ZAJĘCIA POŚWIĘCONE PRZECIWDZIAŁANIU PRZEMOCY.

Metody: rundka, rozmowa, zabawa, dyskusja.
Formy: zbiorowa, grupowa, indywidualna.
Pomoce: duże kartki papieru, kredki, kapelusz, małe karteczki, długopisy.
Cele terapeutyczne:
- umiejętność radzenia sobie z poskromieniem złości i wściekłości,
- odreagowania emocji;
- rozwiązywania problemów, trudnych sytuacji;
- lepszego zrozumienia ludzkich zachowań;
- otrzymywania wsparcia od grupy;
- przyjmowania i dawania informacji zwrotnych; - poznania i nazywania własnych emocji.
Cele rozwojowe:
- poznania samego siebie;
- poznania swoich mocnych i słabych stron;
- kształtowania inteligencji emocjonalnej /rozpoznawanie, nazywanie emocji i uczuć; - doskonalenie informacji zwrotnych.
Cele edukacyjne:
- przełamywania nieśmiałości;
- uczenia radzenia sobie w sytuacjach stresowych;
- uczenia nawiązywania kontaktów;
- umiejętności wyrażania swoich uczuć;
- umiejętności wytyczania celu;
- umiejętności podejmowania samodzielnych decyzji i brania za nie odpowiedzialności;
- uczenia tolerancji i akceptacji drugiego człowieka;
- uczenia współpracy i współdziałania.
Spotkanie I
ZAJĘCIA POŚWIĘCONE PRZECIWDZIAŁANIU PRZEMOCY.
Czas trwania: 2 h
Uczestnicy: Uczniowie klas I-VI
Przebieg:
1. Przywitanie.
Iskierka - Przekazanie uścisku przyjaźni w kole.
2. Integracja grupy: Łańcuszek imion.
W celu utrwalenia, zapamiętania wszystkich imion osoba chętna rozpoczyna podając swoje imię i krótko opowiada o sobie (co lubi robić itd.), następna powtarza jej imię i dodaje swoje, kolejna powtarza imiona osób, które już mówiły i dodaje własne. Ostatnia osoba w kręgu ma zadanie najtrudniejsze, musi powtórzyć wszystkie imiona.
3. „W jakim jesteś nastroju?”
Dzieci siedzą w kręgu i zastanawiają się jakie wydarzenie w dniu dzisiejszym było dla nich przyjemne, a jakie nieprzyjemne. Jedno dziecko otrzymuje maskotkę i jako pierwsze mówi o swoich pozytywnych bądź negatywnych odczuciach. Następnie przekazuje maskotkę dalej.
4. Rundka: Kiedy jestem zły, wściekły.
Grupa siedzi w kole. Dzieci wypowiadają po kolei swoje imię i kończą zdanie "Jestem wściekły wtedy, kiedy ktoś...".
Kolejna rundka: siedząc w kole dzieci pokazują, co robią, kiedy są wściekle, na przykład:
Nazywam się Karolina. Kiedy jestem wściekła, robię tak: lewą ręką wykonuje ona taki
ruch, jakby chciała uderzyć.
Nazywam się Tomek. Kiedy jestem wściekły, robię tak: prawą nogą wykonuje on taki ruch, jakby chciał kopnąć.
Nazywam się Jakub. Kiedy jestem wściekły, robię tak: uderza ściśniętymi w pięści dłońmi w obie skronie. Itd.
Omówienie ćwiczenia. Wspólna rozmowa na temat dlaczego ludzie gdy są źli tak się zachowują.
(źródło: Rosemarie Portman. Gry i zabawy przeciwko agresji. Kielce, 1999).
5. Dyskusja na temat: Co to jest agresja i jakie inne słowa oznaczają zachowanie agresywne?
6. Papierowe serce.
Każdy z uczestników otrzymuje małe karteczki i na nich wypisuje emocje (czynności) związane z przemocą i agresją wobec innych np.: złość, kłótnia, bójka itd. Po czym przypinają je szpileczkami do wielkiego serca. Po wyczerpaniu pomysłów grupa zastanawia się co zrobić, żeby osobie skrzywdzonej zrównoważyć uczucia? Po kolei zdejmują karteczki i wymieniają dobre czynności i emocje, aż wszystkie karteczki znikną. Na końcu grupa zastanawia się, co stało się z sercem, że jest całe pokłute pomimo tylu dobrych uczuć?
7. Malowanie uczuć.
Dzieci malują uczucia, które je ogarniają gdy tracą one panowanie nad sobą: wściekłość, zdenerwowanie, strach, bezradność- w zależności od osobowości, sytuacji i nastroju. Kto chce wyjaśnia następnie swój obrazek w pierwszej osobie liczby pojedynczej, odniesienie przedstawionych uczuć do własnej osoby powinno być tutaj bardzo wyraźne. W drugiej rundzie przedstawiamy w jaki sposób ten obrazek uczuć można by było zmienić na bardziej pozytywny- poprzez zamalowanie, dodanie innych kolorów lub kształtów itp. Trzeba spróbować np. z agresji zrobić przyjaźń, ze strachu pewność siebie. Zwracamy uwagę na to czy malowanie swoich uczuć sprawia poszczególnym dzieciom trudność. Podsumowanie zabawy wnioskiem: Jak łatwo lub trudno jest ze złości zrobić spokój?
(źródło: Rosemarie Portman. Gry i zabawy przeciwko agresji. Kielce, 1999)
8. Zagadki mimiczne i pantomimiczne.
Wszyscy przez chwilę zastanawiają się jakie uczucie chcieliby przedstawić. Po czym osoby chętne pokazują uczucie gestami i wyrazem twarzy, pozostali odgadują o jakie uczucie chodzi.
(źródło: Korygowanie zaburzeń zachowania dzieci nadpobudliwych psychoruchowo i agresywnych w grupie socjoterapeutycznej. M. Dąbrowska, M Rozesłaniec ).
9. Zabawa „Wrzuć strach do kapelusza”
Każdy uczestnik pisze na kartce co sprawia mu przykrość. Kartki są wkładane do kapelusza. Każdy losowo wyciąga kartkę i czyta na głos jej treść, starając się przekazać co czuł autor. Prowadzący czuwa żeby wszyscy słuchali i nie czynili żadnych komentarzy.
(żródło: Grupa bawi się i pracuje,1994).
10. Strzepywanie emocji.
Ćwiczenie relaksacyjne: ręce swobodnie wzdłuż ciała, potrząsamy dłońmi, kręcimy szyją, ramionami, całym tułowiem, unosimy w górę prawą nogę - potrząsamy, potem to samo wykonujemy lewą nogą.
11. Rozmowa na temat: Jak mogę poskromić swoją złość, w jakim nastroju kończę zajęcia?
12. Zabawa „sałatka owocowa”
Każdy uczestnik wybiera sobie owoc. W trakcie opowiadania historyjki, gdy padnie nazwa tego owoca uczestnicy, którzy go wybrali muszą obiec grupę i wrócić na swoje miejsce.
13. Zakończenie zajęć:
Iskierka na pożegnanie.
14. Wspólny okrzyk.Hej, hej, hej!
Nasza grupa jest ok!
Urszula Szwed

Wyświetleń: 0