TEMAT: Każdy z nas jest inny i wyjątkowy.
Cele: uświadomienie dzieciom ,że wygląd zewnętrzny drugiej osoby jest indywidualną cechą każdego człowieka i nie jest on podstawą do oceny innych ludzi ( dzieci); wzmacnianie szacunku do siebie i innych oraz poczucia własnej wartości.
Uczestnicy: grupa 10 dzieci (klasa trzecia szkoły podstawowej).
Czas trwania zajęć: 1 godzina zegarowa.
Warunki: czytelnia biblioteki szkolnej (koc lub dywan).
Metody i techniki: pogadanka, praca z tekstem, zabawy integracyjne, „burza mózgów", rundka.

Formy: indywidualna, grupowa.

Środki i materiały:
środki: tekst literacki,
materiały: kolorowe buźki wyrażające nastrój, arkusz szarego papieru, flamastry, chusta animacyjna KLANZY, kartki bloku rysunkowego, płyta z muzyką relaksacyjną.
Literatura: opowiadanie Kajtek, Grubas i Tyczka W:Ortner G., Bajki na dobry sen. Warszawa 1996S.124-125.

PRZEBIEG ZAJĘĆ:

Część I
1.Powitanie - wszyscy siadają w kręgu na dywanie. Odczytanie „kontraktu" przez prowadzącego spotkanie tzw. umowy z dziećmi, dotyczącej zasad uczestnictwa i postępowania podczas zajęć:
> dbamy o dobrą atmosferę na zajęciach,
> jesteśmy dla siebie mili,
> nie krytykujemy, nie oceniamy,
> nikomu nie sprawiamy przykrości,
> pomagamy sobie wzajemnie,
> to co mówimy na zajęciach zostaje miedzy nami,
> zasada STOP (tylko jeden raz) Jeśli nie chcemy odpowiadać na jakieś pytanie.
2.Siedzimy w kręgu- każde dziecko wybiera dla siebie buźkę wyrażającą jego obecny nastrój -celem sprawdzenia nastroju grupy
( buźki leżą na środku kręgu).

3.Zabawa integracyjna (w kręgu kolejno każde dziecko przedstawia się kończąc zdanie):

Jestem (imię) i najbardziej podoba mi się ( należy podać co u siebie
lubi lub w czym jest dobry itp. .tak, aby każdy mógł się czymś pochwalić).
4.Zabawa: „Przebieganie pod chustą". Uczestnicy trzymając chustę za uchwyty, podnoszą ją i opuszczają w rytm muzyki relaksacyjnej. Prowadzący mówi, kto nagle ma zmienić miejsce np. przebiegają ( powoli) pod chustą ci, którzy mają niebieskie oczy, którzy mają brata itp.

Część II
1.Podanie przez dzieci skojarzeń dotyczących wyglądu różnych ludzi - prowadzący dzieli arkusz na pół i zapisuje na jednej połowie arkusza flamastrem podane skojarzenia (np. mały, wysoki...).
2.Czytanie tekstu.
3. Przepracowanie problemu -pytania do tekstu:
> Dlaczego bohater opowiadania nazywany był Kajtkiem?
> Czy podobało mu się jego przezwisko?
> Kogo chłopiec spotkał w parku?
> Jak wyglądali nowi koledzy Kajtka?
> Czy akceptowali swój wygląd?
> Dlaczego inne dzieci zaczepiały ich i próbowały się z nich wyśmiewać?
> Jak trzej przyjaciele poradzili sobie z zaczepkami innych dzieci?
> A czy wśród was są dzieci, które też mają „pusto w głowie"?

Podsumowując:
Rozmowa z dziećmi nt. wyśmiewania się z innych z powodu ich wyglądu ukierunkowana pytaniem: Czy wszystkie dzieci (ludzie) wyglądają tak samo? (ogólnie )

4.Uczniowie zostają podzieleni na dwie grupy i otrzymują polecenie zastanowienia się, jakie cechy pozwalają nam oceniać innych i stwierdzić, że są dobrymi przyjaciółmi. Następnie podają swoje przykłady, prowadzący zapisuje je na drugiej połowie arkusza. Dzieci odczytują określenia dotyczące wyglądu (zapisane wcześniej na arkuszu) łącząc je z cechami określającymi dobrego przyjaciela. WNIOSEK DO ZAPAMIĘTANIA Z DZISIEJSZYCH ZAJĘĆ (może go podać prowadzący lub wybrany uczeń po wspólnym ustaleniu )że np.: ktoś może w jakiś sposób się różnić, inaczej wyglądać a nawet inaczej myśleć .... Tak naprawdę
przecież to wszystko jedno, jak kto wygląda Jeśli tylko jest przyjacielski, wesoły...itd.(dzieci mogą dopowiadać poszczególne cechy, wzmacniając w ten sposób poczucie własnej wartości i szacunku do siebie i innych).

4.Zabawa plastyczna - uczniowie na kartkach bloku rysują flamastrami uśmiechniętą (dowolną) postać Kajtka, Grubasa lub Tyczki . Następnie nadają im imiona, skończone prace prezentują na wystawce w bibliotece.
Ewaluacja: W jakim nastroju, z jakim samopoczuciem wychodzę po dzisiejszych zajęciach. Uczestnicy wybierają i kładą na środku dywanu buźkę ( wcześniej przygotowane przez prowadzącego): uśmiechniętą, obojętną lub smutną.

Opracowała Hanna Pawłowska
Kurs-biblioterapia II stopnia.

Wyświetleń: 0