ANIOŁ I KWIAT LOTOSU
Co jest w życiu najważniejsze?
Listopadowa noc - zimno, ciemno, brzydko… Krajobraz tak przerażający, że człowiek za żadne skarby świata nie postawiłby nogi w tym miejscu. Wokół złowieszczo szumiący las oraz bagna.
Gdzieś pomiędzy drzewami pojawia się maleńkie, mgliste światełko. Ach cóż to? To prawdziwy Anioł! Biała postać o złotych włosach, niebiańsko świetlistej twarzy i oczach jasnych niczym dwa słońca. Jego skrzydła niegdyś silne, okazałe, piękne, teraz są opadnięte… Anioł płacze… jego łzy sprawiają, że zaczyna płakać niebo – pada deszcz.
Gdy ziemia poczuła kropelki wody, z błota wyrosło coś cudownego, wręcz magicznego – kwiat o niesamowitych kolorach, kwiat majestatyczny, wonny, kwiat czarujący- prawdziwy cud natury.
Zaskoczony Anioł skierował swój wzrok na niego i zapytał:
-Kim jesteś? Co robisz w tak okropnym miejscu?
- Jestem Kwiatem Lotosu. Delikatnym, a zarazem silnym. Potrafię wyrosnąć nawet w najgorszych warunkach- w najbrudniejszym bajorze, a i tak nic nie jest w stanie splamić mojej czystości ani przysłonić mojej urody. Moje nasionko leżało w ziemi aż 2000 lat. Wiem, że jesteś Aniołem. Twoje łzy sprawiły, że wyrosłem. One poprosiły mnie o pomoc dla ciebie. Powiedz mi Aniele, czemu płaczesz?
-Płaczę , bo moja gwiazda nagle zgasła. Ktoś, kim opiekowałem się bardzo długi czas, odszedł…. Nie mogę poradzić sobie z tą stratą…
- Jak to odszedł? Pozwoliłeś mu po prostu umrzeć?
- Nie! Jego ciało jest wciąż żywe, lecz serce stało się zimne i nieczułe. My anioły wiemy, co tak naprawdę dzieje się w głębi duszy każdego człowieka. Kiedy dusza ludzka robi się czarna od złych uczynków, człowiek staje się zgorzkniały, zły, zawistny. O piękny kwiecie! Świat tak bardzo się zmienił. Coraz mniej w nim miejsca na piękne uczucia. Króluje w nim to, co przyziemne, przesycone szarą codziennością.
- Wiem o czym mówisz. Przyglądam się temu od wieków. Ludzie ranią się nawzajem, niszczą, mordują. Karmią swoje serca nienawiścią, kłamstwem… a życie jest przecież takie krótkie… Tak niewiele trzeba, aby być naprawdę szczęśliwym.
- Miłość coraz częściej zasłaniana jest przez pogoń za pieniędzmi. Rodzina i przyjaciele są o wiele mniej ważni, niż atrakcyjne przedmioty. W ludzkich sercach króluje chęć ich posiadania. Czy widzisz tutaj jakąkolwiek, chociażby malutką szansę na zmianę?
- Nie wiem… Może to ludzkie zaślepienie jest jedynie chwilowe. Myślę, że nigdy nie jest za późno, aby bieg ludzkiego życia wrócił na właściwy tor. Jeszcze nie wszystko stracone.
-Nie daję rady… Tracę nadzieję…
- Ja, Kwiat Lotosu jestem symbolem odrodzenia. Moim zadaniem jest teraz dodanie ci otuchy. Nie możesz już więcej płakać! Bóg stworzył cię po to, abyś walczył o lepszy świat. Jesteś jedyny i niepowtarzalny! Jesteś najdzielniejszym z wojowników! Walcz o człowieka do końca i trwaj u jego boku! Wszak, po to zostałeś powołany. Przecież to potrafisz jak nikt inny
- Masz rację. Dziękuję, że mi o tym wszystkim powiedziałeś. Bóg dał mi pewien rodzaj piękna, który jest moją bronią. … Zło nim porażone rozpływa się i ucieka za przezroczyste ściany rozświetlone kolorami tęczy.
- Podejdź do mnie Aniele. Powąchaj mnie i dotknij- to przywróci ci utraconą siłę.
Anioł uczynił to, o co poprosił go Kwiat Lotosu, a wtedy jego skrzydła stały się na nowo piękne.
- To niesamowite! Jesteś wspaniały Kwiecie Lotosu!
- Wspominałem ci już, że jestem magiczny… Pamiętaj Aniele, że ludzie odchodzą, ale pozostają po nich dobre uczynki .
- I to jest w życiu najważniejsze, aby darzyć siebie nawzajem miłością i szacunkiem. Aby traktować innych i siebie z należytą godnością.
-Masz rację Aniele. Teraz nie trać czasu i leć do swojej gwiazdy. Spraw, aby znowu zaświeciła! Leć, zanim będzie za późno …
- Kochany Kwiecie. Nic nie wyrazi mojej wdzięczności za to, co mi wyświadczyłeś. Mam nadzieję, że spotkamy się jeszcze.
-Dobrego lotu i do miłego zobaczenia, Aniele! Uda ci się!

Anioł wzbił się w powietrze. Miejsce, które jeszcze niedawno wyglądało tak ohydnie, stało się piękne.
Teraz zapanował tu cichy spokój .

Wyświetleń: 0