Katalog

Dorota Nisztor
Zajęcia zintegrowane, Scenariusze

Rozpoznajemy i nazywamy uczucia - scenariusz zajęć dla kl. I

- n +

Scenariusz zajęć dla klasy I szkoły podstawowej - propozycja do wykorzystania w procesie dydaktyczno - wychowawczym.

Blok tematyczny: Postrzeganie siebie i rozumienie swoich uczuć.

Temat: Rozpoznajemy i nazywamy uczucia.

Cel :
- uświadomienie dzieciom, że w różnych sytuacjach ludzie przeżywają różne uczucia,
- rozpoznawanie i nazywanie uczuć,
- uświadomienie, że uczucia, które przeżywamy, wyrażają się często za pomocą mimiki,
- uczenie się, że możemy rozpoznawać uczucia innych osób, zwracając uwagę na wyraz ich twarzy.

Materiały: ilustracje przedstawiające uczucia, kartki podzielone na cztery części z napisami w każdej z nich, kartoniki z nazwami uczuć i koszyk.

Przebieg zajęcia

1. Zabawa "Uliczka przyjaźni". Uczestnicy tworzą dwa, stojące naprzeciwko siebie rzędy. Od jednego końca tak powstałej uliczki biegną przez nią po kolei wszystkie dzieci i ustawiają się ponownie na początku. Do osoby przechodzącej pomiędzy rzędami, wszyscy się uśmiechają. Kiedy ktoś zatrzyma się przed jakimś dzieckiem, musi spojrzeć mu w oczy i powiedzieć coś naprawdę przyjemnego, np.:
- Jestem twoim przyjacielem.
- Lubię, że masz zawsze dobry humor.
- Bardzo mi się podoba to, że potrafisz tak szybko liczyć w pamięci.
- Lubię cię.
- Czy chciałbyś pobawić się ze mną na przerwie?. ...

Jeśli komuś braknie odpowiednich słów, może po prostu uściskać stojącego przed nim, podać mu rękę.

2. Podaję sytuacje, dzieci nazywają to co w tych sytuacjach czują, które z nich zaliczyłby do grupy przyjemnych, które do nieprzyjemnych, (gdy mają trudności z nazwaniem uczucia pomagam, angażuję do wypowiedzi wszystkie dzieci):
- Zgubiłeś swoją ulubioną czapkę.
- Kolega (koleżanka), choć się z tobą umówił, nie przyszedł.
- Twój piesek (kotek, świnka morska lub inny przyjaciel) jest chory, nie bawi się, nie chce jeść.
- Dostałeś najlepszą ocenę w klasie - szóstkę, za wspaniałą recytację.
- Pani pochwaliła cię przy całej klasie, za wspaniale przygotowane ilustracje do gazetki szkolnej.
- Pani wpisała ci uwagę do dzienniczka, bo uderzyłeś kolegę.
- Rodzice mieli wrócić o trzeciej, jest już szósta godzina, nie masz żadnych wiadomości od nich.

3. Pokazuję dzieciom rysunki przedstawiające uczucia: strach, szczęście, zakłopotanie, smutek, gniew, zdziwienie, zadowolenie, spokój

- Proszę, aby dzieci opisały, co czują postacie na rysunkach.
- Wyobraziły sobie, co mogło się wydarzyć, że ta osoba właśnie tak się czuje.
- Kiedy wy czuliście się podobnie?

4. Zabawa "Ile jest i jakich min?". Uczymy się rozpoznawać uczucia innych osób, zwracając uwagę na wyraz ich twarzy.
Dzieci siedzą w kole. Proszę, aby 2 - 3 dzieci wyszło na chwilę z klasy. Następnie umawiam się z pozostałymi dziećmi, kto pokaże i jaką minę, gdy wejdą wyznaczone dzieci. Wybieram miny: wesoła, smutna, przerażona, zła, zaskoczona. Kiedy wszystko jest już umówione, jaką i kto pokazuje minę, zapraszam dzieci, (te, które wyszły na chwilę z klasy). Ich zadanie polega na odczytaniu z twarzy dzieci, jakie przedstawiają miny i ile których jest, np.: 4 wesołe, 7 smutnych itd.

5. Siedzimy w kręgu. Uzupełniamy zdania:
- Czuję się zadowolony, gdy. ..
- Czuję się nieszczęśliwy, gdy. ..
- Jestem zły, gdy. ..
- Jestem zdziwiony, kiedy. ..
- Boję się, gdy. ..

6. Polecam dzieciom narysować co kojarzy im się z podanymi uczuciami. (Każde dziecko dostaje kartkę podzieloną na cztery części z napisami w każdej z nich.)
 
Radość
 
Strach
 
Smutek
 
Rozpacz
 
 
Lęk
 
Gniew
 
Zdziwienie
 
Szczęście
 

Zabawa "W kręgu naszych uczuć".
Siedzimy w kręgu. Kładę na środku koszyk z kartonikami. Dzieci kolejno podchodzą, losują kartoniki z nazwami uczuć i pokazują je, tak jak potrafią. Pozostałe dzieci mają odgadnąć, jakie uczucie przedstawia koleżanka/kolega. (Ja losuję jako pierwsza i pokazuję mimiką twarzy odpowiednie, przeżywane uczucie.)
7. Na zakończenie zajęć uczniowie kończą rozpoczęte zdania:
Na dzisiejszych zajęciach czułam się/czułem się. ..
Podobały mi się dlaczego, że. ...
Nie podobały mi się dlatego, że. ..
Nauczyłam/nauczyłem się. ..
Dzisiejsze zajęcia. ..

Moje refleksje po przeprowadzonym spotkaniu z uczniami

Mówienie o swoich emocjach i uczuciach jest trudne, nawet dla osób dorosłych. Trzeba się tego uczyć. Często zachęcałam uczniów do jaśniejszego wyrażania swoich emocji i uczuć. Bardzo trudno im to przychodziło. Najłatwiej wyrażali podane uczucie za pomocą mimiki twarzy.

Podczas spotkania zauważyłam, że uczniowie częściej mówią o uczuciach przyjemnych niż przykrych; jeśli chodzi o przekazanie mimiką uczucia jest odwrotnie - łatwiej im przedstawić uczucie przykre niż przyjemne.

Uświadomiłam dzieciom, że możemy rozpoznawać uczucia innych osób, zwracając uwagę na wyraz ich twarzy. Ćwiczenia, które przeprowadziliśmy - obserwując miny innych osób - dały uczniom możliwość sprawdzenia tych umiejętności.

Dzieci były zadowolone z przeprowadzonego spotkania. Dalsze zajęcia poświęcę na doskonalenie rozpoznawania i nazywania uczuć.

LITERATURA:
- Andrzej Kołodziejczyk, Ewa Czemierowska, Tomasz Kołodziejczyk "Spójrz inaczej", Wydawnictwo ATE s.c. Starachowice 2001
- Rosemarie Portmann "Gry i zabawy przeciwko agresji", "Jedność". Kielce 1999

Opracowanie: Dorota Nisztor

Wyświetleń: 8866


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.