Katalog Jolanta Gołębiowska, 2019-07-16 Elbląg Ewa Mienicka Zajęcia zintegrowane, Plany pracy Program własny „ABC dobrego wychowania – nauka grzeczności” PROGRAM WŁASNY „ABC dobrego wychowania – nauka grzeczności” „Grzeczność jest dawaniem na to baczności, aby nasze rozmowy i uczynki sprawiały przyjemność drugim i nam samym. Nie jest ona cnotą, lecz z wielu cnót wypływa, a niekiedy jest jej uzupełnieniem” (GAULTIER) Spis treści: 1. Wstęp 2. Założenia programu 3. Cele programu 4. Metody i formy realizacji 5. Tematyka zajęć 6. Przewidywane efekty 7. Ewaluacja 1. Wstęp Program zajęć obejmuje zajęcia świetlicowe. Zostaną nią objęte dzieci uczęszczająca na zajęcia do świetlicy szkolnej i socjoterapeutycznej. Zajęcia będą odbywały się raz w tygodniu. Savoir-vivre ( z fr. savoir – wiedzieć, vivre – żyć; czyli „znajomość życia”, „sztuka życia”) to splot słów, które należy rozumieć jako znajomość obyczajów i form towarzyskich, reguł grzecznościowych, umiejętność postępowania w życiu i radzenia sobie w różnych trudnych sytuacjach. Dobre maniery, dobre wychowanie, poprawne zachowanie, ale też życzliwość dla ludzi, uprzejmość, tolerancja, opanowanie emocji – wszystko to synonimy savoir-vivre. Nienaganne formy zachowania powinny być nawykami zakorzenionymi i wpajanymi od dzieciństwa. Inaczej można powiedzieć, że jest to wiedza o tym, jak człowiek dobrze wychowany zachowuje się w różnych sytuacjach. Kultura osobista jest wizytówką każdego ucznia. Dlatego warto znać zasady dobrych manier i korzystać z nich w praktyce. Podstawą naszych działań będzie nauka grzeczności, co przełoży się na wychowanie kulturalnego człowieka. Dziś grzeczność nie oznacza pokory i ślepego posłuszeństwa, potakiwania starszym. Jednak pewnych cech i zachowań, nadal warto uczyć. W tych trudnych czasach należy pomóc dziecku wyrosnąć na człowieka asertywnego, pewnego siebie, ale i dobrze wychowanego. Osoba dobrze wychowana budzi szacunek wśród innych. Jest jej łatwiej w życiu. Będziemy uczyć dzieci prawidłowych zasad postępowania, zwrotów grzecznościowych, manier. Warto zatem zacząć naukę bardzo wcześnie, by mieć pewność, że nauczymy młodego człowieka zachowywać się w różnych sytuacjach: odpowiedniego zachowania się przy stole, dbania o swój wygląd zewnętrzny, higienę osobistą, używania zwrotów grzecznościowych, dobrych manier w miejscach publicznych, podczas rodzinnych uroczystości, wyjazdów na kolonie, zabawy z kolegami itp. Znajomość zasad kultury ułatwi życie, doda dziecku pewności siebie, dostarczy wiadomości jak i gdzie się zachować. Dobre maniery to cecha lubiana i doceniana. Ludzie z przyjemnością przebywają w towarzystwie osób, które potrafią zachować się w każdej sytuacji. Dziecko, którego nie można pochwalić za dobre maniery wyrasta na nielubianego dorosłego. Dobre maniery to prosty sposób na zdobycie szacunku u innych. Abyśmy się czuli dobrze z innymi ludźmi i aby inni odbierali nas życzliwie, powinniśmy dążyć do poznania i przestrzegania przyjętych reguł obyczajowych, ponieważ poprzez nieznajomość form grzecznościowych można niechcący kogoś urazić a nasze dobre intencje mogą być źle zrozumiane. Każdy z nas chce zasłużyć na dobrą opinię, zyskać sympatię otoczenia i osiągnąć sukces. Dobre formy towarzyskie to nić, która wiąże ludzi. Program „ABC dobrego wychowania – nauka grzeczności” daje uczniom okazję do koleżeńskich spotkań połączonych z nauką dobrych manier oraz poprawnego zachowania. Postanowiłyśmy napisać program dla naszych uczniów, ponieważ dobre wychowanie jest procesem długim, a przyswajanie dobrych manier wymaga nieustannych ćwiczeń. Zależy nam na tym, aby nasi uczniowie zarówno w życiu prywatnym, jak i publicznym przyjmowali właściwą postawę. Teraz, kiedy jesteśmy państwem unijnym, chcemy szczególnie pokazać uczniom, że obyczaje mogą być nieco odmienne, jednak dobre maniery nie mają żadnych granic. 