Katalog

Joanna Kicińska-Majewska, 2019-05-10
Płock

Pedagogika, Projekty edukacyjne

Diagnoza funkcjonalna. Niepełnosprawność intelektualna w stopniu lekkim

- n +

DIAGNOZA FUNKCJONALNA (dane zmienione)

ADAM
lat 9
miejsce zamieszkania: miasto
placówka: Szkoła Podstawowa (ogólnodostępna),
klasa III
NIEPEŁNOSPRAWNOŚĆ INTELEKTUALNA W STOPNIU LEKKIM






DIAGNOZA ZAWIERA:

Informacje o dziecku

UMIEJĘTNOŚCI Z ZAKRESU:
- Obsługiwania siebie
- Komunikowania się
- Uspołecznienia
-Zajęć

Podsumowanie





INFORMACJE OGÓLNE O DZIECKU
(wywiad z rodzicem, analiza dokumentów szkolnych)
Adam jest 11 letnim chłopcem posiadającym orzeczenie o kształceniu specjalnym ze względu na niepełnosprawność intelektualną w stopniu lekkim. Realizację obowiązku szkolnego rozpoczął w wieku 7 lat. Obecnie jest w klasie III.
Uczeń jest jedynakiem. Nie zna ojca. Mieszka z matką, babcią, dziadkiem, wujkami i ciocią i jej synami. W domu chłopca występują skomplikowane relacje. Babcia jest nadopiekuńcza i prawie przejęła role matki. To właśnie babcia najczęściej przyprowadza i odbiera ze szkoły chłopca, babcia także najbardziej interesuje się życiem i funkcjonowaniem Adama w szkole. Matka urodziła Adama w bardzo młodym wieku (16 lat) i jak sama twierdzi – nie była gotowa do roli matki. Mama chłopca dopiero w ostatnim czasie zaczęła bardziej aktywnie uczestniczyć w życiu Adama. Rodzina mieszka w domu jednorodzinnym. Chłopiec nie ma swojego pokoju, jednak ma biurko i swój kącik zabaw. Adam do szkoły przychodzi ubrany czysto i schludnie, często w nowe i modne ubrania.
Adam ma duże problemy w nauce. W wielu aspektach szkolnych Adam jest daleko za pozostałymi uczniami w klasie. Zdaniem mamy Adam rozumie czytany tekst, choć – jak przyznaje –ona sama czyta mu lektury szkolne. Adam w trakcie pisania nie nadąża za tempem klasy. Ma bardzo duże problemy z matematyką, największe z działaniami dotyczącymi mnożenia. Adam w domu nie sprawia problemów wychowawczych. W szkole dostaje uwagi- głównie za nieodpowiednie zachowanie na przerwie(bieganie) i przeszkadzanie na lekcji (nie jest w stanie wysiedzieć 45 min). Chłopiec jest niechętny do nauki. Wymaga stałego motywowania, zachęcania i towarzyszenia mu przy odrabianiu lekcji. Chłopiec z trudnością przyswaja nowe wiadomości. Łatwo się rozprasza. Uczeń wypowiada się niechętnie używając ubogiego słownictwa. Czyta techniką mieszaną (sylabami i głoskami). Raczej nie odpowiada na pytania dotyczące przeczytanego teksu. Pisze nieczytelnie z licznymi błędami. Zazwyczaj nie potrafi wykonać ćwiczeń praktycznych. Adam często wykazuje brak samodzielności, zachowuje się biernie na lekcji, nie zwraca uwagi na staranność zarówno pisma jak i wykonanych prac. Znaczącą zaletą chłopca jest fakt, że nie zniechęca się trudnościami. Adam jest uczynny, pomaga innym w miarę swoich możliwości (sprzątanie stanowiska pracy, zabawek).
Chłopiec chętnie uczestniczy w życiu klasy i szkoły. W pierwszej klasie Adam był odrzucany i wyśmiewany przez rówieśników. Obecnie funkcjonuje w grupie społecznej bez większych problemów. Ma ulubionych kolegów z którymi najczęściej się bawi. Jest akceptowany, także przez pozostałych uczniów. Zdarza się jednak, że ulega złym wpływom kolegów, a inni uczniowie wykorzystują jego naiwność. Adam ma trudności w rozumieniu strategii społecznych. Nie zawsze potrafi prawidłowo ocenić i zrozumieć sytuację. Zdarza się, że nie potrafi rozpoznać niewerbalnych oznak emocji i zidentyfikować ich przyczyn. Nie rozumie intencji innych osób.
Adam jest zazwyczaj grzeczny i kulturalny. Zdarza się jednak, że wykazuje się niestabilnością emocjonalną. Łatwo daje się ponosić emocjom. Chłopiec często gubi cel swych działań. Brakuje mu zaufania do własnej osoby. Znaczącą zaletą jest fakt, że chłopiec szybko wyzbywa się negatywnych emocji.
Uczeń sprawia wrażeni bycia pogodnym. Łatwo nawiązuje kontakt zarówno z osobą dorosłą jak i z rówieśnikami. Chłopiec najczęściej jest swobodny i spontaniczny. Nie ma problemu w nawiązaniu i utrzymaniu kontaktu wzrokowego. Uczeń podtrzymuje i kontynuuje dialog. Obserwując Adama można dojść do wniosku, że chłopiec nie zachowuje prawidłowej postawy ciała. Podczas pracy przy ławce jest bardzo pochylony, jednak postawa ciała Adama, nie tylko podczas pracy przy ławce, jest niewłaściwa. Uczeń w trakcie chodu oraz stania jest przygarbiony. Ma bardzo duży kłopot z koordynacją swego ciała, z wykonywaniem najprostszych poleceń ruchowych.
Poniżej przedstawione zostały umiejętności i braki chłopca w konkretnych sytuacjach. Tego typu prezentacja swoistych cech Adama może przyczynić się do lepszego funkcjonowania chłopca. Wiedza o poszczególnych elementach pomoże zmniejszyć występowanie nieprawidłowości poprzez prawidłowe ukierunkowanie działań służących poprawie funkcjonowania ucznia w środowisku zarówno szkolnym jak i społecznym.





