SKUTECZNA KOMUNIKACJA W RODZINIE

Cele:
1. wskazanie rodzicom sposobu na efektywną komunikację z dzieckiem
2. kształcenie umiejetności stosowania w życiu codziennym metod dobrej komunikacji
3. zapoznanie z przykładami działań rozwijających umiejętności wychowawcze
4. stworzenie sytuacji do refleksji nad relacjami z najbliższymi

Przebieg spotkania:
1. Wprowadzenie do tematu.
Tematem spotkania jest " komunikacja w rodzinie, czy zawsze jest skuteczna?"
Wydaje się, że jasno mówimy dzieciom, o co nam chodzi - niekiedy wielokrotnie! - a mamy wrażenie że dzieci nas nie słuchają, nie reagują na nasze polecenia, a w końcu przymuszone do realizacji są niechętne i agresywne.

Chciałabym przedstawić Państwu sposoby efektywnego porozumiewania się z własnym dzieckiem.
Uważam że jasno formułowane komunikaty to podstawa w budowaniu klimatu wychowawczego sprzyjającego współpracy i służącemu wspólnemu rozwojowi rodziców i dzieci.

Po to by dwoje ludzi porozumiało się ze sobą za pomocą języka, muszą być spełnione pewne warunki.

Musi być nadawca - musi wypowiedzieć lub napisać swój komunikat
(informację) do osoby która go odbiera, zwanej odbiorcą.

Warunkiem poprawnej komunikacji jest:
- język znany nadawcy i odbiorcy
- dotarcie przez odbiorcę do rzeczywistych intencji nadawcy.

Komunikat



zrozumiały język
jasne intencje

Patrząc na schemat, widzimy proste strzałki efektywnej komunikacji między rodzicami i dziećmi.

Myślimy: "I ja i dziecko mówimy po polsku a więc językiem zrozumiałym, dziecko zna moje intencje - przecież je kocham i chcę dla niego jak najlepiej, więc wzajemnie powinniśmy się rozumieć. Dlaczego tak nie jest?"

Spróbujmy wspólnie odpowiedzieć na to pytanie.
Wypisujemy na tablicy denerwujące nas zachowania dzieci:
- bałagan w pokoju i na biurku
- częste zapominanie o wyrzucaniu śmieci
- wrzucanie brudnych rzeczy pod łóżko lub upychanie ich w szafie
- ciągłe oglądanie telewizji
- bezustanne przypominanie o lekcjach
- pozostawianie brudnych naczyń we wszystkich możliwych miejscach
- pozostawianie wody po kąpieli w wannie
- rozrzucone mokre ręczniki
- nieodpowiedzialność w opiece nad zwierzętami
- brak zrozumienia potrzeb rodziców
- nie liczenie się z sytuacją finansową rodziny
- brak jakiejkolwiek inicjatywy w podejmowaniu obowiązków rodzinnych
- myślenie o "niebieskich migdałach"
- pozostawianie nie pościelonego łóżka

Podajemy przykłady z życia.
Jak uniknąć podobnych scen.

I Sposoby jasnej komunikacji:
- komunikuj krótko, jednym słowem:
Janek, śmieci, Aniu, łóżko!
- mów dzieciom o swoich uczuciach:
Smuci mnie ta powtarzająca się sytuacja z niepościelonym łóżkiem.
Jest mi przykro, kiedy wracając widzę stojące śmieci.
- pouczenie zastąp informacją:
Pozostawiona na wierzchu pościel kurzy się i prędzej brudzi. Schowaj ją, jak wstaniesz.
Wystawione z szafki śmieci może rozrzucić kot. Wyrzuć je od razu
- uwzględnij liścik do dziecka jako skuteczną formę komunikacji:
Janku! Bardzo źle czuję się pozostawiona sama w pokoju. W tapczanie jest mi bezpieczniej. Schowaj mnie!
Twoja pościel.
Jasiu! Niecierpliwie czekamy na wyrzucenie.
Zbulwersowane czekaniem śmieci.

II PRZYKŁADY EFEKTYWNEJ KOMUNIKACJI

RADY DLA RODZICÓW	PRZYKŁADY
1.Ograniczaj swoje komunikaty do krótkich, prostych wypowiedzi	Krzysiu piżama! Jasiu woda! Tomek - lekcje!
2. Informuj dziecko o swoich uczuciach	Martwie się kiedy długo nie wracasz i nie wiem gdzie jesteś. Jestem zdenerwowana gdy nie słuchasz moich poleceń
3. Zamiast umoralniania i pouczania stosuj informację	Masło pozostawione poza lodówką jełczeje. Chleb nie schowany jest czerstwy i niesmaczny.
4. Stosuj dowcipne formy komunikacji	Powieś na komputerze karteczkę: "Działa po odrobieniu lekcji." Kup ściereczkę do sprzątania, zapakuj jak prezent i wręcz ze słowami "Z okazji kolejnego dnia bałaganu w pokoju"

Proponuję przećwiczenie zachowań efektywnej komunikacji.

Podsumowanie:
- Komunikacja oparta na powyższych zasadach wyraża Państwa uczucia,
- nie atakując przy tym charakteru dziecka,
- wskazuje jak dziecko możę naprawić błąd,
- określa Państwaoczekiwania bez zbędnych komentarzy.

Zachcęcam do stosowania tych zasad w praktyce, w życiu codziennym.

Literatura:
1. Dubisz - "Język i my"
2. 2. Faber - "Jak mówoć, żeby dzieci nassłuchały?"

Opracowanie: mgr Anna Rzehak

Wyświetleń: 2431