2. Założenia programu Ideą programu jest umożliwienie uczniom pożytecznego i miłego spędzania wolnego czasu w gronie swoich kolegów a przy okazji daje im możliwość pełnienia odpowiedzialnych ról społecznych. Uczestnictwo w zajęciach ma zaspokoić ich potrzeby psychiczne (akceptacji, sukcesu, kontaktu z drugim człowiekiem) oraz wzbogacić relacje koleżeńskie. Zasady dobrego zachowania będę dotyczyły przede wszystkim kilku głównych dziedzin życia: • zachowania się w szczególnych sytuacjach, • komunikacji ( także telefonicznej i internetowej), • form towarzyskich (obowiązujących np. w rodzinie, na przyjęciach, w miejscu pracy), • wyglądu, prezentacji ( np. postawy, higieny) i właściwego ubioru, • nakrywania, podawania do stołu i jedzenia. Podstawa grzeczności to uważne odnoszenie się do innych ludzi. Tylko z pozoru brzmi to prosto. Należy nauczyć dziecko umiejętności słuchania innych i okazywania im uwagi, uprzejmości: od „proszę” i „dziękuję”, przez oddawanie przysług tym, którzy ich potrzebują, po gotowość niesienia prawdziwej pomocy. Grzeczność to korzystanie ze swoich praw bez ograniczania praw innych: - domaganie się różnych rzeczy w sposób uprzejmy (np. umiejętność dopilnowania swej kolejki na zjeżdżalni bez pchania się i bicia), - kulturalne zachowanie przy stole, - szanowanie dobra wspólnego – śmieci rzucamy do kosza, a nie na chodnik itp. Każdy z nas obawia się, że dobrze wychowane dziecko nie poradzi sobie we współczesnym świecie. Cóż, sztuką jest wychować dziecko tak, by potrafiło osiągać cele bez przemocy. Grzeczny to nie znaczy pokorny. Raczej – szanujący innych i znający swą wartość, umiejący domagać się respektowania swoich praw, np. zamiast uderzyć kolegę wpychającego się przed niego w kolejkę do zjeżdżalni, malec powinien umieć nie dać się odepchnąć i wyrazić w sposób cywilizowany: „Nie zgadzam się na to”. Im szybciej zaczniemy wdrażać, uczyć dzieci dobrych manier, tym lepiej. Treści programowe zostały tak dobrane, aby odpowiadały one sytuacjom, w jakich najczęściej znajdują się uczniowie. 3. Cele programu Cel główny: kształtowanie umiejętności kulturalnego zachowania się w różnych sytuacjach. Założeniem programu jest kształtowanie postawy kulturalnego stylu bycia w różnych sytuacjach. Dzięki zdobytej podczas zajęć wiedzy uczniowie powinni z większym szacunkiem traktować siebie i innych, co będzie szansą na budowanie właściwych relacji między dziećmi. Cele szczegółowe: - poprawa sposobu funkcjonowania w grupie, - lepsza integracja grupy, - przestrzeganie norm społecznych i zasad kultury, - potrzeba bycia miłym dla innych, - uwrażliwienie na kulturalny sposób bycia, - umiejętność kulturalnego komunikowania się z innymi, - zmniejszenie ilości konfliktów w grupie. 