Opis i analiza przypadku edukacyjnego nr 1
I. Identyfikacja problemu – trudności w nauce.
Opisany przypadek dotyczy uczennicy X. Uczennica klasy I gimnazjum, od początku nowego etapu edukacyjnego miał problemy z opanowaniem podstawowych wiadomości i umiejętności edukacyjnych z matematyki i pozostałych przedmiotów ścisłych. Przy każdym kolejnym sprawdzeniu wiadomości i umiejętności otrzymywał oceny niedostateczne. U uczennicy dało się zaobserwować stopniowe zniechęcenie do nauki.
W oparciu o własne obserwacje oraz rozmowy z nauczycielami uczącymi zauważyłam następujące trudności w nauce:
• otrzymywanie niskich ocen
• problemy ze skupieniem uwagi
• słaba technika czytania
• duże zaległości programowe obejmujące zakres szkoły podstawowej
• brak systematyczności uczennicy

II. Geneza i dynamika zjawiska
Z rozmów z wychowawcą uczennicy w klasach IV- VI dowiedziałem się, iż uczennica od początku miała problemy w nauce. Rozmowy z innymi nauczycielami potwierdziły, iż dziewczynka słabo czyta, nie zapamiętuje czytanego tekstu. W związku z przejściem uczennicy do kolejnego etapu edukacyjnego i problemami w nauce dało się zauważyć stopniowe zniechęcenie do nauki, unikanie sytuacji, w których jej wiedza mogła zostać sprawdzona – uczennica starał się być bardzo cicho, nie uczestniczyła aktywnie w lekcji, unikała kontaktu wzrokowego z nauczycielem. Po wywiadzie z rodzicami uzyskałem informację, że dziewczynka niechętnie odrabiała zadane prace, była zniechęcona do nauki, apatyczna, nie chciała uczestniczyć w wyjazdach i imprezach klasowych.
III. Wnioski i spostrzeżenia
Problemy z nauką znacznie nasiliły się, gdy uczennica rozpoczęła naukę w gimnazjum. Zwiększyła się ilość przedmiotów, ilość i tempo nowej wiedzy do przyswojenia, co przerosło możliwości uczennicy. Mimo, iż zdaniem matki nie miała żadnych obowiązków domowych, nie poświęcała w domu czasu na naukę i prace domowe.
Uczennica w klasie VI była diagnozowana w Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej. Mimo, iż uczennica nie posiadała aktualnej opinii została objęta pomocą psychologiczno – pedagogiczną z rozpoznania szkoły z uwagi na indywidualne potrzeby rozwojowe i edukacyjne. Jako wychowawczyni założyłam uczennicy Kartę Indywidualnych Potrzeb Ucznia. Podjęte środki i formy pomocy okazały się jednak niewystarczające. Pracowała na lekcjach powoli i niechętnie. Miała problemy z koncentracją uwagi, wykazywała wielką chaotyczność w myśleniu oraz w poprawnym formułowaniu myśli. Na lekcjach nie była aktywna. Osiągała bardzo słabe wyniki w nauce. W pierwszym semestrze roku szkolnego uzyskała dwie oceny niedostateczne z matematyki i geografii, a z pozostałych przedmiotów w przeważającej większości oceny dopuszczające.

Problemów edukacyjnym uczennicy należy dopatrywać się:
• w rodzinie – brak zainteresowania, wsparcia i pozytywnych wzorców. Milena jest najmłodszym dzieckiem w rodzinie wielodzietnej. Pozostałe rodzeństwo jest już poza domem rodzinnym. Starsze rodzeństwo ukończyło szkołę realizując obowiązek szkolny trybem szkoły specjalnej.
• cechach osobowych uczennicy, poziomie intelektualnym.

IV. Znaczenie problemu
Uczennica pozbawiona pomocy mogła nie opanować podstawowych wiadomości i umiejętności, co mogło skutkować otrzymaniem ocen niedostatecznych na koniec roku. Pogłębiające się braki mogły narastać i pogłębiać niechęć do nauki i szkoły.
V. Prognoza
Negatywna:
• uczennica będzie miała trudności z opanowaniem wiadomości przekazywanych na lekcjach,
• nie otrzyma promocji do klasy drugiej,
• pogłębienie braków,
• brak zainteresowania nauką,
Pozytywna:
• nadrobienie zaległości,
• pokonanie problemów w nauce,
• aktywne uczestniczenie w zajęciach,
• uzyskiwanie coraz lepszych wyników w nauce,
• zmotywowanie uczennicy do samodzielnego zdobywanie wiedzy,
• podniesie wiarę we własne możliwości i umiejętności,
• kontrola rodziców i współpraca szkoły z rodzicami przyniesie pozytywne korzyści.

