Katalog

Emilia Jendrzejewska, 2018-07-03
Pruszcz Gdański

Zajęcia zintegrowane, Scenariusze

Scenariusz apelu z okazji 11 listopada

- n +

Apel z okazji odzyskania niepodległości 11 listopada 1918 r.

Narrator 1:
Spotykamy się dziś na uroczystym apelu z okazji 93 rocznicy odzyskania przez Polskę Niepodległości. Uroczystość ta poświęcona jest Ojczyźnie i Wolności. Za chwilę odśpiewamy hymn państwowy, stojąc na baczność oddamy w ten sposób szacunek polskim symbolom narodowym oraz złożymy hołd wszystkim Polakom, którzy walczyli o wolność Ojczyzny.
Proszę powstać.
Baczność!
Do hymnu państwowego.
Śpiew Mazurek Dąbrowskiego
Po hymnie.
Spocznij!

Narrator 2:
Obchodzimy dzisiaj niezwykłą uroczystość. 93 lata temu Polska odzyskała niepodległość. Był to rok 1918. Nie zawsze jednak na naszej ziemi mogła rozbrzmiewać nasza mowa i powiewać biało-czerwona flaga. Pod koniec XVIII wieku trzy państwa: Rosja, Prusy i Austria dokonały rozbiorów Polski. Nasz kraj na 123 lata zniknął z mapy Europy.

Scenka 1: ( w tle muzyka Chopina „Marsz”)
Polska, stojąca nad Polakami z rozłożonymi rękami, zostaje rozdarta i zakuta w kajdany. Zostają zabrane flaga i godło. Dokonują tego zaborcy (uczniowie z napisami Rosja, Prusy, Austria). Uczeń ,grający rolę Polski, ze spuszczoną głową siada w kącie. Zaborcy nie dopuszczają Polaków do Polski – ta jest uwięziona. Polacy są bici i popychani.

Narrator 1:
Tak rozpoczęła się tragedia naszego narodu. Co prawda Polacy próbowali walczyć o naszą Ojczyznę, ginąc w walkach, ale nie daliśmy rady wielkim państwom zaborczym. Jednak cały czas próbowaliśmy…

Scenka 2: Polacy próbują walczyć z zaborcami, jednak zawsze przegrywają – napisy z powstaniami: kościuszkowskie, listopadowe, krakowskie, styczniowe

Pieśń „Rota” (Polacy stoją na baczność i śpiewają)
Nie rzucim ziemi skąd nasz ród!
Nie damy pogrześć mowy.
Polski my naród, polski lud,
Królewski szczep Piastowy.

Nie damy, by nas gnębił wróg!
Tak nam dopomóż Bóg!
Tak nam dopomóż Bóg!

Do krwi ostatniej kropli z żył
Bronić będziemy ducha,
Aż się rozpadnie w proch i w pył
Krzyżacka zawierucha.

Twierdzą nam będzie każdy próg!
Tak nam dopomóż Bóg!
Tak nam dopomóż Bóg!

Narrator 1:
Był to smutny czas w historii naszej Ojczyzny. Nie było polskiego rządu, ani wojska, ani stolicy. Nie wolno było używać polskiej flagi ani godła. Za mówienie po polsku dzieci były karane, a dorośli trafiali do więzienia. Jednak rodzice dbali, by dzieci czuły się Polakami i nie zapomniały, że naszą ojczyzną jest Polska, a my jesteśmy Polakami.

Wiersz „Polak mały” Matka (Polka) z dzieckiem recytuje wiersz.
Matka: Kto Ty jesteś?
Dziecko: Polak mały.
Matka : Jaki znak Twój ?
Dziecko: Orzeł Biały.
Matka: Gdzie Ty mieszkasz?
Dziecko: Między swymi.
Matka: W jakim kraju?
Dziecko: W Polskiej ziemi.
Matka: Czym ta ziemia?
Dziecko: Mą ojczyzną.
Matka: Czym zdobyta?
Dziecko: Krwią i blizną.
Matka: Czy ją kochasz?
Dziecko: Kocham szczerze.
Matka: A w co wierzysz??
Dziecko: W Polskę wierzę!
Narrator 2:
W 1914 r. wybuchła I wojna światowa. Trzej zaborcy: Rosja, Prusy i Austria stanęły do walki przeciwko sobie. Ich klęski, pilnie śledzone przez Polaków, dały znowu nadzieję na wolność. Tym razem miały się one spełnić. Polacy też wzięli udział w tej wojnie. Początkowo musieli walczyć w szeregach armii państw zaborczych.