4. Metody i formy realizacji programu Zajęcia będą miały charakter warsztatowy i ilustrowane przykładami z życia codziennego. Plan zajęć realizowany będzie poprzez ćwiczenia praktyczne, zabawy, quizy, teksty krótkich historyjek, inscenizacje, wykonywanie prac plastycznych, które ułatwią zapamiętywanie kluczowych zagadnień. W programie zastosowane zostaną metody aktywizujące, aby dać każdemu dziecku możliwość uczestniczenia w procesie dydaktycznym, ułatwić przyswajanie wiedzy, wspomagać go w dążeniu do sukcesu takie jak: drama, zabawy inscenizacyjne, symulacja, metaplan, burza mózgów, mapa pojęciowa. Założone cele zamierzamy osiągnąć poprzez zastosowanie różnorodnych form i metod pracy. Zapewni to większą atrakcyjność zajęć i dostosowanie warsztatu pracy do potrzeb i możliwości uczniów oraz pozwoli na realizacje celów i kolejnych tematów. Formy pracy przewidywane do realizacji programu : - praca indywidualna, - praca z grupą, 5. Tematyka zajęć: 1. „ABC dobrego wychowania – nauka grzeczności” - wprowadzenie do tematyki kulturalnego stylu bycia, wyjaśnienie pojęć savoir vivre. 2. Jak to z grzecznością dawniej bywało – rycerze okrągłego stołu, zanikająca sztuka prawienia komplementów. 3. Kultura osobista w codziennym życiu – uprzejmość, życzliwość w kontaktach międzyludzkich, „magiczne słowa” - zasady ich stosowania. 4. Czyścioch to ja - higiena osobista, schludny wygląd, dbałość o ład i porządek. 5. Kultura dnia codziennego: sztuka siadania i chodzenia, punktualność i terminowość, życzliwość i uśmiech, dyskrecja, dochowanie tajemnicy. 6. Najprostsze wyrazy uprzejmości: uśmiech, podawanie ręki, magiczne słowa, witanie gości. 7. Moja rodzina - szacunek do rodziców, rodzeństwa, dziadków, dobre obyczaje w rodzinie. 8. Mój pokój - dbałość o ład i porządek, nieoczekiwani goście. 9. „Jak cię widzą, tak cię piszą” – ogólne wrażenie, kultura osobista a nasz wizerunek, strój to moja wizytówka - ubiór do szkoły i na szczególne okazje. 10.Uprzejma i bezpieczna ulica - zasady ruchu drogowego - poruszanie się po chodniku, czystość wokół mnie. 11.Kultura zachowania przy stole – posługiwanie się sztućcami, korzystanie z serwetek, nakrycie stołu, sposoby podawania posiłku. 12.Kultura w szkole - zachowanie: wobec osób starszych, na lekcji, w czasie przerwy, stosunek do kolegów i koleżanek oraz nauki. 13.Poszanowanie wspólnej i cudzej własności: mienia szkoły, dbałość o wyposażenie sal, szatni, sanitariatów oraz sprzęt szkolny. 14.Kultura zachowania w miejscach publicznych - kino, teatr, biblioteka, muzeum, sklep, przychodnia itp.). 15. Dobre maniery w środkach masowej komunikacji - wchodzenie i wychodzenie, ustępowanie miejsca, zasady zachowania się w: tramwaju, autobusie, pociągu. 16.Wybieramy się w podróż - przygotowanie, pilnowanie swojej własności. 17.Jesteśmy gośćmi hotelu, pensjonatu lub schroniska, kultura języka, dbanie o piękno polskiej mowy. 18.Ja i przyroda - w ogrodzie zoologicznym, w lesie, w parku. 19.Zawieranie znajomości -przedstawianie siebie, znajomych, powitanie, uścisk dłoni. 20.Sztuka prezentacji – magiczna moc uśmiechu, mowa ciała, modulacja głosu, gesty zakazane, etykieta. 21.Sztuka porozumiewania się - rozmowy telefoniczne: kiedy dzwoni telefon, jak rozmawiać, zwroty grzecznościowe, automatyczna sekretarka. 22. Idziemy w gości - punktualność, odpowiedni strój, różne rodzaje spotkań towarzyskich, prezenty, powitanie i pożegnanie. 23. Przyjmujemy gości – wydawanie przyjęcia od podszewki: wykonanie zaproszeń, przygotowanie przyjęcia, dbałość o ład, porządek i dobry nastrój. 24.Sztuka prowadzenia rozmowy - mówienie i słuchanie, zasady kulturalnej rozmowy, wulgarne słowa, umiejętność dyskusji. 