OBSŁUGIWANIE SIEBIE
Chłopiec posiada wiele życiowych umiejętności m.in. potrafi samodzielnie wykonywać czynności związane z samoobsługą – ubieranie, mycie się, korzystanie z toalety. W czasie posiłków nie potrzebuje wsparcia osoby dorosłej. Posługuje się widelcem, który trzyma w nienaturalny sposób. Potrafi wlać sobie zupę z wazy i przynieść picie. Zachowanie Adama przy stole jest akceptowalne. Dziecko przeżuwa z zamkniętą buzią. Stara się prezentować kulturalnie, próbuje używać noża i widelca- to zestawienie nie zawsze daje pozytywne i oczekiwane rezultaty.
Adam niezbyt dba o higienę osobistą. Nie ma potrzeby mycia rąk, zębów, ani włosów. Nie wykonuje tych czynności bez polecenia. Zapytany wie kiedy trzeba myć ręce, włosy i zęby. Chłopiec używa mydła i ręcznika poprawnie. Adam nie kąpie się z własnej inicjatywy a podczas kąpieli jest wyręczany przez matkę lub babcię. Paznokcie obcina mu mama. Badany nie trzyma nożyczek poprawnie i ma problemy z prawidłowym ich użytkowaniem.
Chłopie niekiedy zwraca uwagę na to, że się pobrudził, często stara się by do tego nie doszło. Można powiedzieć, że dba o wygląd własnego ubrania. Gdy jest zimno Adam wie, że należy założyć ciepłą kurtkę, buty, czapkę i szalik. Uczeń potrafi to zrobić. W czasie upału chłopiec zapomina zdjąć bluzę. Sprawia wrażenie jakby jej nie zauważał. W momencie zwrócenia uwagi uczeń odkrywa powód tego, że jest mu gorąco. Adam nie zmienia bielizny z własnej inicjatywy. Nie potrafi wiązać sznurówek.
Z racji wieku chłopiec nie porusza się samodzielnie autobusem. Potrafi jednak, powiedzieć osobie pod której opieką się znajduje, gdzie należy wysiąść. Adam wie jakie są zasady obowiązują podczas przechodzenia przez jezdnie i potrafi je zastosować w działaniu. Chłopiec trafia do pobliskich sklepów, apteki, szkoły, na plac zabaw. Uczeń nie byłby w stanie wrócić samodzielnie do własnego domu z miejsca w którym bywa nieczęsto.
Adam zwraca uwagę na niebezpieczne przyrządy, maszyny, potłuczone szkła. Wie, że takich rzeczy się unika. Potrafi do tego się zastosować. W sytuacji spostrzeżenia zagrożenia zgłasza problem nauczycielowi, ostrzega kolegów. Uczeń potrafi określić, że źle się czuje i co go boli. Wie także, że w takim przypadku może iść do pielęgniarki po lek przeciwbólowy. W momencie gdy się zrani i skaleczy zdaje sobie sprawę, że należy przykleić plaster. Adam zna numer alarmowy i względnie potrafi korzystać z telefonu komórkowego. W sytuacji symulowanej poprawnie wzywa pomoc, potrafi określić w jakim miejscu się znajduje (jeśli jest to miejsce znane dotychczas).

