Katalog

Zofia Adamus, 2016-11-10
Ujazd

Awans zawodowy, Różne

I. Opis i analiza przypadku rozpoznania i rozwiązywania problemu wychowawczego - niewłaściwe zachowanie ucznia w szkole. II.Opis i analiza przypadku rozpoznania i rozwiązywania problemu edukacyjnego - uczennica nieśmiała z trudnościami w uczeniu się matem

- n +

I. Opis i analiza przypadku rozpoznania i rozwiązywania problemu wychowawczego - niewłaściwe zachowanie ucznia w szkole.

1. Identyfikacja problemu.
Kacper to uczeń, który w ocenie mojej i innych nauczycieli jest zdolny, jednak nie wykorzystuje swojego potencjału intelektualnego przez co osiąga przeciętne
i niskie wyniki w nauce. Często jest nieprzygotowany do zajęć lekcyjnych, nie odrabia prac domowych, nie przystępuje do poprawy prac pisemnych w umówionym terminie. Zdarza się, że w arogancki sposób odnosi się w stosunku do nauczycieli
w sytuacjach gdy udzielają mu wskazówek i porad dotyczących stylu i sposobu uczenia się.
Na tle grupy rówieśniczej, jego sposób bycia jest widoczny i wzbudza dość duże zainteresowanie wśród rówieśników. Ma problem z nawiązaniem właściwych relacji z rówieśnikami - chce zwrócić na siebie uwagę, ale nie dąży do nawiązywania stosunków koleżeńskich. Jest chłopcem bardzo żywym, impulsywnym. W jego zachowaniu są widoczne cechy nadpobudliwości psychoruchowej.
Z Kacprem mam częsty kontakt, ponieważ jestem jego wychowawcą i uczę matematyki w jego klasie.


2. Geneza i dynamika zjawiska.
Z rozmowy z mamą chłopca dowiedziałam się, że mieszka w pełnej rodzinie, ma siostrę młodszą o trzy lata, oboje rodzice pracują - mama w systemie zmianowym, tata często "na wyjeździe" (zdarza się, że w domu jest nieobecny kilka dni). W pobliżu mieszka babcia chłopca, która w razie potrzeby opiekuje się dziećmi. W wychowywaniu syna bardziej konsekwentna jest mama. Problemy z Kacprem zaczęły się jeszcze w szkole podstawowej. Miał problemy w nawiązywaniu właściwych relacji społecznych z rówieśnikami, był kłótliwy, nietolerancyjny, agresywnie reagował na uwagi. Chętnie natomiast angażował się i podejmował dodatkowe obowiązki na rzecz klasy i szkoły. Miał problemy z nauką spowodowane niesystematycznością w uczeniu się, często zapominał o książkach i przyborach szkolnych, nie odrabiał prac domowych. Część informacji na temat chłopca zdobyłam prowadząc rozmowy z pedagogiem szkolnym i zapoznając się z opinią chłopca wydaną przez Poradnię Psychologiczno-Pepdgogiczną.
Z obserwacji relacji w tej rodzinie nasuwa się wniosek, że chłopiec potrzebuje więcej uwagi i wsparcia ze strony rodziców niż obecnie otrzymuje. Zakazy i nakazy nie wpływają pozytywnie na zachowanie i postępowanie Kacpra. Pogoń za pracą
w celu zapewnienia odpowiedniego bytu rodzinie powoduje, że w obecnych czasach rodzice mają coraz mniej czasu dla własnych dzieci.

3. Znaczenie problemu.
Na podstawie własnych doświadczeń zawodowych i fachowej literatury wiem, że okres dojrzewania to okres buntu, poszukiwań doświadczeń poza domem
i rodziną. Coraz częściej obserwujemy, że młodzież w okresie dorastania próbuje uwolnić się od nadzoru dorosłych - rodziców i nauczycieli. Ich świat, okres burzy
i naporów, jest tak trudny, że nie tylko rodzice czy nauczyciele mają problem
z młodymi ludźmi, ale oni sami mają problem ze sobą. Dorastający człowiek walczy
o swoją wolność, pragnie zmieniać świat, dlatego często łamie normy i oczekiwania społeczne. Młodzież w wieku dojrzewania chce mieć więcej wolności i zaufania. Chce być poważnie traktowana. Tymczasem my - dorośli coraz więcej od nich wymagamy, stosujemy coraz więcej zakazów i obciążamy ich nowymi obowiązkami. Dlatego rodzi się bunt.
W każdej sytuacji należy szukać rozwiązań, nie poddawać się po to, aby dorastająca młodzież jak najmniej boleśnie weszła w świat dorosłych.

