OPIS I ANALIZA PRZYPADKU - Uczeń z zespołem Aspergera

1. Identyfikacja problemu.

W roku szkolnym ………. zaproponowano mi pracę w charakterze nauczyciela wspomagającego w klasie II szkoły podstawowej do której uczęszcza uczeń z zespołem Aspergera. Jest to bardzo liczna klasa (…..) do której uczęszcza również uczennica z niedosłuchem w stopniu lekkim i trzech uczniów z opiniami PPP-P. Ze względu na dużą liczbę uczniów w klasie indywidualizacja nauczania i dostosowanie wymagań edukacyjnych do potrzeb ucznia z zespołem Aspergera było bardzo trudne. Chłopiec uczęszczał na wszystkie zajęcia z rówieśnikami. Dzięki staraniom rodziców i szkoły uczeń zyskał wsparcie nauczyciela wspomagającego.
Z przeprowadzonych przeze mnie wywiadów z rodzicami i wychowawcą klasy uzyskałam informacje, ze uczeń ma problemy z nawiązywaniem kontaktów z rówieśnikami, utrzymywaniem koncentracji uwagi na określonym zadaniu, rozumieniem poleceń kierowanych do całej grupy. Ma również problemy z prawidłowym wyrażaniem własnych emocji i potrzeb oraz co z tego wynika- bezkonfliktową zabawą z rówieśnikami w czasie zajęć dowolnych. Ponadto problem stanowi wolne tempo pracy ucznia w czasie zajęć i rezygnacja z pracy w przypadku napotkanych trudności.
Tempo pracy ucznia na lekcjach jest zróżnicowane. Często wyprzedza grupę w wykonywaniu ćwiczeń z matematyki, a nie nadąża na lekcjach języka polskiego. Tempo pisania chłopca jest znacznie wolniejsze niż jego rówieśników. Zdarza się, że jest roztargniony i trzeba mu kilka razy powtarzać polecenia. Irytuje się w momencie zmodyfikowania przez nauczyciela polecenia zapisanego w podręczniku. Rozpraszają go bodźce słuchowe docierające z otoczenia.
2. Geneza i dynamika zjawiska.
Jako nauczyciel wspomagający postanowiłam bliżej zainteresować się sytuacją chłopca i otoczyć go szczególną opieką. Często prowadziłam indywidualne rozmowy z jego rodzicami, starając się tym samym wyjaśniać przyczynę problemów chłopca i doprowadzić do ujednolicenia metod postępowania z dzieckiem w szkole i w domu. Matka chłopca zawsze wyrażała wolę współpracy i okazywała troskę o losy syna. Na bieżąco ustalałam z wychowawczynią klasy, jak będzie wyglądał plan danego dnia informowałam o tym ucznia. Stale nadzorowałam pracę ucznia w czasie zajęć. Kierowałam do niego indywidualnie polecenia, objaśniałam niezrozumiałe dla niego pojęcia, przenośnie i żarty. Motywowałam do podejmowania wysiłku mimo napotkanych trudności.
Mimo podejmowanych działań chłopiec nadal miał trudności z odnalezieniem się w grupie rówieśniczej. Szczególną trudność napotykał w czasie zajęć wychowania fizycznego, co wynikało z jego problemów z prawidłową koordynacją ruchową i trudności z pracą w grupie. Stale potrzebował pomocy ze strony nauczyciela.
3. Znaczenie problemu
Rozwój samodzielności i podstawowych kompetencji społecznych odgrywa kluczową rolę w rozwoju każdego dziecka. Uczniowie z zespołem Aspergera, mimo prawidłowego rozwoju intelektualnego mają olbrzymie problemy z modyfikowaniem swojego zachowania zgodnie z oczekiwaniami społecznymi. Nie rozumieją ludzkich zachowań, nie potrafią odczytywać znaczenia mimiki twarzy i gestów. Konieczna jest nauka radzenia sobie i stałe podnoszenie ich kompetencji społecznych. Nabywanie umiejętności związanych z funkcjonowaniem w grupie społecznej ma niebanalny wpływ na dorosłe życie osoby z zespołem Aspergera .
4. Prognoza
Pozytywna:
W wyniku oddziaływań rewalidacyjnych i edukacyjnych uczeń zostanie wyposażony w podstawowe umiejętności społeczne pozwalające mu na pełnienie podstawowych ról społecznych i unikanie niezręcznych sytuacji w życiu dorosłym. Na etapie szkolnym uczeń będzie potrafił samodzielnie funkcjonować w grupie rówieśniczej. Wzrośnie jego wiara we własne możliwości i zostaną rozwinięte umiejętności związane z radzeniem sobie w sytuacjach trudnych, takich jak np. nagła zmiana planu dnia.
Negatywna:
Pozostawienie Przemysława bez pomocy sprawi, że uczeń nadal będzie miał problemy z utrzymywaniem prawidłowych relacji z rówieśnikami i dorosłymi. Sytuacja wpłynie niekorzystnie na jego samoocenę, co w konsekwencji może doprowadzić nawet do depresji. W wyniku nieradzenia sobie z napotkanymi trudnościami może dochodzić do coraz częstszych reakcji agresywnych ze strony ucznia.
5. Propozycja rozwiązań.

