Test: Analiza i interpretacja wiersza Z. Herberta "Apollo i Marsjasz"

1. W utworze dominuje forma sprawozdania, a świadczy o tym:
- ciąg czasowników.
- liczne detale i komentarze.
- dyscyplina wypowiedzi.
- ironia wypowiedzi.

2. Epickość tekstu wzmacnia:
- tok przerzutniowy.
- czas teraźniejszy czasowników.
- nieregularna budowa tekstu.
- brak znaków interpunkcyjnych.

3. Przykładem "czystej liryki" bez elementów narracji jest całostka:
- pierwsza.
- ostatnia.
- środkowa.
- nie ma takiej.

4. Konkretność, rzeczowość, sensualizm są konsekwencją budowania opisu głównie z rzeczowników. Które ich określenia oddziałują na zmysły?
- łyse, białe, szumiące.
- absolutny, przywiązany, sztuczny.
- nieprzebrane, właściwy, pacierzowy.
- głębsze, wysadzaną, konkretnej.

5. Określenia naturalistyczne to:
- łyse góry, białe wąwozy, szumiące lasy.
- góry wątroby, pokarmów wąwozy, pagórki mięśni.
- słodkie pagórki, zimowy wiatr, sól pamięci.
- żwirową aleją, tworzywa sztuczne, sztuka konkretna.

6. Co jest tematem wiersza "Apollo i Marsjasz"?
- okoliczności pojedynku i wygrana Apollona.
- przebieg starcia Apollona z Marsjaszem.
- spór sędziów o przyznanie zwycięstwa.
- krzyk Marsjasza i reakcje na ów krzyk.

7. Elementem pojedynku, który najbardziej zainteresował podmiot liryczny, jest
- zachowanie Apollona.
- krzyk Marsjasza.
- reakcje słowika.
- reakcja drzew.

8. Jedyny w tekście dwuwiersz zostaje powtórzony, ponieważ:
- pokazuje, że Apollon zajęty jest czymś innym.
- akcentuje obojętność Apollona.
- akcentuje chłód i niesmak Apollona.
- pokazuje, że Apollo nie reaguje na cierpienie.

9. Rejestrację zachowań Apollona łączysz z:
- behawioryzmem.
- egzystencjalizmem.
- katastrofizmem.
- freudyzmem.

10. Wiersz podzielony jest nie na strofy, lecz na całostki o różnej długości, dlatego że:
- wypowiedź podmiotu lirycznego nie jest zrytmizowana.
- każda całostka graficzna jest odrębną częścią myślową.
- brak w tym tekście jakichkolwiek rymów.
- liczba sylab w każdym wersie jest inna.

11. Tekst zaczyna się od słów "właściwy pojedynek", ponieważ:
- decyzja sędziów była kontrowersyjna.
- sędziowie nikomu nie przyznali tytułu najlepszego.
- podmiot liryczny nie lubi żadnych pojedynków.
- podmiot sugeruje, że rzeczywisty był w istocie pozorny.

12. Całostka zaczynająca się od słów "łyse góry, wątroby..." nie ma czasowników. Dzieje się tak, ponieważ:
- zajmuje ona mniej więcej centralne, środkowe miejsce.
- zawiera ciąg metaforycznych określeń.
- zawarte w niej treści są ważne.
- jest to wyznanie bardzo osobiste.

13. Ze względu na naturalizm, tekst ten kojarzysz z:
- turpizmem S. Grochowiaka.
- awangardą J. Przybosia.
- katastrofizmem Cz. Miłosza.
- symbolizmem J. Kasprowicza.

14. Kontrast w sposobie konstruowania metafor ma wymiar symboliczny. Jest to:
- zabieg poetycki mający wzbudzić zainteresowanie czytelnika.
- wyraz zainteresowania przez poetę anatomią człowieka.
- dowód na to, że dla poezji nie ma tematów tabu.
- zestawienie dwóch tradycji: niskiej (cielesność) z wysoką (duchowość).

15. "W zasadzie to samo A tylko głębsze z dodatkiem rdzy". Metafora rdzy określa moment:
- śmierci Marsjasza.
- zwycięstwa Marsjasza.
- bólu Marsjasza.
- zwycięstwa Apollona.

16. Zwrot "odchodzi zwycięzca" oznacza:
- normalną kolej rzeczy.
- wielką siłęApollona.
- beznamiętną reakcję Apollona.
- pozorny tryumf Apollona.

17. Epitety "skamieniały słowik", "siwe drzewo" określają reakcję natury:
- na nieubłagany upływ czasu.
- cierpiącej z niewiadomych powodów.
- na krzyk Marsjasza.
- obojętnej na cierpienia tak jak Apollo.

18. Sztuka apollińska jest sztuką estetyzującą, opartą na pięknej, wyrafinowanej formie. Zdaniem autora:
- nie ma w nie prawdy o ludzkim doświadczeniu.
- wyraża ból, radość, namiętność i rozpacz.
- jest w niej prawda o ludzkim doświadczeniu.
- potrafi wstrząsnąć i jednocześnie zachwycić.

19. Sztuka dionizyjska jest zapisem ludzkich wzruszeń (Marsjasz). Czy Herbert się z nią identyfikuje?
- tak, ponieważ to Marsjasz wygrał "właściwy pojedynek".
- nie, ponieważ krzyk Marsjasza wymyka się formie ("wycie").
- tak, ponieważ asymiluje się z naturą.
- nie, ponieważ zdaniem sędziów przegrał Marsjasz.

20. Podmiot mówiący szuka "recepty" na sztukę i życie w:
- sztuce apollińskiej: piękna forma, ale brak dbałości o poklask.
- sztuce dionizyjskiej: brak formy, ale prawda wyrazu.
- sztuce "środka": piękna forma i prawda wyrazu.
- sztuce współczesnej: dowolność formy i dowolność treści.

21. Podmiotem lirycznym jest według Ciebie:
- obrońca praw (Marsjasza).
- zwolennik zwycięstw (Apollona).
- ktoś, kto poszukuje sposobu na sztukę.
- osoba bardzo doświadczona.

Opracowanie: Marzenna Formella

Wyświetleń: 4955