczycielami uczącymi dziewczynę, doszłam do wniosku, że jej problemy z językiem angielskim nie wynikają z niesystematycznej pracy czy braku zaangażowania w naukę. Wręcz przeciwnie, Roksana zawsze miała odrobioną pracę domową, na lekcjach starała się być aktywna, choć jej wypowiedzi często zawierały błędy. Sytuacja skomplikowała się, kiedy uczennica uzyskała kolejną ocenę niedostateczną z pracy klasowej. Zauważyłam, że przestała się zgłaszać, była mniej skupiona na ćwiczeniach. Przy najbliższej okazji poprosiłam uczennicę, by została po lekcji w klasie. Postanowiłam z nią porozmawiać. Okazało się, że bardzo przejęła się kolejną ocena niedostateczną. Z relacji dziewczyny wynikało, że poświęciła dużo czasu na przygotowanie się do testu, a mimo to nie udało jej się uzyskać wyniku pozytywnego. To sprawiło, że bardzo osłabła jej wiara we własne możliwości, w to, że uda jej się pokonać trudności w nauce języka. Negatywny wynik testu, mimo dużego nakładu pracy uczennicy, odebrał jej motywację do dalszej nauki.

Znaczenie problemu
Powodzenie szkolne ucznia zależy od wielu czynników. Ważna jest akceptacja kolegów i koleżanek ze społeczności szkolnej i klasowej oraz akceptacja samego siebie. Nie bez znaczenia jest również poziom samooceny oraz posiadanie świadomości własnych słabych i mocnych stron. Wiara we własne możliwości, zdolność do pozytywnego nastawienia w trudnej sytuacji i podjęcie właściwych działań ma ogromny wpływ na osiągnięcie sukcesu w życiu szkolnym. Obawa przed niepozytywnymi ocenami oraz brak aktywności Roksany podczas zajęć pogłębiają tylko trudności. Analizując sytuację dziewczynki doszłam do wniosku, że potrzebuje ona natychmiastowej pomocy.

Prognoza
Negatywna:
• w przypadku zaniechania jakichkolwiek oddziaływań uczennica nie podejmie próby wyjścia z trudnej sytuacji szkolnej;
• przestanie uczęszczać na zajęcia;
• będzie nieklasyfikowana lub uzyska ocenę niedostateczną na pierwszy semestr
z języka angielskiego;
• nie wykształci się pozytywne nastawienie do podejmowania wysiłku intelektualnego;
• zanikać będzie motywacja do nauki i pojawi się niechęć do wszystkiego, co wiąże się z językiem angielskim;
• obniży się jej samoocena.

Pozytywna:
• podjęte działania powinny doprowadzić do zainteresowania uczennicy przedmiotem;
• uczennica uporządkuje podstawowe wiadomości gramatyczno-leksykalne, zmobilizuje się do poprawienia ocen niedostatecznych;
• osiągnie pozytywne efekty swojej pracy;
• uwierzy we własne siły i umiejętności językowe, co zaowocuje podejmowaniem prób uczestnictwa w rozmowach w języku angielskim;
• zacznie postrzegać siebie w pozytywnym świetle.

Propozycje rozwiązania
Próbując rozwiązać ten problem położyłam nacisk na:
• uświadomienie uczennicy, że przy wystawianiu ocen z języka angielskiego biorę pod uwagę udział i zaangażowanie w zajęcia;
• podniesienie poziomu opanowania wiadomości z zakresu niezbędnych struktur leksykalno-gramatycznych;
• zmotywowanie uczennicy do aktywnego udziału w lekcjach języka angielskiego;
• indywidualizację pracy i wymagań wobec uczennicy;
• zorganizowanie pomocy koleżeńskiej;
• regularne stosowanie na lekcjach metod aktywizujących;
• motywowanie poprzez nagradzanie.

Wdrażanie oddziaływań
Zaplanowane działania zmierzające w kierunku pomocy uczennicy wdrażałam
w następujący sposób:
• spotkałam się z mamą uczennicy, aby uświadomić jej istniejący problem
i podjęłam współpracę z nią;
• prowadziłam rozmowy z uczennicą;
• zaproponowałam uczennicy udział w zajęciach wyrównawczych z języka angielskiego w ramach pomocy psychologiczno-pedagogicznej;
• zorganizowałam pomoc koleżeńską podczas lekcji (praca w parach, praca
w grupie), a także podczas zajęć świetlicowych;
• w celu zachęcenia uczennicy postanowiłam chwalić ją i nagradzać za najmniejszy nawet postęp.