KOMUNIKOWANIE SIĘ
Chłopiec opowiada w zrozumiałej formie o prostych zdarzeniach, np. o codziennych zajęciach. Artykulacja jest zadowalająca, występują błędy gramatyczne. Uczeń potrafi skorzystać z telefonu komórkowego. Potrafi wybrać zapisany numer i zadzwonić do konkretnej osoby. Umie także odebrać telefon i udzielić dzwoniącemu jasnej prostej informacji. Adam jest w stanie przekazać informację od osoby dzwoniącej bezpośrednio po rozmowie. Zapomina co to była za informacja 10 minut później. Chłopie rozumie przymiotniki: krótki, punktualny, często i względnie potrafi je zastosować w zdaniu. Adam nie potrafi korzystać z telefonu innego niż jego telefon komórkowy.
Uczeń potrafi odróżnić pieniądze i bez problemu potrafi zliczyć 5 złoty spośród dostępnych monet (1zl, 2zl, 50gr) . Potrafi skorzystać z automatu szkolnego i dokonać zakupu za podaną kwotę. Adam ma problemy by zliczyć 5zł jeśli w grę wchodzą monety 20gr i 10gr, by zliczyć 5 zł przy użyciu takich monet chłopiec potrzebuje znacznie więcej czasu, często się myli. Adam potrafi dodać monety 5 zł by powstało 20 zł, ma problemy jeśli zacznie używać mniejszych monet. Chłopiec ma problem w wykonywaniu obliczeń na pieniądzach w każdym innym przypadku.
Adam nie zna się na zegarku. Potrafi odpowiedzieć na pytanie która godzina, jeśli dotyczy ono godziny pełnej, zdarza mu się mylić wskazówkę godzinową z wskazówką minutową i wówczas podaje błędną odpowiedź. Chłopiec wie, że o godzinie 8:00 zaczyna lekcje, najczęściej potrafi powiedzieć o której godzinie kończy lekcje. Adam wie, że o godzinie 15:00 idzie do domu, a o godzinie 21:00- kładzie się spać. Chłopiec nie wie, że kwadrans to 15 min, a godzina – 60 min.
Uczeń potrafi podpisać się czytelnym pismem pisanym - imieniem i nazwiskiem. Adam potrafi zaadresować kopertę z drobną pomocą nauczyciela- wskazaniem właściwego miejsca i właściwej kolejności, przy łatwych wyrazach nie popełnia błędów. Adam poproszony o zapisanie pewnej kwoty zapisuję ją w formie 6zł 50gr. Nie wie jak można zrobić to inaczej.
Czyta i rozumie proste napisy, rozumie także proste informacje przeczytane w książce, komputerze, na drzwiach szkoły. Z łatwo skomponowanego menu potrafi wybrać ulubione potrawy. Systemem głoskowym potrafi odczytać rzeczy, których nie zna. Adam stara się czytać książki- lektury, jednak niewiele rozumie z przeczytanych zdań. Czyta sylabami. Rozumienie tekstu jest zdecydowanie lepsze gdy ktoś ten tekst przeczyta głośno. Adam interesuję się piłką nożną. Umiejętności czytania potrafi wykorzystać do uzyskania informacji o wyniku drużyny, której kibicuje. Zdaje sobie sprawę, że wyższa liczba przy danej drużynie oznacza jej zwycięstwo.

