Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne jako metoda wspierająca w klasach integracyjnych

Wszystkim dzieciom, których możliwości są ograniczone przez czynniki biologiczne i społeczne, należy dać równe szanse startu. Należy dostosować wymagania do ich specyficznych potrzeb. Dzieciom tym potrzebne są szczególnie - odpowiadające ich indywidualnym możliwościom i ograniczeniom - warunki rozwoju. Wśród metod wspomagających rozwój dzieci jest metoda Weroniki Sherborne.

Metoda Ruchu Rozwijającego jest upowszechniona w Polsce od przełomu lat siedemdziesiątych dzięki współpracy ówczesnego Ministerstwa Oświaty i Wychowania oraz British Council. Ma ona zastosowanie we wspomaganiu prawidłowego rozwoju dzieci i w korygowaniu jego zaburzeń. Opracowany przez W. Sherborne system ćwiczeń wywodzi się z naturalnych potrzeb dziecka, zaspokajanych w kontakcie z dorosłymi. Z tak zwanego baraszkowania, które pojawia się we wczesnym dzieciństwie każdego zdrowego dziecka i w każdej - normalnej rodzinie, stworzyła ona system terapeutyczny. Genialność tej metody polega właśnie na jej prostocie i naturalności.

Udział w doświadczeniach metodą W. Sherborne ma na celu stworzyć dziecku okazję do poznania własnego ciała, usprawniania motoryki, poczucia swojej siły, sprawności i w związku z tym możliwości ruchowych. Ponieważ dzięki temu zaczyna mieć ono zaufanie do siebie, zyskuje też poczucie przestrzeni, w której się znajduje, przestaje ona być dla niego groźna. Dlatego dziecko czuje się w niej bezpieczniej, staje się bardziej aktywne, przejawia większą inicjatywę, może być twórcze. Metoda ta może być przydatna do pracy z dziećmi z zaburzeniami intelektualnymi, motorycznymi, emocjonalnymi i trudnościami w nawiązywaniu kontaktów społecznych.

Planując i projektując zajęcia należy uwzględniać prawidłowości rozwoju emocjonalnego i społecznego dziecka. Nie bez znaczenia jest również rozwój procesu grupowego, możliwości i ograniczenia psychofizyczne wynikające z zaburzeń ich rozwoju.

Zajęcia mogą być prowadzone grupowo, ale trzeba pamiętać o zachowaniu zarówno potrzeb grupy jak i potrzeb indywidualnych. Dzieci 7 - 9 letnie bardzo chętnie uczestniczą w tych zajęciach. Wskazane jest aby odbywały się one przynajmniej dwa razy w tygodniu. Czas trwania jednego spotkania - około jednej godziny. Należy elastycznie podchodzić do czasu trwania zajęć. Każda grupa dzieci jest inna i wymaga indywidualnego traktowania ze względu na samopoczucie i możliwości dzieci. Liczebność grupy musi być dostosowana do warunków lokalowych. W mniejszych grupach można nawiązać lepszy kontakt z dziećmi.

Poprzez metodę Ruchu Rozwijającego realizujemy następujące:
- poczucie bezpieczeństwa
- rozluźnienia, relaksu
- poczucia siły i własnej wartości
- odkrywania własnych możliwości
- zaufania do siebie i innych
- więzi z grupą
- pewności siebie
- poczucie partnerstwa

Metoda ta jest niezwykle cenna szczególnie w klasach integracyjnych. Należy pamiętać, że integracja jest procesem, w którym ważną rolę odgrywają pełnosprawni uczniowie poprzez okazywanie tolerancji oraz pomocy niepełnosprawnym kolegom. Bywa bardzo często, że dzieci pełnosprawne nie wiedzą jak mają traktować swych niepełnosprawnych kolegów. Są pełne obaw czy im nic złego nie zrobią i nie są pewni ich możliwości. Bardzo bliski kontakt dzieci na zajęciach powoduje, że wszelkie obawy znikają. Dzięki tym spotkaniom integracja grupy przebiega bardzo sprawnie. Dzieci, które na początku były izolowane lub odtrącane już po kilku spotkaniach są tolerowane i akceptowane. Ma to odzwierciedlenie na zajęciach zintegrowanych i przerwach. Dzieci te nabierają poczucia własnej wartości. Uczniowie niepełnosprawni ruchowo mają okazję doznać niepowtarzalnych wrażeń. Z pomocą innych dzieci przemieszczają się, podskakują, kołyszą się itp. Podczas tych doświadczeń wszyscy czują potrzebę wzajemnej pomocy, a zarazem obdarzają się zaufaniem. Właściwie dziecko z każdym problemem uczestnicząc w tych zajęciach ma szansę wyzbycia się ich, a przynajmniej przez chwilę poczuć się wolnym od nich.

Obserwując dzieci w czasie spotkań można zauważyć ich zaangażowanie i radość. Świadczy to o zasadności prowadzenia tych zajęć. Nie da się ukryć, że prowadzącemu spotkania te sprawiają dużą przyjemność i daję wiele satysfakcji.

To co najbardziej może pomóc drugiemu człowiekowi, jest w nas. Metoda Weroniki Sherborne pozwala to dokładnie zobaczyć i odkryć.

Literatura:
M. Bogdanowicz B. Kisiel M. Przasnyska- "Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziecka"
Weronika Sherborne - "Ruch rozwijający dla dzieci"

Opracowanie: Małgorzata Markiewicz

Wyświetleń: 1019