Efekty oddziaływań
Współpraca z mamą Roksany okazała się bardzo ważnym elementem. Dzięki niej efekty i postępy były widoczne już po kilku lekcjach. Z ogromną satysfakcją stwierdziłam, że uczennica diametralnie zmieniła podejście do przedmiotu. Zrozumiała, że gdy z radością i dystansem podejdzie do przedmiotu, dobra ocena na świadectwie nie powinna być problemem. Aktywnie uczestniczyła w zajęciach wyrównawczych, dzięki czemu systematycznie nadrabiała zaległości i poprawiała oceny niedostateczne z prac klasowych. Zaczęła poprawnie reagować na zadawane jej pytania w języku angielskim i konstruować proste, logiczne wypowiedzi podczas konwersacji. Zarówno na koniec pierwszego semestru, jak również na świadectwie ukończenia klasy pierwszej, uczennica miała pozytywna ocenę z języka angielskiego, odbiegającą średnio tylko o jeden stopień w porównaniu do pozostałych uczniów. Podjęte przeze mnie działania wpłynęły pozytywnie także na całą społeczność klasową. Uczniowie chętniej współpracują w grupach lub w parach z uczennicą. Osoby zdolniejsze językowo pomagają słabszym, dopingują ich do aktywności, udzielają wsparcia w pracy na lekcji, jak również po szkole.

Podsumowanie
Jestem przekonana, że Roksana czerpie teraz więcej przyjemności z nauki języka angielskiego, a rodzice są zadowoleni z postępów córki. Do pełnego sukcesu jest jeszcze daleko, ale czuję, że obrana droga zmierza we właściwym kierunku.




2. Problem wychowawczy – negatywne relacje interpersonalne w klasie.

Identyfikacja problemu.
Jestem nauczycielem od dziesięciu lat. Od drugiego roku swojej pracy sprawuję wychowawstwo w przydzielonych mi klasach. Biorąc pod uwagę nabyte
w tym okresie doświadczenie, mogę powiedzieć, że rola wychowawcy klasowego należy do najciekawszych, ale i najtrudniejszych wyzwań, jakie stawia nauczycielowi szkoła. Kiedy powierzono mi obecne wychowawstwo trzy lata temu, nie spodziewałam się, że istnieje w tym zespole tak trudny problem. Przez pierwszy rok wspólnej pracy nic nie zapowiadało konfliktu – zdarzały się spory jak w każdym zespole klasowym. Zazwyczaj rozmowy z uczniami przynosiły zamierzony efekt. Niestety, w klasie II nastąpiło nasilenie problemów. Po części wynikało ono
z zaistniałej sytuacji, pojawił się nowy uczeń, który zaczął bardzo silnie dominować
w klasie, zwłaszcza wśród grupy dziewcząt, i zyskiwać sprzymierzeńców swojego negatywnego zachowania. Zapatrzenie dziewcząt w nowego kolegę wpływało z dnia na dzień na pogarszanie się ich zachowania. Grupa stawała się coraz bardziej arogancka, roszczeniowa, mająca o wszystko pretensje. Uczniowie i uczennice chcieli narzucać nauczycielom swoje sposoby wyciągania konsekwencji wychowawczych wobec osób, z którymi mieli jakiś konflikt. Apogeum nagannego zachowania uczniowie osiągnęli w I okresie trzeciej klasy. Zmienność ich nastrojów
i zachowania w stosunku do poszczególnych uczniów wywoływała we mnie wątpliwości, czy grupa się ze sobą przyjaźni, czy też jest w konflikcie. Często znajdowała sobie „ofiarę”, wobec której stosowała przemoc psychiczną, co doprowadziło do tego, że stali się bardzo konfliktowi w stosunku do samych siebie, jak i nauczycieli.

Wnioski z obserwacji klasy:
• brak serdeczności i koleżeństwa między rówieśnikami;
• brak wzajemnego szacunku;
• brak współpracy;
• izolowanie się niektórych uczniów;
• brak wzajemnej akceptacji;
• wyłonienie się ucznia o widocznych skłonnościach przywódczych;
• wyśmiewanie kilku uczennic i czynienie im na złość;
• namawianie innych do złych zachowań wobec kolegów i koleżanek;
• tworzenie grupek.