Scenka 3: Zaborcy się przepychają, Polacy skuleni obserwują co się dzieje. Potem zostają wcieleni do armii poszczególnych zaborców. Rosja walczy przeciwko Niemcom i Austrii.

Narrator 1:
Szybko jednak Polacy utworzyli własne wojsko z nadzieją, że uda się tym razem odzyskać wolną Ojczyznę. Na czele polskich oddziałów wojskowych zwanych Leginami Polskimi, stanął Józef Piłsudski. Ich zadaniem miała być walka z osłabionymi armiami zaborców. Sukces był bliski, a chętnych Polaków do walki nie brakowało.

Scenka 4: Z Polaków z zaboru rosyjskiego wyłania się Józef Piłsudski, kiwa ręką do reszty Polaków i formuje z nich Legiony Polskie. Polacy stoją na baczność. Musztra (baczność, w lewo patrz, padnij, powstań, baczność, spocznij)

Pieśń „Marsz Pierwszej Brygady” (śpiewają Polacy)

Legiony to żołnierska nuta,
Legiony to straceńców los!
Legiony to żołnierska buta,
Legiony to ofiarny stos.

My pierwsza brygada,
strzelecka gromada
Na stos rzuciliśmy - nasz życia los,
Na stos, na stos!

O ileż mąk, ileż cierpienia,
O ileż krwi, wylanych łez,
Pomimo to nie ma zwątpienia,
Dodawał sił wędrówki kres.

My pierwsza brygada,
strzelecka gromada
Na stos rzuciliśmy - nasz życia los,
Na stos, na stos!


Mówili, żeśmy stumanieni
Nie wierząc w to, że chcieć to móc!
Lecz trwaliśmy osamotnieni
A z nami był nasz drogi wódz!
My pierwsza brygada,
strzelecka gromada
Na stos rzuciliśmy - nasz życia los,
Na stos, na stos!
Narrator 2:
Tak mówił do polskich żołnierzy Józef Piłsudski – twórca Legionów Polskich:

Józef Piłsudski:
„Każdy naród posiada pomniki, które zawarły w sobie cierpienia i radości. Takimi pomnikami są ruiny, pola bitewne, groby, ulice, na tych ulicach domy, na których widok, serca biją goręcej i łzy nadbiegają do oczu. Są to świątynie historii, których Polska posiada tak wiele.”
(Polacy słuchają stojąc na baczność)

Narrator 2:
Młodzi chłopcy, zachęceni słowami Józef Piłsudskiego, szybko i z nadzieją poszli w bój, walcząc o odzyskanie wolności, czyli niepodległości dla naszej Ojczyzny. Wielu z nich poległo na polach bitew, nie wrócili do swoich domów, rodzin. Jednak to dzięki nim dziś mamy wolną Polskę. W tym czasie Józef Piłsudski zostaje aresztowany przez Niemcy i Austrię.

Scenka 5: Polacy walczą z Rosją. Dwóch z nich upada (znikają ze sceny). Józef Piłsudski zostaje aresztowany przez Niemcy i Austrię i osadzony obok Polski.

Piosenka „Wojenko, wojenko…”

Wojenko, wojenko, cóżeś ty za pani,
Że za tobą idą, że za tobą idą
Chłopcy malowani?

Chłopcy malowani, sami wybierani,
Wojenko, wojenko, wojenko, wojenko,
Cóżeś ty za pani?

Na wojence ładnie, kto Boga uprosi,
Żołnierze strzelają, żołnierze strzelają,
Pan Bóg kule nosi.

Narrator 1:
Pod koniec I wojny światowej zaczęły upadać państwa zaborcze. Pierwsza upadła Rosja,

Scenka 6: Rosja schodzi ze sceny. Chłopiec ubrany na czerwono ściąga ją na bok i przewraca.

potem, 11 listopada 1918 r., Niemcy podpisały kapitulację, czyli poddały się. Austria również przegrała.

Scenka 6: (Niemcy i Austria kucają) Polacy skaczą i krzyczą: „Nareszcie koniec wojny. Mamy wolną Polskę!” Podchodzą do Polski zrzucają jej kajdany i zakładają biało-czerwoną flagę. Podnoszą ją na stolik, a ona z rozciągniętymi rękoma wspiera Polaków.

Narrator 2:
Dzień wcześniej, w niedzielę, wczesnym rankiem Józef Piłsudski po przeszło rocznym areszcie w niemieckim więzieniu przybył do Warszawy. Tego samego dnia przystąpiono do rozbrajania niemieckich żołnierzy.

Scenka 7: Przybywa Józef Piłsudski – daje Polsce Godło-Orzeł Biały. Polacy się cieszą, rozbrajają i wyganiają Niemcy i Austrię.

