DYKTANDO KLASA I


Na co dzień kibicuję sportowcom różnych dyscyplin, głównie żużlowcom, ale prawdziwych emocji dostarczają mi dopiero igrzyska
olimpijskie rozgrywane co cztery lata. Wywodzą się one z religijnych uroczystości greckich o charakterze ogólnonarodowym, mają starożyt-ny rodowód. Początkowo konkurowano nie na arenach sportowych, lecz
w dziedzinie muzyki, którą opiekował się bóg Apollo. Później włączono do programu gimnastykę, wyścigi wozów. Zwycięzcy otrzy¬mywali wieńce wawrzynowe, uważano ich za bohaterów, naonczas powszechnie uwielbiano. Uważam za pewne, że już wtedy rozkwitał sport zawodowy, zapewne zwycięzców honorowano nie tylko wień-cami, ale i żywą gotówką, cennymi podarunkami. W igrzyskach nie mogli uczestniczyć niewolnicy oraz barbarzyńcy, zatem trudno mówić o międzynarodowej wspólnocie równych sobie przeciwników. W Rzy-mie igrzyska stały się masową, bezpłatną rozgrywką dla łudu. W amfi-teatrach gladiatorzy toczyli krwawe walki, brutalnie zabijano zwierzęta, nie zostało tam już nic ze szlachetnej rywalizacji zwiastującej pokój. Niestety, ten model igrzysk zwyciężył, dzisiejsze Olimpiady są mu bliskie, pogrążone
w nacjonalizmie, szowinizmie. Pieniądze rządzą wszystkim, telewizja
i producenci sprzętu sportowego mają decydujący glos. Mimo to, wciąż warto kibicować olimpijczykom.


Oprac. Anna Lesner

Wyświetleń: 0