VI. Propozycja rozwiązania
Celem planowanych działań jest udzielenie pomocy uczennicy w zakresie:
1. Wyrównania braków z poszczególnych przedmiotów
2. Pokonania trudności w nauce
3. Poprawienia ocen
4. Uzyskania promocji do klasy programowo wyższej.
Plan działania:
1. Nawiązanie współpracy z rodzicami.
2. Skierowanie dziecka na badania do poradni PPP.
3. Zbudowanie systemu wsparcia uczennicy.
4. Porady i konsultacje z pedagogiem i psychologiem.
5. Stworzeniu możliwości poprawy ocen.
6. Wymaganie od uczennicy konsekwencji w podejmowaniu i realizacji działań.

VII. Wdrażanie oddziaływań

1. Jako wychowawczyni koordynowałam pracę zespół ds. udzielania pomocy psychologiczno – pedagogicznej.
2. Monitorowałam udział uczennicy w zajęciach wyrównawczych z języka polskiego.
3. Prowadziłam zajęcia wyrównawcze z matematyki.
4. Prowadziłam rozmowy z rodzicami uczennicy w celu skierowania uczennicy na badania w Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej.
5. Prowadziłam rozmowy z nauczycielami uczącymi, by wykazali się zrozumieniem i tolerancją oraz stworzyli uczennicy możliwość poprawy ocen.

VIII. Efekty oddziaływań
Realizacja zamierzonych skutków oddziaływań uwidoczniła się w drugim półroczy roku szkolnego przede wszystkim w:
1. Uzyskaniem aktualnej opinii Powiatowej Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej w sprawie objęcia uczennicy pomocą psychologiczno – pedagogiczną. Uzyskana opinia w znacznym stopniu potwierdzała przypuszczenia moje i innych nauczycieli. Stanowisko poradni wskazywało jednoznacznie na konieczność rozważenia przez rodziców i wprowadzenia kształcenia specjalnego z uwagi na niepełnosprawność intelektualną dziecka.
2. Ponieważ opinia została wystawiona zaledwie kilka dni przez zakończeniem roku szkolnego, nie wdrożono niektórych zaleceń poradni, mimo iż większość z nich była już w stosunku do uczennicy realizowana przez nauczycieli dużo wcześniej (po założeniu uczennicy Karty Indywidualnych Potrzeb Ucznia).
3. Promocji do klasy drugiej. Uczennica uzyskała pozytywne oceny z wszystkich zajęć edukacyjnych.
4. Uczennica wraz z początkiem drugiej klasy gimnazjum została jeszcze raz przebadana w poradni i otrzymała orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego z uwagi na upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim.
5. Uzyskanie wyższych wyników w klasie drugiej. W klasie drugiej uczennica uzyskała średnia 3,23.
6. Wdrożono zalecenia zawarte w orzeczeniu PPP.
7. Wzmocnienie wiary we własne możliwości.
8. Uczennica stała się bardziej pogodna i otwarta na otoczenie, z chęcią i zaangażowaniem uczestniczy w imprezach i wyjazdach klasowych.
9. Uzyskuje zadowalające wyniki w nauce.
10. Czerpie więcej satysfakcji z proponowanych zajęć i form pomocy.
Wnioski:
Pełna i wartościowa pomoc dziecku nie jest możliwa przy braku współpracy rodziców dziecka. Rodzicom bardzo ciężko pogodzić się i zaakceptować fakt, że ich dziecko posiada niższy potencjał intelektualny. Za niepowodzenia dziecka bardzo często winią szkołę. Dopiero pedagogizacja rodziców, częste rozmowy i wspólna próba udzielenia pomocy dziecku przynosi satysfakcjonujące efekty. W przypadku opisanym droga ta była trudna, trwająca rok, ale przyniosła efekt w postaci pełnego zdiagnozowania problemu i udzielenia trafnej pomocy.

Wyświetleń: 0