Nazajutrz, 11 listopada 1918 r., Józef Piłsudski, któremu zawdzięczamy odzyskanie Niepodległości, staną na czele Wojska Polskiego oraz przejął władzę w odrodzonym państwie polskim.

Scenka 8: Józef Piłsudski formuje z Polaków armię. Napis Wojsko Polskie – Polacy mają flagi i godło polskie.

Coś co mogło wydawać się tylko marzeniem, stało się prawdą!
Państwo polskie po 123 latach niewoli odradzało się!
Nie pozwólmy, by podobny los przytrafił się nam przyszłości!

Piosenka: „Żeby Polska, żeby Polska byłą Polską” (śpiewają Marta i Nikola)

Z głębi dziejów, z krain mrocznych,
Puszcz odwiecznych, pól i stepów,
Nasz rodowód, nasz początek,
Hen od Piasta, Kraka, Lecha.
Długi łańcuch ludzkich istnień
Połączonych myślą prostą.

Żeby Polska, żeby Polska!
Żeby Polska była Polską!
Wtedy, kiedy los nieznany
Rozsypywał nas po kątach,
Kiedy obce wiatry grały,
Obce orły na proporcach-
Przy ogniskach wybuchała
Niezmożona nuta swojska.

Żeby Polska, żeby Polska!
Żeby Polska była Polską!

Zrzucał uczeń portret cara,
Ksiądz Ściegienny wznosił modły,
Opatrywał wóz Drzymała,
Dumne wiersze pisał Norwid.
I kto szablę mógł utrzymać
Ten formował legion, wojsko.

Żeby Polska, żeby Polska!
Żeby Polska była Polską!

Matki, żony w mrocznych izbach
Wyszywały na sztandarach
Hasło: "Honor i Ojczyzna"
I ruszała w pole wiara.
I ruszała wiara w pole
Od Chicago do Tobolska.

Żeby Polska, żeby Polska!
Żeby Polska była Polską!
Narrator 1: (Maja)
Ostatecznie wojna zakończyła się upadkiem Rosji, Niemiec i Austrii. Powołano wtedy do życia nowe państwa, wśród nich także Państwo Polskie nazywane wtedy przez Polaków NAJJAŚNIEJSZĄ RZECZPOSPOLITĄ POLSKĄ.

Scenka 8: Polacy stoją wokół Polski i Józefa Piłsudskiego – przesuwają się na tył sceny.

Wchodzą na scenę uczniowie, którzy recytują wiersze:

Wiersz 1:
1.Dzisiaj wielka jest rocznica – jedenasty listopada.
Tym co zmarli za Ojczyznę hołd wdzięczności Polska składa.
2.Żył dla Polski, walczył dla niej, na bój krwawy wiódł legiony,
Siał i orał dla Ojczyzny, my zbieramy dzisiaj plony.

3.Przystrojony portret dziadka Piłsudskiego, wzdłuż ram spływa czarna wstęga,
Odszedł od nas wódz w zaświaty, ból do głębi serce sięga.

Wszyscy (Polacy i uczniowie recytujący wiersze):
Więc o przyszłość walczmy społem pod sztandarem z Orłem Białym.
Tylko pracą i nauką przysporzymy Polsce chwały.

Wiersz 2: (recytuje Polska)

Ojczyzna wolna, znowu wolna!
Tak bije serce, huczą skronie!
A Biały Orzeł w słońcu kwiatów
Przyleciał, by go ująć w dłonie.
Dziś w całej Polsce brzmi Mazurek
Dzisiaj radości kanonada!
Witamy wszyscy Niepodległość
I Jedenasty Listopada…

Wiersz 3: (pytania zadaje osoba, odpowiadają wszyscy uczniowie)
O:Kiedy nagle las zaszumi, mowę sosny gdy zrozumiesz
Wszyscy: To jest Polska!
O: Gdy zobaczysz gdzieś topole, królujące ponad polem
Wszyscy: To jest Polska!
O: Gdy zobaczysz płowe wrzosy, rozbłyskane w kroplach rosy
Wszyscy: To jest Polska!
O:Ujrzysz biało krzyż wycięty i pod nim piasek święty
Wszyscy: To jest Polska!

Narrator 1:
A czy Ty dzisiaj jesteś gotów poświęcić się dla naszej Ojczyzny? Tak jak żołnierze pod wodzą Józefa Piłsudskiego poszedłbyś walczyć za Ojczyznę? Czy ją kochasz…?

Wszyscy:
Kocham szczerze!

Koniec

Opracowała: Emilia Jendrzejewska
Wyświetleń: 0


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.