USPOŁECZNIENIE
Chłopiec potrafi zrobić drobne zakupy w sklepach samoobsługowych. Często jeździ z babcią do konkretnego sklepu, w tymże sklepie sprawnie się porusza, wie gdzie znajdują się jego ulubione rzeczy. Adam wie gdzie babcia kupuje mięso, a gdzie kupuje owoce. Potrafi względnie wytłumaczyć, gdzie znajdują się sklepy, jednak samodzielnie w tego typu sklepach nie dokonuje zakupów. Adam nie wie jaki ma rozmiar odzieży, wie natomiast jaki ma rozmiar buta.
Uczeń na co dzień jest przyjazny, życzliwy, używa spontanicznie (bez przypomnienia) słów: dzień dobry, do widzenia, dziękuję, proszę. Adam jest prawdomówny nie bierze ani nie pożycza bez pozwolenia rzeczy należących do innych. Jeśli ktoś coś zostawił, przynosi rzecz nauczycielowi z informacją, że należy do konkretnej osoby. Zazwyczaj jest grzeczny w zachowaniu, np. puka do drzwi, przeprasza. Chłopiec zazwyczaj współdziała z grupą i nie wywołuje konfliktów. Adam chętnie i grzecznie przyjmuje polecenia, spełnia je bez problemu, nawet wtedy gdy pozostałe osoby poproszone o wykonanie czegoś- wygłaszają mnóstwo komentarzy. Chłopiec bardzo lubi być dyżurnym. Uczeń chętnie dzieli się z innymi swoimi rzeczami i pożycza swoją własność. Często ma dla kolegi batona, a jak nie posiada dwóch to dzieli się jednym – własnym. Dużą przyjemność sprawia Adamowi możliwość obdarowania kogoś.
Chłopiec wykonuje codzienne czynności domowe, takie jak: sprzątanie swojego miejsca zabaw, biurka, pomaga mamie sprzątać w domu. Zdarza się, że pomaga w czynnościach kuchennych takich jak: mycie naczyń, krojenie sałatki. Adam potrafi zrobić sobie kanapkę z masłem orzechowym/ czekoladowym.
Adam w sytuacji improwizowanej potrafi uzyskać potrzebne informacje. Potrafi zapytać się gdzie znajduje się pewna rzecz. Chłopiec wie, że w razie niebezpieczeństwa może zwrócić się do przechodnia lub policjanta. Chłopiec potrafi poprosić w sklepie o artykuły w sklepie nazywając je, a nie wskazując palcem. W sytuacji improwizowanej potrafi zamówić wybrany przez siebie posiłek.

ZAJĘCIA
Adam wykonuje względnie sprawnie szereg prostych czynności, takie jak złożenie ubrań, zmiana stroju na w-f, spakowanie go do plecaka. Tego typu proste czynności wykonuje poprawnie bez nadzoru. Chłopiec potrafi zorganizować sobie wolny czas w sposób prosty, niewyszukany, np. granie w gry na komputerze, oglądanie programu telewizyjnego. Uczestniczy w grach wymagających mniejszego nakładu sił fizycznych, np. gry komputerowe, gra typu „chińczyk”. chętnie bierze udział w zabawach tanecznych na terenie szkoły. Bierze udział w grach zespołowych- piłce nożnej. Chłopiec posiada hobby- piłka nożna i gry komputerowe.
Adam potrafi pracować względnie dobrze, ale tylko pod ciągłym nadzorem. Proste czynności potrafi wykonywać dobrze przy częściowym nadzorze. Chłopiec pracuje powoli zużywając więcej czasu niż to jest konieczne - musi być zachęcany. Podczas grania w gry komputerowe potrafi być wytrwały i pracować wystarczająco szybko, bez zachęt. Adam po wykonaniu prostych czynności którymi nie jest zainteresowany- dotrzymuje terminu oddania, choć trzeba mu przypominać o zobowiązaniu. Na czas wykonuje rzeczy, które go interesują.




Powyższa diagnoza została dokonana na podstawie własnej obserwacji Adama. Szczególnie istotne terapeutycznie było tworzenie sytuacji symulowanych i obserwowanie zachowań chłopca. Znaczna część informacji pochodzi z wywiadu z matką i babcią chłopca. Do bardziej wnikliwej oceny funkcjonowania w poszczególnych sferach użyto inwentarza: PAC-2, jest użyteczne narzędzie w ocenie postępu w zakresie umiejętności społecznych (kompetencji społecznej) dzieci, młodzieży i dorosłych z niepełnosprawnością intelektualną, zwłaszcza w stopniu lekkim i równocześnie programem w ich społecznej rehabilitacji. Diagnoza ma na celu prawidłowe ukierunkowanie działań służących poprawie funkcjonowania Adama.
Wyświetleń: 0


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.