Minipiłka ręczna - zabawy i gry wyrabiające umiejętność rzutu, chwytu, kozłowania.

Konspekt lekcji z wychowania fizycznego dla kl. III

Cele wiodące:
1. Kształtowanie cech motorycznych: szybkości, siły, mocy i zwinności.
2. Wyrabianie umiejętności rzutu, chwytu i kozłowania.
3. Poznanie zasad nowych gier i zabaw.
4. Wdrażanie do współzawodnictwa indywidualnego i zespołowego.
5. Mobilizowanie do regularnego uprawiania rekreacji ruchowej.

Metody: zabawowa, zabawowa ścisła (klasyczna), bezpośredniej celowości ruchu.
Przybory: szarfy w dwóch kolorach, piłka (do piłki ręcznej) dla każdego ucznia, kreda.
Liczba ćwiczących:20
Miejsce ćwiczeń: sala gimnastyczna



 

I CZĘŚĆ WSTĘPNA
1. Czynności organizacyjno-wychowawcze: zbiórka, powitanie, podanie tematu i zadań lekcji. Marsz po obwodzie sali, pobranie piłek. 2. Zabawa: "Marmurki": kozłowanie piłki w biegu w różnych kierunkach, na sygnał nauczyciela zatrzymanie się w bezruchu. 3. Ćwiczenia kształtujące- ustawienie frontalne: - dowolne podrzuty piłki w górę, chwyt oburącz: w miejscu, chodzie, i w bezruchu. - rzuty piłki w górę i chwyt po wykonaniu przysiadu, obrotu, kilku klaśnięć w dłonie lub krążeń dłońmi, - w siadzie skulnym podrzucić piłkę stopami i chwycić ją dłońmi, - w leżeniu przodem przetoczenie piłki od prawej do lewej ręki z równoczesnym oderwaniem klatki piersiowej od podłoża, - bieg z wysokim unoszeniem kolan, piłka w przodzie trzymana oburącz, uderzanie kolanami o piłkę, - leżenie tyłem, leżenie przewrotne - podanie piłki do rąk, a następnie przeniesienie rękami do stóp, - bieg, podskoki z kozłowaniem piłki - zmiana form ruchu na gwizdek, - kozłowanie piłki prawą - lewą ręką w miejscu (objaśnienie n-la), - kozłowanie piłki ze zwrotami w miejscu - z krokiem w przód, w tył bez odrywania jednej nogi od podłoża.	3 min. 2 min. 5 min.
II CZĘŚĆ GŁÓWNA
1. Zabawy i gry: - kształtujące zwinność- "Król dryblingu" Na sygnał każdy uczeń kozłuje piłkę jednocześnie stara się zasłonić swoją i wybić piłkę innym. Uczeń któremu wybito piłkę lub przerwał kozłowanie odpada z gry. Królem dryblingu zostaje ten, który utrzymał się jak najdłużej. - doskonalenie umiejętności kozłowania i kształtowanie szybkości - "Kozłuj i licz" Jedno dziecko z pary kozłuje piłkę drugie biegnąc tyłem pokazuje dowolną liczbę palców. Uczeń kozłujący głośno mówi ile palców pokazał jego partner. Po pewnym czasie zmiana ról. - kształtujące siłę- "Mocowanie" Ustawienie w parach na wprost siebie, jedno dziecko posiada piłkę i trzyma ją oburącz przed sobą drugi stara mu się ją wyrwać. - doskonalące podania piłki oburącz- "Wyścigi rzędów" Dzieci ustawione w dwóch rzędach pierwsi z rzędu podają piłki oburącz zwracając się np. w prawą stronę podając ją w tył do następnego. Ostatni z rzędu biegnie z nią na początek rzędu siada I podaje ją do tyłu. Zabawa trwa tak długo, aż pierwsi znajdą się na swoich miejscach. 2. Gra drużynowa w uproszczonej formie: "Piłka graniczna". Współzawodnictwo zespołowe. Gracze podzieleni na dwie równe drużyny zajmują wylosowane połowy boiska. Kapitanowie obu drużyn zbliżają się do linii środkowej i stając naprzeciw swych drużyn- które w tym czasie zajęły wyznaczone miejsca- podnosząc prawą rękę w górę, lewą zaś zakładają do tyłu. Prowadzący (sędzia) podrzuca piłkę do góry między nich. Gdy piłka spada, każdy z nich stara się podbić ją do swoich graczy. Drużyna, której kapitanowi udało się odbić piłkę na jego stronę, rozpoczyna grę. Pierwszy rzut wykonuje kapitan z linii środkowej. Rzuca on piłkę jak najsilniej w stronę przeciwnika. Najbliżsi gracze strony przeciwnej biegną jednak naprzeciw niej. Jednemu z nich udało się ją schwycić. Podbiega on wówczas trzy kroki naprzód i z zamachem rzuca piłkę w stronę przeciwnika, wybierając miejsce, gdzie jest stosunkowo najmniejsze zgrupowanie graczy. Piłka spadła na ziemię i potoczyła się daleko. Schwycił ją któryś z grających. Wraca wówczas z piłką na miejsce, gdzie ona spadła i stamtąd, bez prawa odmierzania w przód trzech kroków, rzuca ją w stronę przeciwnika. Udało mu się rzucić bardzo daleko, prawie przed granicę poprzeczną przeciwnika. Całą więc drużynę pociąga na pole przeciwnika. W tych bowiem granicach może teraz upaść odrzucona piłka. Tak się stało. W dodatku została schwytana przez jednego z graczy. Podbiegł więc on trzy kroki w przód, rzucił silnie w miejsce najsłabiej strzeżone przez przeciwników. Piłka przeszła granicę. Potoczyła się daleko poza nią. Drużyna, której gracz przerzucił piłkę przez granicę zdobywa jeden punkt. Drużyna, która przegrała, otrzymuje piłkę. Jej kapitan rozpoczyna grę. Przenosi ją w tym celu na linię środkową skąd wykonuje rzut. Piłki dotknął, lecz nie schwycił gracz przeciwnej drużyny. Schwycił ją jednak z lotu gracz stojący za pierwszym. Ma on wówczas prawo rzucać piłkę z trzech kroków w przód. Piłkę wyrzuconą poza boczną linię boiska przenosi się na tę samą wysokość do środka i stąd wykonuje rzut. O wygranej decyduje ilość uzyskanych punktów w określonym czasie.	10 min. 17 min.
III CZĘŚĆ KOŃCOWA
1. Ćwiczenia korektywne i oddechowe Marsz rytmiczny po obwodzie koła: - wdech wspięcie na palcach, ramiona w górę, - opuszczenie ramion wydech, - marsz plecy wyprostowane, łopatki ściągnięte, - marsz z podkurczonymi palcami stóp, plecy wyprostowane, głowa prosto. 2. Zabawa o charakterze uspokajającym -"Głuchy telefon" Dzieci siedzą na obwodzie koła, nauczyciel podaje zdanie pierwszemu uczniowi. Ten przekazuje go (po cichu) następnemu, ostatnia osoba wypowiada je głośno. 3. Ćwiczenia porządkowo - wychowawcze: - uporządkowanie miejsca zajęć, - zbiórka, - omówienie dydaktyczno-wychowawcze - ocena aktywności uczniów, Wymarsz z sali gimnastycznej do szatni.	2 min. 2 min. 2 min.

Opracowanie: Barbara Suliga

Wyświetleń: 3247