4 . Prognoza.
Prognoza pozytywna - w przypadku wdrożenia oddziaływań:
 zmiana zachowania w domu i w szkole,
 odbudowanie prawidłowych relacji z rodzicami,
 nawiązanie właściwych relacji z rówieśnikami,
 uczestnictwo w zajęciach pozalekcyjnych,
 aktywny udział w dodatkowych obowiązkach na rzecz klasy i szkoły.

Prognoza negatywna - w przypadku zaniechania oddziaływań:
 brak porozumienia w środowisku szkolnym i rodzinnym,
 brak akceptacji w grupie rówieśniczej,
 rozwój zachowań negatywnych (agresja, słownictwo, kultura osobista),
 brak właściwego wykorzystania czasu wolnego.

5. Propozycje rozwiązania problemu
W celu zmiany zachowania ucznia, jego nastawienia do otaczających go osób, zachęcenia do wykorzystania posiadanego potencjału intelektualnego postanowiłam podjąć następujące działania:
 przeprowadzenie z uczniem cyklu rozmów zakończonych przyjęciem wspólnych norm i zasad,
 zaproponowanie Kacprowi wsparcia ze strony pedagoga szkolnego w formie konsultacji,
 realizacja działań wychowawczych (w ramach godzin do dyspozycji wychowawcy) kształtujących: tolerancję, akceptację dla inności, szacunek, umiejętności komunikacyjne, asertywność, współdziałanie w grupie,
 zbieranie informacji od innych nauczycieli na temat zachowania i postępów
w nauce chłopca,
 zobligowanie rodziców do udziału we wszystkich konsultacjach i zebraniach rodzicielskich,
 systematyczne informowanie rodziców o postępach syna drogą telefoniczną lub przez bezpośredni kontakt z wychowawcą,
 dążenie do spójności wymagań i oddziaływań płynących od otoczenia szkolnego i rodzinnego,
 zaproponowanie udziału w zajęciach pozalekcyjnych organizowanych
na terenie szkoły,
 aktywizowanie ucznia do wykonywania dodatkowych prac na rzecz klasy
i szkoły.

6. Wdrażanie oddziaływań.
Wyżej wymienione działania wprowadzałam sukcesywnie. Przeprowadziłam rozmowy z Kacprem dotyczące jego sytuacji, funkcjonowania w szkole, w domu rodzinnym, zainteresowań i potrzeb. Wspólnie ustaliliśmy normy i zasady naszej współpracy. Nawiązałam dobry kontakt z rodzicami. Na bieżąco informowałam ich
o postępach syna. Poprosiłam rodziców, aby ich wymagania w stosunku do syna były bardziej spójne, gdyż tylko w taki sposób mogą odzyskać kontrolę nad synem. W trudnych sytuacjach chłopiec korzystał z konsultacji ze szkolnym pedagogiem. Poprawiły się jego relacje z rodzicami. Kacper chętnie angażował się w prace społeczne na rzecz szkoły, brał aktywny udział w imprezach klasowych. W klasie trzeciej należał do sekcji porządkowej. Rozwijał swoje pasje sportowe poprzez udział w dodatkowych zajęciach sportowych. Uczestniczył w zajęciach wyrównawczych
z języka polskiego i matematyki. W klasie drugiej korzystał z zajęć korekcyjno-kompensacyjnych. W ostatniej klasie zaangażował się w pomoc koleżeńską. Nawiązał dobre relacje z rówieśnikami.

