WSPÓŁPRACA Z RODZICAMI

Przy współpracy domu i szkoły, rola rodziców jest zawsze pierwszorzędna, jest wiodącą w procesie wychowania dziecka. W domu kształtuje się bowiem charakter dziecka, dziedziczone są doświadczenia, przekazywane systemy wartości. Podjęcie przez szkołę działań wychowawczych musi wynikać choćby z faktu, iż to właśnie w niej dziecko przebywa ogromną ilość czasu i do tego w tym samym otoczeniu.

Celem wychowania szkolnego powinien być pełen rozwój młodego człowieka we wszystkich sferach jego osobowości. Szkoła ma także to do siebie, że funkcjonuje w niej zbiorowość, która daje możliwość wprowadzania dziecka w tajniki życia społecznego. W zbiorowości tej uczeń przez kilka godzin dziennie poddawany jest wpływom grupy rówieśniczej. Integralną częścią wychowania jest także nauczanie, bo to właśnie przez nie kształtuje się osoba. Szkoła powinna starać się przekonać rodziców do swojego wychowawczego charakteru poprzez:
- zapoznanie rodziców z opracowanym systemem wychowawczym
- dokładne precyzowanie stawianych uczniom wymagań, dotyczących pożądanych przez szkołę zachowań uczniów, które zapewnia ją utrzymanie ładu społecznego

By to współdziałanie szkoły i domu było efektywne oraz pozytywne, należy poznać potrzeby i oczekiwania rodziców, jak również uczniów. Według E. Maksymowskiej i M. Werwickiej autorek poradnika wychowawczego wspieranie rodziców w wychowaniu dzieci polega na:
- utwierdzaniu ich w przekonaniu, że potrafią być dobrymi rodzicami,
- pokazywaniu mocnych stron dziecka,
- edukowaniu poprzez stawianie problemów i dokonywanie wspólnej analizy, pokazywaniu alternatywnych sposobów postępowania, motywowanie do poszukiwania rozwiązań,
- bezpośrednim pomaganiu w utrzymaniu dobrych relacji dziecko - rodzice

W wychowaniu są obszary wspólne, gdzie dokładna informacja może bardzo pomóc obu stronom rozwiązać problemy wychowawcze, a w efekcie wesprzeć rozwój dziecka. Nauczyciel i rodzic powinni być w szkole partnerami, mającymi prawa i obowiązki, a podstawą ich współpracy musi być wzajemne zaufanie, akceptacja i rzetelna informacja. Warunkiem poprawnych stosunków jest też aktywność i systematyczność

Należy tak organizować współpracę z domem by odbywała się ona zgodnie z przyjętymi powszechnie zasadami współdziałania nauczycieli i rodziców to jest z:
- zasadą pozytywnej motywacji,
- partnerstwa,
- wielostronnego przepływu informacji,
- jedności oddziaływań,
- aktywnej i systematycznej współpracy (Por. M. Łobocki 1985).
Współpracę z rodzicami powinno się prowadzić zarówno w ramach spotkań zbiorowych jak i spotkań indywidualnych.

Jedną z form spotkań zbiorowych są zebrania rodziców.

Spotkania z rodzicami można ogólnie podzielić na:
A. Spotkania informacyjne (zaznajomienie rodziców z osiągnięciami szkolnymi uczniów z problemami wychowawczymi, podejmowanie zadań wychowawczych i edukacyjnych, bieżące sprawy klasowe itp.)
B. Spotkania towarzyskie (okolicznościowe, z okazji uroczystości i imprez klasowych lub ogólnoszkolnych)
C. Spotkania szkoleniowe (poświęcone pedagogizacji rodziców)

