Narrator

Serdecznie witamy na uroczystości rozpoczęcia roku szkolnego.

Całość powstań.

Poczet sztandarowy wprowadzić.

Do hymnu.

Po hymnie. Spocznij.

Prosimy teraz o zabranie głosu przez pana Dyrektora.

Zapraszamy naszych artystów.

Część I
Narrator
Wrzesień to miesiąc niezwykle dramatycznych wydarzeń w historii naszego kraju.
1 września obchodzimy 78 rocznicę wybuchu II wojny światowej. Wtedy to armia Niemiec hitlerowskich napadła na nasz kraj. Z kolei 17 września 1939 nadszedł kolejny cios – Armia Czerwona na rozkaz Stalina przekroczyła granice naszego kraju. Naród polski znalazł się w kleszczach wrogich mocarstw.

Polacy to naród niezłomny. Walka z wrogiem, z okupacją i zniewoleniem to sytuacje, z którymi nasi przodkowie dzielnie się zmagali.

Był to dla nich niełatwy czas, ale czas pełen dzielności i odwagi. Czas honoru.

Recytator
Żoliborz, Ochota, Wola; Różaną po schodkach w dół
Dziewczęta spod parasola żołnierski włożyły strój
Błękitna chustka - marzenie, w koszyku granaty dwa
I zdjęcie chłopaka w kieszeni - pamiątka letniego dnia.

Dziewczyno z granatem w ręce, dziewczyno w zielonej sukience!
Warszawa się broni, walka trwa: o wolność, o honor, o kraj!

Piosenka „Dziewczyna z granatem”
Żoliborz, Ochota, Wola; Różaną po schodkach w dół
Dziewczęta spod parasola żołnierski włożyły strój
Błękitna chustka - marzenie, w koszyku granaty dwa
I zdjęcie chłopaka w kieszeni - pamiątka letniego dnia

Dziewczyno z granatem w ręce, dziewczyno w zielonej sukience!
Warszawa się broni, walka trwa: o wolność, o honor, o kraj!
Do broni, dziewczyno kochana! Do broni, chłopaku mój!
Wnet wolna będzie Warszawa! Do broni, po wolność, na bój!

Powstańcy na Starówce, tam poczta broni się
List pisze sanitariuszka: „Walczymy. Kocham cię!”
I tylko czasem dłonie, słowa jakiegoś strzęp
On z Batalionu „Zośka”, a ona - kto to wie?

Dziewczyno z granatem w ręce, dziewczyno w zielonej sukience!
Warszawa się broni, walka trwa: o wolność, o honor, o kraj!
Do broni, dziewczyno kochana! Do broni, chłopaku mój!
Wolna będzie Warszawa! Do broni, po wolność, na bój!

Zza rogu seria z kaemu, ciszę przerywa: ta, ta...
Niewolę rozrywa granat i z "Błyskawicy"* strzał
Warszawa jeszcze się broni; weź miła dwie filipinki**
Zawleczka jest tutaj, zobacz, podobna do twojej szminki!

Dziewczyno z granatem w ręce, dziewczyno w zielonej sukience!
Warszawa się broni, walka trwa: o wolność, o honor, o kraj!
Do broni, dziewczyno kochana! Do broni, chłopaku mój!
Wolna będzie Warszawa! Do broni, po wolność, na bój!

Narrrator
„Czas honoru” Jarosława Sokoła to książka o losach przeszkolonych w Wielkiej Brytanii polskich żołnierzach Związku Walki Zbrojnej Armii Krajowej, którzy zostali przerzuceni na teren okupowanej Polski. Mieli oni przeprowadzić w rodzinnym kraju akcje zbrojne wymierzone przeciwko okupantowi. Posłuchajmy fragmentów powieści o tych dzielnych ludziach.

Uczeń1
Odgłosy artylerii słychać było całą noc. Nie sposób było zasnąć. Janek obudził się o trzeciej i do samego rana przesiedział przy otwartym oknie, wpatrując się w dalekie światła wybuchów. Wyglądało na to, że Sowieci stoją już pod samą Warszawą. Rano artyleria ucichła, ale cisza nie zwiastowała niczego dobrego. Ktoś przebiegł przez ulicę tak szybko, że Janek nie zdążył go zauważyć. Wychylił się przez okno, żeby sprawdzić pogodę. Nie padało, ale zapowiadał się ciężki, pochmurny dzień. Podszedł do ściennego kalendarza, żeby zerwać kolejną kartkę: był wtorek, pierwszego sierpnia. ( J.Sokół „Czas honoru. Pożegnanie z Warszawą”)