7. Efekty oddziaływań.
Proces wychowawczy trwał przez cały cykl edukacyjny w gimnazjum.
Na sukces pracowali wszyscy: rodzice, uczeń, pedagog, wychowawca oraz grupa rówieśnicza. W kwestii zachowania i relacji z rówieśnikami poprawa następowała bardzo szybko. Poprawie uległy również relacje z nauczycielami. Znał i stosował zasady kulturalnego dialogu. Dużo większy problem był z systematycznym uczeniem się, aczkolwiek bez problemu zdawał z klasy do klasy. Zależało mu tylko na ocenach pozytywnych, niekoniecznie najwyższych. Potencjał miał duży, ale nie wykorzystywał go w pełni. Zrozumiał, że jak chce to potrafi zachowywać się stosownie do sytuacji
i panować nad własnymi emocjami. Dostrzegł znaczenie kompromisu. Wie, że może liczyć na wsparcie otaczających go osób. Jak będzie sobie radził
po ukończeniu gimnazjum czas pokaże. Jego proces wychowania oraz dojrzewania trwa nadal i dużo zależy od tego, jak się odnajdzie w nowym środowisku.


II. Opis i analiza przypadku rozpoznania i rozwiązywania problemu edukacyjnego - uczennica nieśmiała z trudnościami w uczeniu się matematyki.

1. Identyfikacja problemu.
Kontakt z Kingą nawiązałam w roku szkolnym 2013/2014, gdy zaczęłam uczyć matematyki w jej klasie. Zauważyłam, że dziewczyna ma zaległości
w wiadomościach ze szkoły podstawowej oraz duże trudności z przyswajaniem nowego materiału. Kinga to cicha, spokojna uczennica, nie rzucająca sie w oczy. Nigdy nie zgłaszała się do odpowiedzi. Proszona do tablicy przychodziła niechętnie, nie potrafiła samodzielnie rozwiązać prostych zadań. Często opuszczała zajęcia lekcyjne, unikała zapowiadanych prac pisemnych. Przekładało się to również na jej oceny niedostateczne z matematyki i powodowało jeszcze większe braki.
W sytuacjach problemowych jej rówieśnicy zadawali pytania, a ona nie. Trudno było uzyskać od niej informację zwrotną na temat stopnia opanowania omawianych zagadnień. Na lekcjach nie mogłam poświęcać jej zbyt wiele czasu, gdyż w jej klasie było wielu słabych uczniów.

2. Geneza i dynamika zjawiska.
Kinga wychowuje się w rodzinie pełnej, ma młodszego brata. Oboje rodzice mają stałe zatrudnienie i dobry kontakt ze szkołą. Moje pierwsze działania polegały na rozmowie z pedagogiem i wychowawczynią ze szkoły podstawowej. Okazało się, że problemy uczennicy pojawiły się, gdy rozpoczęła naukę w klasie IV
i natłok nowych treści spowodował, że nie potrafiła sobie z nimi poradzić. Oczekiwania matki w stosunku do możliwości Kingi były zbyt duże. Matka przeceniała zdolności córki, co powodowało niespójność informacji zwrotnej kierowanej do dziewczynki w szkole. W gimnazjum zajęć lekcyjnych przybyło, więc problem pogłębiał się. Zaczęła unikać prac kontrolnych. Do tego doszły kłopoty zdrowotne związane z niską odpornością organizmu, które przyczyniały się do częstych nieobecności na zajęciach lekcyjnych. Dodatkowo Kinga jest osobą nieśmiałą i ma problem w nawiązywaniu kontaktów interpersonalnych co przekłada się na problemy w szkole. Obserwacja uczennicy, analiza wyników w nauce, rozmowa z wychowawcą i pedagogiem szkolnym uświadomiły mi, że muszę pojąć takie działania, aby pomóc jej w pokonywaniu trudności.

3. Znaczenie problemu.
Uczniowie, którzy nie opanują podstaw matematyki w klasie pierwszej będą mieć trudności w kolejnych klasach, a także w szkole ponadgimnazjalnej. Osiągną niski wynik na egzaminie gimnazjalnym z matematyki. Ponadto mogą pojawić się trudności w uczeniu się innych przedmiotów z bloku matematyczno-przyrodniczego, na których wykorzystywane są podstawy matematyki. Poza tym powyższy problem będzie miał decydujący wpływ nie tylko na funkcjonowanie uczennicy w szkole, ale i w grupie rówieśniczej.

4 . Prognoza.
Prognoza pozytywna - w przypadku wdrożenia oddziaływań:
 nawiązanie kontaktu z nauczycielem,
 opanowanie kluczowych umiejętności niezbędnych w dalszej edukacji,
 uzyskanie pozytywnych ocen z matematyki,
 wzrost motywacji do nauki matematyki,
 wzrost pewności siebie,
 wyższa samoocena uczennicy,
 wzrost aktywności uczennicy na lekcjach matematyki,
 lepsze prognozy dotyczące wyniku egzaminu gimnazjalnego z matematyki.

