Zabawy na lekcjach języka niemieckiego jako ćwiczenia aktywizujące i utrwalające

Zabawy w nauczaniu języka niemieckiego mogą pełnić kilka ważnych ról: urozmaicają lekcję, wprowadzają ruch i dynamikę, co skutecznie przeciwdziała znużeniu, integrują grupę, aktywizują proces przyswajania słownictwa i gramatyki poprzez zaangażowanie kilku zmysłów jednocześnie.
Oto kilka przykładów stosowanych w klasach niższych;

1. "Ich nicht!"/ Ich auch! - Kettenspiel
Cel: Budowa zdań twierdzących i przeczących.

Nauczyciel stojąc/siedząc w środku koła, rzuca piłeczkę do jednego z uczniów i mówi np.:
- Ich trinke gerne Tee. / Ich kann nicht gut schwimmen. / Ich möchte spazieren gehen.- i
uczeń odrzuca piłeczkę do nauczyciela i konstruuje zdanie przeczące np.
- Ich trinke nicht gerne Tee. / Ich kann gut schwimmen. - lub krótko: Ich nicht./ Ich schon./ Aber ich.
Uczniowie też mogą do siebie rzucać piłeczkę z tym samym wzorcem zdań.
Kto się pomyli - odpada z gry.

2. Porównaj i opisz - zmiana ról, zgadywanka
Cel: Utrwalanie budowy zdań porównawczych / partykuły czasowe

Każdy uczestnik otrzymuje karteczkę, na której pisze swoje imię. Nauczyciel zbiera karteczki i rozdaje je tak, aby nikt nie otrzymał kartki ze swoim imieniem. Teraz każdy uczestnik ma zmienioną swoją osobowość (jest kimś innym), co musi jednak utrzymać w tajemnicy przed swoim sąsiadem. Teraz każdy w 1.os. lp. "Ich" opisuje "siebie", identyfikując się z postacią, której imię otrzymał, drogą porównań z innymi uczestnikami. Np.
- Ich bin größer als Peter, aber kleiner als Birgit.
- Mein Haar ist heller als das von Klaus.
- Meine Schuhe sind flacher als Monikas Schuhe.
- Ich bin älter als Doris.
- Ich habe mehr Geschwister als Peter.
- Ich bin stärker geschminkt als Monika itp.
Następnie każdy po kolei czyta opis postaci, a pozostali uczestnicy zgadują, o kogo chodzi.

Inny wariant:
Nie porównujemy, lecz charakteryzujemy w 1os.lp. daną postać, używając partykuł czasowych. Np.:
- Ich komme nie zu spät.
- Ich spiele oft Tennis.
- Ich weiß immer eine Antwort.

Inny wariant:
Nie wymieniamy karteczek z imionami. Każdy pisze o sobie (określoną liczbę zdań). Następnie nauczyciel zbiera karteczki i rozdaje je tak, aby nikt nie otrzymał swojej. Uczestnicy odczytują po kolei ich treść, a pozostali odgadują, o kogo chodzi.

3. Odpowiednia odpowiedź
Cel: dopasowanie pytań do reakcji językowych

Nauczyciel rozdziela połowie grupy karteczki z pytaniami, a drugiej połowie - karteczki z odpowiedziami. Uczniowie, którzy maja pytania, szukają swoich partnerów wśród "Odpowiedzi", zadając te pytania.
W końcu pary czytają swoje pytania i odpowiedzi ewent. mogą z tego rozwinąć krótką scenkę tematyczną np. "Auf einer Party", Auf der Straße", "Im Kaufhaus"
Przykład:
Wie geht es Dir? - Danke, gut.
Wo ist die nächste Bank, bitte? - Gehen Sie immer geradeaus.
Wieviel Uhr ist es? - Es ist Viertel nach zehn.
Nauczyciel musi przygotować odpowiednią ilość pytań i odpowiedzi.

4. Ludzie do ludzi
Cel: ćwiczenie refleksu, rozumienie ze słuchu, nazywanie części ciała

Liczba uczestników nie może być parzysta. Na dany przez prowadzącego sygnał: " Ręka do ręki", uczniowie chwytają się za ręce i tańczą w takt muzyki. Na sygnał: "Ludzie do ludzi"- rozbiegają się po sali. Na kolejne hasło np. "Nosek do noska" uczniowie szybko szukają partnerów, przystawiają do siebie noski i tańczą w takt muzyki. Osoba bez pary prowadzi dalej zabawę.
Wersja niemiecka:
Leute zu Leuten
Hand zur Hand
Nase zur Nase
Fuß zum Fuß
Bein zum Bein
Arm zum Arm
Finger zum Finger
Ohr zum Ohr

Na podstawie:

1. T. Friedrich "Lernspielekartei", Max Hueber Verlag, Ismaning, 1985
2. M. Rinvolurci, P. Davis "66 Grammatik - Spiele", Ernst Klett Verlag, Stutgard 2001

Opracowanie: mgr Mirosława Stuchlik

Wyświetleń: 1963