Uczeń 2
Z wybiciem siódmej, kiedy tylko wznowiono ruch uliczny, Janek wstał i wyszedł. Miał spotkać się na Pradze z pewnym granatowym policjantem, który podobno dużo wiedział na temat potajemnych egzekucji w ruinach getta. Ulice były jeszcze pustawe. Ludzie przemykali chyłkiem, dźwigając rozmaite tobołki. Od dwóch dni trwało gorączkowe robienie zapasów. Półki sklepowe świeciły pustkami. Przy ulicznych pompach bez przerwy ustawiały się kolejki. Wodę magazynowano też w wiadrach i baliach poustawianych we wszystkich pokojach. Po prawej stronie Wisły ruch był jeszcze mniejszy. Na praskich ulicach panowała martwa cisza. Mało kto wychodził z domu. ( J.Sokół „Czas honoru. Pożegnanie z Warszawą”)

Recytacja
Dziś idę walczyć - Mamo!
Może nie wrócę więcej.
Może mi przyjdzie polec tak samo
jak tyle tysięcy, tysięcy.
Poległo Polskich żołnierzy
za wolność naszą i sprawę.

Piosenka „Dziś idę walczyć, mamo”
Dziś idę walczyć - Mamo!
Może nie wrócę więcej.
Może mi przyjdzie polec tak samo
jak tyle tysięcy, tysięcy.
Może mi przyjdzie polec tak samo
jak tyle tysięcy, tysięcy.

Poległo Polskich żołnierzy
za wolność naszą i sprawę.
Ja w Polskę, Mamo, tak bardzo wierzę
i w świętość naszej sprawy.
Ja w Polskę, Mamo, tak bardzo wierzę
i w świętość naszej sprawy.

Dziś idę walczyć Mamo kochana,
nie płacz, nie trzeba, ciesz się tak jak ja.
Serce mam w piersi rozkołatane
serce mi dziś tak cudnie gra.

Tak strasznie dobrze mieć Stena w ręku
i śmiać się śmierci prosto w twarz!
A potem zmierzyć - i prać - bez lęku
za kraj! Za honor nasz!

Część II

Narrator
Teraz zapraszamy na drugą część naszej akademii. Wspomnijmy niedawne chwile.
(Pokaz prezentacji multimedialnej ukazującej najciekawsze zakątki świata, do których warto wybrać się w wakacje).

Narrator
Rozpoczyna się nowy rok szkolny. Wszystkim uczniom naszej szkoły życzymy samych pozytywnych chwil. Ta szkoła to miejsce pełne dobrej energii, wspaniałych nauczycieli, cudownych uczniów. Witajcie w jej progach! Tutaj można naprawdę pięknie żyć!
Piosenka „Pięknie żyć”
Chcesz wiedzieć skąd ten świat,
Z jakich gwiazd tu spadł,
Skąd się wziął księżyc , ja i kwiat.
Wciąż pytasz mnie, a ja nie wiem prawie nic,
Może tylko tyle, że tak pięknie żyć.

Pięknie żyć - znaczy kochać świat
Pięknie żyć - tak jak żyje ptak
Pięknie żyć - tańczyć tak jak wiatr,
A ziemi życzyć naj, jak najdłuższych lat.
Chcesz znaleźć skarb
I śnić najwspanialsze sny.
Gdzie i jak - Ty podpowiesz mi.
Jawa jak sen, jak baśń, czarodziejska nić,
Jeśli mi uwierzysz, że tak pięknie żyć.

Pięknie żyć - znaczy kochać świat
Pięknie żyć - tak jak żyje ptak
Pięknie żyć - tańczyć tak jak wiatr,
A ziemi życzyć naj, jak najdłuższych lat.

Chcesz wiedzieć, gdzie Twój śmiech,
Kiedy smutno Ci,
Gdzie ten klucz do zagadek drzwi.
Masz serce tak jak ja
Czujesz jego rytm.
Serce podpowiada, że tak pięknie żyć.

Pięknie żyć - znaczy kochać świat
Pięknie żyć - tak jak żyje ptak
Pięknie żyć - tańczyć tak jak wiatr,
A ziemi życzyć naj, jak najdłuższych lat. (x2)

Narrator
Całość powstań.

Poczet sztandarowy wprowadzić.

Spocznij.

Dziękujemy za uwagę.

Wyświetleń: 0