Uczennica musi odczuć, że szkoła nie tylko stawia wymagania ale również otacza opieką tych, którzy tego potrzebują, a jej dobro jest priorytetem również dla nauczycieli.


Prognoza negatywna - w przypadku zaniechania oddziaływań:
 brak poprawy wyników,
 niechęć do przedmiotu,
 brak motywacji do nauki, będący efektem słabych wyników,
 brak chęci do systematycznej pracy nad rozwojem kompetencji kluczowych,
 utrata poczucia własnej wartości,
 niska samoocena uczennicy,
 uzyskanie niskiego wyniku z matematyki na egzaminie gimnazjalnym.

5. Propozycje rozwiązania problemu
Główny cel moich działań to pomoc uczennicy w pokonywaniu trudności dydaktycznych i zmotywowanie do poprawy wyników z matematyki. Nie było to zadanie łatwe, gdyż wymagało pełnego zaangażowania ze strony Kingi.
Uznałam, że realizację celu osiągnę poprzez następujące działania:
 rozmowa z uczennicą na temat jej problemów w nauce,
 praca z uczennicą na zajęciach wyrównawczych oraz indywidualnych konsultacjach ułatwiających dziewczynie swobodę wypowiedzi,
 organizowanie pomocy koleżeńskiej,
 indywidualizacja pracy z uczennicą,
 udzielanie wskazówek do pracy w domu,
 wskazywanie technik uczenia się,
 omawianie rozwiązanych samodzielnie przez uczennicę zadań,
 wskazywanie błędów i praca nad ich niwelowaniem,
 wskazywanie mocnych i słabych stron,
 powolne, systematyczne przechodzenie od zadań łatwiejszych do trudniejszych.

6. Wdrażanie oddziaływań.
Pracę z Kingą rozpoczęłam od rozmowy. Chciałam pozytywnie wpłynąć na jej psychikę i pomóc jej w pokonaniu strachu przed matematyką. Kinga powoli zaczęła nawiązywać ze mną kontakt. Zrozumiała, że musi rozmawiać o swoich trudnościach w uczeniu się i potrzebach, bo wtedy łatwiej organizuje się pomoc. Przez cały cykl edukacyjny w gimnazjum Kinga uczęszczała na zajęcia wyrównawcze z matematyki. W trzeciej klasie brała udział w dodatkowych zajęciach przygotowujących do egzaminu gimnazjalnego. Chętnie przychodziła na indywidualne konsultacje, gdyż czuła się wtedy swobodnie i chętniej mówiła o swoich problemach. Zorganizowałam dla niej pomoc koleżeńską. Udzielałam wskazówek do pracy w domu, zachęcałam do samodzielnego rozwiązywania zadań. W czasie lekcji mobilizowałam do większego wysiłku i aktywności. Systematycznie kontrolowałam jej postępy w nauce, zwracając uwagę na osiągane sukcesy i wnikliwie analizując niepowodzenia. Jej postępy
w nauce następowały powoli, ale przynosiły oczekiwany efekt.

7. Efekty oddziaływań.
Wdrożone działania przynosiły efekty w postaci pozytywnych ocen
z matematyki. Kinga pokonywała swoją nieśmiałość i coraz częściej zgłaszała się na lekcjach, chętniej przychodziła do tablicy, nie bała się, że zostanie "ukarana złą oceną" za błędne rozumowanie. Zrozumiała, że człowiek uczy się na własnych błędach. Starałam się podkreślać jej mocne strony i docenić każdy jej postęp. Widoczne podczas wspólnej pracy efekty wyraźnie motywowały Kingę do działania. Ogromnym sukcesem uczennicy i moim był wynik osiągnięty przez nią na egzaminie gimnazjalnym z matematyki w 2016 roku - 50%.
Pracując z Kingą uświadomiłam sobie, jak ważną rolę może spełnić nauczyciel w życiu ucznia. Poprzez dzielenie się swoją wiedzą i umiejętnościami, mogłam przyczynić się do pokonania jej trudności w uczeniu się matematyki.
Wyświetleń: 0


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.