• Podjęcie ścisłej współpracy nauczycieli i specjalistów pracujących w szkole w celu eliminowania niepożądanych społecznie zachowań ze strony dziecka.
• Wspieranie rodziny w celu zapewnienia prawidłowych warunków do rozwoju chłopca.
• Podejmowanie działań, które umożliwią zdobywanie uczniowi sukcesów w celu podniesienia jego samooceny np. konkursy matematyczne.
• Stała obserwacja ucznia w celu diagnozowania trudności, z jakimi nie potrafi sobie poradzić.
• Przeciwdziałanie wykluczeniu ucznia przez rówieśników- pogadanki w klasie, rozmowy indywidualne na temat problemów kolegi.
• Wspieranie wszelkich prób spontanicznego inicjowania kontaktu z innymi osobami.
• Kształtowanie u ucznia umiejętności wyrażania własnych potrzeb, emocji, próśb;
• Rozwijanie w procesie rewalidacji kompetencji emocjonalno – społecznych, zdolności modulowania własnych zachowań zgodnie z oczekiwaniami społecznymi.

6. Wdrożenie działań.
Od początku roku szkolnego ……uczeń został otoczony moim wsparciem w czasie trwania zajęć lekcyjnych. Stale starałam się przezwyciężać jago bierność i przeciwdziałać dyskryminacji ze strony rówieśników. Dążyłam do szybkiego ukrócania negatywnych zachowań chłopca wobec innych. Dbałam również, żeby grupa nie odtrącała Jakuba i włączała go do działań zespołowych. W czasie lekcji upewniałam się dodatkowo, indywidualnie, czy uczeń zrozumiał polecenie. Monitorowałam pracę ucznia; sprawdzałam, czy uczeń podąża za tokiem lekcji. Starałam się rozwijać samodzielność ucznia stopniowo ograniczając moją pomoc i udzielać jej tylko wtedy, gdy uczeń o to poprosi. W razie problemów sugerowałam rozwiązania, ale nie dawałam gotowych odpowiedzi. Ściśle współpracowałam z nauczycielami w kwestii dostosowywania wymagań edukacyjnych do potrzeb ucznia. Współpracowałam z rodziną ucznia i nauczycielem prowadzącym zajęcia rewalidacyjne z Przemysławem. Przekazywałam wnioski i sugestie wypływające z moich obserwacji. W wolnym czasie prowadziłam rozmowy z uczniem, które miały na celu pomóc mu zrozumieć swoje zachowania i postępowanie innych osób. Uczeń brał udział w wielu konkursach matematycznych, co umożliwiło mu odnoszenie sukcesów.

7. Efekty oddziaływań.

Obecnie Przemek kończy klasę IV SP. Poziom społecznego funkcjonowania Jakuba uległ znacznej poprawie. Uczeń ma z kolegę, z którym rozmawia w czasie przerw, bierze aktywny udział w uroczystościach klasowych i wycieczkach szkolnych. Stara się czynnie uczestniczyć w lekcjach wychowania fizycznego, aczkolwiek wymaga ciągłej motywacji ze strony nauczyciela do podejmowania wysiłku. Zmniejszyła się liczba sytuacji, w których chłopiec w sposób niewłaściwy okazuje swoją złość. Jest akceptowany przez grupę rówieśniczą. Uczeń osiągnął duże sukcesy w konkursach matematycznych, a w efekcie poprawiła się jego samoocena i wizerunek w grupie. Uważam to za duży sukces wychowawczy.

Wyświetleń: 0