Dysleksja rozwojowa, definiowana jako „specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu“, dotyczy dzieci na początkowym etapie edukacyjnym. W celu lepszego poznania i wytyczenia kierunków terapii dysleksję objęto wieloaspektowymi badaniami. Stąd też jej związek z takimi dyscyplinami, jak psychologia, medycyna, pedagogika i logopedia. Ta ostatnia uznaje dysleksję za zaburzenia porozumiewania się za pomocą mowy pisanej (pisma), w aspekcie odbierania informacji (czytanie) i nadawania (pisanie).
Objawy ryzyka dysleksji w zakresie percepcji słuchowej i funkcji językowych:
- opóźniony rozwój słuchu fonematycznego, w tym analizy i syntezy słuchowej,
- trudności w zapamiętywaniu tekstów (wierszy, piosenek, więcej niż jednego polecenia, nazw, sekwencji, cyfr i słów),
- niepoprawna wymowa, przestawianie głosek i sylab,
- agramatyzmy w wypowiedziach,
- niepoprawne używanie określeń przyimkowych: na, pod, za itp.
Dysleksja w ujęciu logopedycznym ukierunkowana jest szczególnie na aspekt słuchowy oraz słuchowo-ruchowy dysleksji. Często jest powiązana z zanurzeniami językowymi (wady wymowy).
Objawy zaburzeń percepcji słuchowej:
- trudności w rozumieniu złożonych instrukcji słownych,
- zapamiętywaniu i powtarzaniu trudnych wyrazów i dłuższych zdań,
- ubogi zasób słownictwa, utrzymujące się nieprawidłowe formy gramatyczne,
- trudności w tworzeniu zdań i dłuższych wypowiedzi,
- występowanie wad wymowy oraz trudności w różnicowaniu dźwięków mowy (dziecko nie rozróżnia głosek o podobnym brzmieniu, nie wysłuchuje wszystkich głosek, upraszcza grupy spółgłoskowe),
- problemy z dokonywaniem analizy sylabowej i głoskowej wyrazów,
- trudności w syntetyzowaniu sylab i głosek w wyrazie.
Należy pamiętać, że im szybciej problem zostanie wychwycony i zostanie wdrożona właściwa terapia, tym łatwiej dziecko wyrówna deficyty i pokona trudności w nauce.

Wyświetleń: 0