Musiałam zatem znaleźć taką koncepcję pracy, która:
• umożliwiałaby integrację zespołu klasowego;
• dawałaby możliwość spełnienia własnych aspiracji wszystkim uczniom;
• przywróciłaby akceptację niektórych uczniów;
• zapobiegałaby powstawaniu grup nieformalnych;
• zapobiegałaby „dominacji” niezdrowej jednostki;
• kształtowałaby postawę współodpowiedzialności za wizerunek zespołu.

Geneza i dynamika zjawiska
W celu dokładnej analizy przyczyn braku integracji zespołu klasowego zweryfikowałem plan wychowawczy. Przy współpracy z pedagogiem i psychologiem szkolnym przeprowadziłem ankiety dotyczące niepopularnych zachowań oraz atmosfery w klasie. Przeprowadziłem wywiad z wychowawcą ze szkoły podstawowej, z którego dowiedziałem się o konflikcie między dziewczętami w tej grupie praktycznie od klasy pierwszej. Dochodziło między nimi często do utarczek słownych,
a w konsekwencji nawet do bójek. W klasie pierwszej konflikt chwilowo ucichł, ze względu na nowe otoczenie, aby na nowo wybuchnąć na początku klasy II. Analiza ankiet potwierdziła moje przypuszczenia, że w klasie istnieje podział na grupy nieformalne, które, albo są neutralne, albo występują przeciwko sobie. Rysuje się też sylwetka lidera o charakterze przywódczym. Uwidacznia się to w postaci niekontrolowanych rozmów na lekcjach, zwłaszcza uwag pod adresem niektórych dziewcząt z biedniejszych rodzin, słabych efektów pracy zespołowej, osłabiania oddziaływań wychowawczych, upokarzania tych, którzy mają inne zdanie, zmuszanie niektórych osób do wykonywania dziwnych zadań, aby przypodobać się jemu i jego grupie. Karol *, bo o nim mowa, jeżeli chciał być gospodarzem klasy - to był. Tak przeprowadził „wcześniejsze wybory”, że na lekcji pozostała tylko czysta formalność.



Znaczenie problemu
W grupie uczniów są zwykle tacy, którzy mają większe od innych możliwości kierowania zachowaniem swoich koleżanek i kolegów. W zbiorowości szkolnej dosyć łatwo kreuje się rola przywództwa i związany z tym wpływ na innych. Ci, którzy wywierają taki wpływ, bywają nazywani nieformalnymi przywódcami zespołu.
W klasie może być jeden uznany przywódca, kilka osób tworzących swoistą elitę,
a nawet kilku konkurencyjnych przywódców. Zadaniem wychowawcy jest stworzyć taki zespół klasowy, w którym każdy uczeń będzie miał swoje miejsce, prawo swobodnego wypowiadania się - zajmując stanowisko w różnych sprawach według własnego uznania. Wiedziałam, że muszę wypracować koncepcję tego, jak ma wyglądać i funkcjonować zespół, którego przecież jestem wychowawcą, ale byłam również pewna faktu, że problem ten nie zaistniał w tym momencie, a ciągnie się już dłuższy okres. Wiedziałam, że omawiana sytuacja w klasie dla jednych jest chęcią dominacji, pokazania czegoś - co u niektórych wyzwalało brak poczucia bezpieczeństwa, świadomość dezaprobaty, niskie poczucie własnej wartości.

Prognoza
Negatywna
W przypadku braku działań zmierzających do integracji klasy:
• kilkoro uczniów będzie odczuwało lęk przed odrzuceniem;
• nie będzie chciało współpracować z resztą klasy;
• u niektórych zaczną się wagary;
• nastąpi spadek oddziaływań wychowawczych (a w konsekwencji słabsze oceny).