Jak przygotować spotkanie z rodzicami:
1. Określ starannie i jasno cel zebrania.
2. Zastanów się, które punkty są najważniejsze i absolutnie nie można ich pominąć, które są najtrudniejsze i może przy nich wywiązać się dyskusja. Zacznij od spraw prostych i łatwych do rozwiązania.
3. Przygotuj starannie plan spotkania, oceń, ile czasu potrzeba na każdy punkt. Jeśli przewidujesz dyskusję, to presja czasu ułatwi dojście do porozumienia.
4. Wyznacz ramy czasowe całego zebrania - nie więcej niż 1-1,5 godziny i postaraj się ich nie przekroczyć. Jeśli zebranie się przedłuża, zrezygnuj z niektórych punktów, przenieś je na inny termin, ale trzymaj się wyznaczonych ram czasowych.
5. Możliwie dużo informacji postaraj się przygotować na piśmie i powiel je w odpowiedniej ilości egzemplarzy.
6. Przygotuj odpowiednie pomieszczenie, zbierz sprzęt, posegreguj materiały i wszystko to, co chcesz przedstawić. Poukładaj je starannie, tak abyś ich nie szukał w trakcie zebrania.
7. Na początku przedstaw plan spotkania i sprawdź, czy uczestnicy mają do niego uwagi. Upewnij się, czy wszyscy mogą pozostać do końca, jeśli trzeba będzie podejmować grupowe decyzje.
8. Pilnuj dyscypliny dyskusji, jeśli jest taka potrzeba, to określ delikatnie, ale stanowczo, zasady wypowiedzi:
- mówi tylko jedna osoba,
- czas wypowiedzi to np.: jedna minuta,
- głosu udziela prowadzący,
- każdy może się wypowiadać tylko raz,
- zdecydowanie kończ przedłużającą się dyskusję, albo propozycją kolejnego spotkania poświęconą tylko spornej sprawie, albo głosowaniem.
9. Szanuj czas przybyłych osób. Nie rozgaduj się, unikaj raczej osobistych wynurzeń, sprawiaj wrażenie osoby kompetentnej, pewnej swych racji, zdecydowanej.
10.Na zakończenie podsumuj spotkanie, podziękuj za przybycie, zapowiedz datę, godzinę, miejsce i temat następnego spotkania.
Pamiętaj, tępo tym, jak prowadzisz zebrania, rodzice oceniają, jak prowadzisz lekcje. Nic nie stoi na przeszkodzie, by podobnie jak pisze się konspekty - scenariusze lekcji, zacząć pisać scenariusze zebrań z rodzicami.

Przekazywanie rodzicom informacji o ocenach i postępach.
- Informacja dla rodziców powinna być szczegółowa, a nie tylko wyliczanka cyfr: l, 2,3, l lecz również krótkie omówienie, za co poszczególne stopnie zostały wystawione,
- powinna być podjęta próba ustalenia przyczyn kłopotów ucznia,
- nauczyciel i-rodzic powinni opracować ofertę działań zaradczych - co dorośli mogą zrobić, aby pomóc dziecku, zwłaszcza uczniowi klas młodszych, w pokonywaniu niepowodzeń i osiągnięciu sukcesu.

Rozmowa z rodzicami na temat słabych ocen ich dzieci ma sens tylko wtedy gdy;
- celem rozmowy jest rozpoznawanie przyczyn sytuacji i znalezienie środków zaradczych,
- rodzice i nauczyciele traktują siebie nawzajem jak sprzymierzeńców - ich wspólnym celem jest pomóc dziecku,
- rodzice i nauczyciele mają do siebie zaufanie, jest to niezbędny warunek szczerości,
- nauczyciel jest przygotowany na spokojne przyjęcie sugestii, że być może to jego sposób prowadzenia zajęć nie trafia uczniom do przekonania,
- nauczyciel zna zasady komunikacji interpersonalnej, potrafi nawiązać kontakt i doprowadzić do szczerej rozmowy, z pełnym zrozumieniem trudnej sytuacji rodzica, który, przynajmniej na początku rozmowy, czuje się winny złych ocen swojego dziecka, broni się, czasem nawet atakuje,
- czas rozmowy jest odpowiednio zaplanowany, tak aby bez zbytniego pośpiechu, rozważnie i spokojnie omawiać niełatwe przecież zagadnienie słabych ocen,
- rozmowa odbywa się w odpowiednich warunkach, w spokoju i pewnej intymności,

Opracowanie: Beata Biernacik

Wyświetleń: 1375