25.Sztuka dawania prezentów: co i komu możemy podarować, prezent stosowny do okoliczności, podziękowanie za prezent, wręczanie kwiatów. 26.Dobry zwyczaj nie pożyczaj – czyli pożyczaj z umiarem. Reagowanie na różnego rodzaju sytuacje – mimika i gesty, ruchy i odruchy, używanie zwrotów grzecznościowych. 27.Z kulturą przez cztery pory roku – kulturalne i bezpieczne zabawy z kolegami (na boisku, nad wodą, na śniegu i lodzie), niebezpieczne miejsca dla zabaw dziecięcych. 28.Pisanie listów - umiejętność potrzebna kulturalnemu człowiekowi, zasady adresowania listów, kartek pocztowych, pojęcia: adresat, nadawca. 29.Z przyjaciółmi - znaczenie słowa przyjaźń, zasady dobrej przyjaźni, cechy prawdziwego przyjaciela, przyjaźń a kultura. 30.Kultura zachowania się podczas spotkań towarzyskich – przy grillu, ognisku i pikniku, umiejętność konwersacji oraz wspólnej zabawy. 31. Mam prawa i obowiązki, przestrzegam ich w szkole i w domu - pojęcia: regulamin, konstytucja, konwencja, umowa. 32. Nie znam Pana, proszę Pana - reguły postępowania przy kontaktach z nieznajomymi. 33.Szczególne uroczystości - zachowanie się na urodzinach, imieninach, ślubie, pogrzebie. 34.Prywatność - tajemnica korespondencji, rozmów, dobra osobiste. 35.Tytułowanie – kto kogo przedstawia, mów do mnie „ty”. 36.Podsumowanie zdobytych wiadomości i umiejętności w czasie całego roku szkolnego, konkurs „Mistrz dobrych manier”. 6. Przewidywane efekty: Uczeń zna, wie, pamięta: • pojęcia: kodeks zachowania, monopol informacji, • zasady dobrego zachowania (w towarzystwie, w grupie, przy stole i innych sytuacjach). Uczeń rozumie: • kultura może wyrażać się poprzez kod zachowań człowieka, • konieczność poszukiwania wzorów zachowań, • pojawienie nowych środków komunikowania nie wyklucza przestrzegania zasad dobrego zachowania. Uczeń potrafi: • odczytywać złożone przekazy komunikacji kulturowej wynikające z różnych rodzajów zachowań, • interpretować gesty i symbole zachowań, • podawać przykłady dobrych i nagannych przejawów zachowań z życia codziennego, • wymienić cechy osoby cieszącej się autorytetem w opinii młodzieży, • sformułować katalog najważniejszych wartości współczesnego człowieka (hierarchia systemu wartości), • planować i organizować czas wolny. Uczeń dostrzega, ma świadomość: • znaczenia zasad dobrego wychowania w życiu współczesnego człowieka, • potrzeby świadomego planowania i wyboru form spędzania wolnego czasu, • skutków i konsekwencji biernego poddawania się wpływom kultury masowej. 7. Ewaluacja programu Kultura osobista jest wizytówką każdego ucznia. Dlatego warto znać zasady dobrych manier i korzystać z nich w praktyce. W tym celu wychowankowie naszej świetlicy opracują Szkolny Kodeks Dobrych Manier, który później zostanie umieszczony na tablicy w świetlicy. Jednak najważniejsza ewaluacja odbędzie się poza naszym zasięgiem, ponieważ dotyczyć będzie dorastającego człowieka. Prezentowane przez niego w przyszłości dobre maniery oraz oddziaływanie na środowisko poprzez jego dobry przykład będą świadectwem skuteczności naszej pracy. Sposobem ewaluacji będzie również: - obserwacja zachowań wychowanków, - sondaże wśród rodziców i dzieci, - rozmowy indywidualne. Mamy nadzieję, że ewaluacją naszego programu będzie realizacja przysłowia perskiego: „Uprzejmość to waluta, co bogaci nie tego, kto ją otrzymuje, lecz tego, kto ją rozdaje”. Autorzy programu: Jolanta Gołębiowska, Ewa Mienicka Wyświetleń: 0
Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione. |