Pozytywna
Spodziewam się dużej integracji zespołu klasowego opartej na:
• zasadach współpracy;
• wzajemnym szacunku;
• ponoszeniu odpowiedzialności za podjęte działania;
• zmniejszeniu dystansu między wychowawcą a uczniami;
• poczuciu własnej wartości u każdego ucznia;
• stworzeniu lepszych relacji w klasie;
• zacieśnieniu więzi pomiędzy rodzicami a szkołą;
• rozwijaniu samorządności wszystkich uczniów;
• skierowaniu uwagi uczniów na pozytywne relacje między sobą;

Propozycje rozwiązań
• Zawarcie zasad dotyczących reguł życia w klasie-kontrakt klasowy uczeń – uczeń;
– Nie mówimy do siebie po nazwisku,
– Pomagamy sobie w kłopotach,
– Jesteśmy dla siebie otwarci i szczerzy,
– Nie obmawiamy się,
– Informujemy wychowawcę o przypadkach agresji i pojawiających się problemach,
– Dbamy o dobre imię klasy,
– Szanujemy się wzajemnie.
• Ustalenie sankcji za naruszenie w/w zasad;
• Zorganizowanie wyjazdów integracyjnych;
• Uroczystości klasowe i włączenie rodziców do wspólnych działań:
– Dzień Chłopaka;
– Andrzejki;
– Mikołajki;
– Klasowa Wigilia;
– Dzień Kobiet;
– Nawiązanie kontaktu z całą klasą;
– Zorganizowanie zebrania z rodzicami razem ze swoimi dziećmi celem szczerego omówienia istniejącej sytuacji, problemów dydaktyczno-wychowawczych.
• Zajęcia integracyjne na godzinach wychowawczych.

Wdrażanie oddziaływań
Zaplanowane działania dotyczące wyżej opisanej grupy, jak i całej klasy zmierzające do jej integracji przeprowadzałam w następujący sposób:
• systematycznie przestrzegałam zasad przyjętych w klasie przez wszystkich uczniów;
• nie obawiałam się podejmowania rozmów na trudne tematy z uczniami jak
i rodzicami;
• dbałam o to, aby wychowankowie aktywnie włączali się do prowadzonych zajęć;
• aktywizowałam ich do samodzielności;
• przeprowadziłam wymienione imprezy klasowe;
• starałam się integrować uczniów klasy nie tylko ze sobą, ale również
z klasami równoległymi oraz innymi uczniami w szkole;
• zapraszałam rodziców do organizacji imprez klasowych;
• a przede wszystkim dawałam im dużo „z siebie”, starałam się być obiektywna dla wszystkich uczniów, systematyczna i konsekwentna.

Efekty oddziaływań
Efekty podjętych przeze mnie oddziaływań wychowawczych satysfakcjonują mnie, ale nie mogę stwierdzić, że przyszły one łatwo i od razu i że wszystkie konflikty i problemy w klasie się skończyły. Nadal istnieją, jednak zostały na tyle zniwelowane, że umożliwiają pracę nauczycielom na zajęciach oraz nie wywołują braku poczucia bezpieczeństwa oraz poczucia niskiej wartości wśród niektórych uczniów. Kiedy wydawałoby się, że już nastąpiło to przełamanie, że już jesteśmy razem, a praca nasza przyniosła oczekiwane rezultaty, to do akcji wkraczał Karol i wszystko, to co udało się zbudować, trzeba było zaczynać od nowa.
Dzisiaj mogę powiedzieć, że praca nasza nie poszła na marne. Klasa ukończyła już gimnazjum. Mam też nadzieję, że wyciszona sytuacja utrzyma się
w kolejnej szkole, ponieważ z rozmów z uczniami wynika, że kilkoro uczniów wybiera się do tej samej szkoły ponadgimnazjalnej.

Panująca w szkole opinia o klasie III:
• zespół udzielający się na arenie szkoły;
• duże zaangażowanie w organizację imprez klasowych, szkolnych
i środowiskowych;
• udział w zajęciach pozalekcyjnych, zwłaszcza dydaktyczno-wyrównawczych (klasa osiągała niskie wyniki w nauce).

Podsumowanie
Kształtowanie stosunków społecznych w klasie domaga się stworzenia w niej odpowiedniej atmosfery społeczno-uczuciowej. Gdy uczniowie angażują się uczuciowo, zaspokajają swoje potrzeby emocjonalne, znajdują satysfakcję. Nie tylko proces dydaktyczny przebiega sprawniej, ale przede wszystkim możliwa jest realizacja celów wychowawczych. Praca wychowawcy nie jest łatwym zadaniem. Pracując z dynamiczną i żywą grupą, nie można stworzyć schematu, który zapewniłby nam całkowity sukces. Scenariusz tworzony jest każdego dnia, ale zawsze pamiętam o szacunku do pracy swojej i wychowanków.

Wyświetleń: 0