Perspektywiczny plan rozwoju i społecznej szkoły podstawowej i społecznego gimnazjum w Radomiu

Generalnie motywacja rozwoju radomskich szkół społecznych powinna wynikać z respektowania potocznej mądrości: "Kto nie idzie do przodu, ten się cofa". Po prostu całe otoczenie szkoły się zmienia, rozwija się wraz z rozwojem cywilizacyjnym, naukowym, społecznym, ekonomicznym. Zmieniają się także oczekiwania wobec szkoły ze strony jej "klientów". Koncepcja rozwoju jest więc warunkiem dotrzymania kroku tym zmianom i wyzwaniem. Kierunki zmian w oświacie wyznaczają aspiracje Polski, która pragnie być członkiem Unii Europejskiej. Perspektywa integracji z Unią Europejską utworzy nowe szanse rozwoju Polski, ale postawi nas też przed nowymi wyzwaniami, którym będzie musiało sprostać młode pokolenie Polaków. Naszym obowiązkiem jest stworzenie szansy rozwoju osobowości, ich uzdolnień, dalszego wykształcenia poprzez odpowiednie zdobywanie wiedzy i umiejętności. Nie wolno nam dopuścić, aby niedostatki wykształcenia sprawiały, że nasza młodzież zostanie zepchnięta do roli wykonawców prostych prac.

Obecnie następuje przejście od modelu szkoły tradycyjnej do szkoły zreformowanej gdzie:
1. W centrum uwagi jest uczeń a nie program nauczania.
2. Nauczanie nastawione jest na zdobywanie kompetencji, umiejętności przez uczniów a nie na przekazywanie uczniom encyklopedycznej wiedzy.
3. Postrzeganie świata na skutek integracji międzyprzedmiotowej jest holistyczne a nie ma fragmentaryzacji świata spowodowanej nauczaniem przedmiotowym
4. Program nauczania i wychowania jest tworzony przez daną szkołę a nie jest jednolity dla wszystkich szkół.
5. Ocenianie musi być wspierające dla ucznia a nie sankcjonujące.
6. Ocenianie musi być ujednolicone i zobiektywizowane a nie zróżnicowane z dużą dozą dobrowolności.
7. Doskonalenie szkoły ma następować od wewnątrz a nie jak do tej pory przez podmioty zewnętrzne.

O ile strukturę szkolnictwa da się zmienić aktem prawnym - ustawą wprowadzającą, o tyle reformy programowej, a w dużej mierze także systemowej nie da się wprowadzić bez udziału nauczycieli, dyrektora szkoły oraz środowisk lokalnych. Jednym z wielu celów reformy jest bowiem "zwiększenie autonomii szkoły oraz związanie jej z rodziną i społecznością lokalną".
Skoro najważniejszy w szkole jest uczeń, chciałabym, aby jako absolwent tej szkoły charakteryzował się następującymi cechami:
- odpowiednia wiedza i umiejętności, które umożliwią mu podjęcie nauki na wyższym etapie edukacyjnym w szkole przez siebie wybranej,
- sprawne posługiwanie się co najmniej jednym językiem obcym,
- umiejętność wykorzystania mediów do nauki i pracy (komputer, Internet, fax, kserokopiarka),
- silne emocjonalne więzi z miastem, regionem. krajem,
- umiejętność pracy zespołowej, kreatywność. przedsiębiorczość, odpowiedzialność, obowiązkowość,
- nawyk stałego uczenia się i doskonalenia,
- umiejętność prawidłowego komunikowania się z innymi,
- wysoka kultura osobista i wysokie morale,
- wrażliwość na sytuację drugiego człowieka, chęć i potrzeba niesienia pomocy,
- dbałość o zdrowie, higienę, estetykę własną i otoczenia,
- umiejętność korzystania z dóbr kultury, uczestniczenia w życiu kulturalnym, a nawet tworzenie go,
- bezpieczne i odpowiedzialne poruszanie się po drogach jako pieszy, rowerzysta, a w przyszłości - kierowca pojazdu,
- szacunek do przyrody, postawa proekologiczna,
- osobowość ukształtowana na wzór osobowości renesansowej,
- szacunek dla rodziny i właściwe przygotowanie do pełnienia w niej określonych ról - macierzyńskiej i ojcowskiej,
- respekt dla pozytywnych, trwałych wartości ogólnoludzkich,
- umiejętność życia w zgodzie z samym sobą, z innymi, ze światem,
- świadomość konieczności współpracy oraz integrowania się z innymi narodami w zjednoczonej Europie przy zachowaniu poczucia własnej tożsamości i odrębności narodowej,
- utrzymanie kontaktów ze swoją szkołą po jej ukończeniu.

W nowej polskiej szkole pierwszym okresem planowania rozwoju powinien być z oczywistych względów trzyletni okres, od "startu" nowego typu szkoły do zakończenia pierwszego etapu jej funkcjonowania, to jest od 1 września 1999r do 31 sierpnia 2002r. Można by ten okres określić jako "rzucanie dziecka na głęboką wodę" albo - jako wdrażanie do praktyki społecznej nowej instytucji w systemie szkolnym. Rozwój szkoły odbywać się będzie w tym okresie nie w warunkach względnie stabilnych, lecz w warunkach zmiany i to zmiany dużego kalibru. Płaszczyzny rozwojowe w tym pierwszym etapie mają następujące uwarunkowania wewnętrzne:
1. Osiągnięcie pełnego stanu organizacyjnego. Podstawą planowania będzie liczba uczniów w kolejnych rocznikach chętnych i spełniających wymogi uczęszczania do tej szkoły.
2. Planowanie dla uczniów jak najlepszych rozwiązań opiekuńczych,
3. W odniesieniu do "stanu posiadania" 1 września 1999r. w dziedzinie bazy materialnej, infrastruktury technicznej i warsztatu pracy nauczycieli i uczniów planowanie stanu optymalnego:
- dobrze zagospodarowane pomieszczenia dydaktyczne (zwłaszcza w młodszych klasach, gdy u dzieci nie jest jeszcze dobrze rozwinięte myślenie abstrakcyjne i potrzebująwiele różnorodnych pomocy dydaktycznych
- pracownia komputerowa - z dostępem do Internetu
- większa dostępność no środków audiowizualnych (telewizory, wideo, magnetofon)
- biblioteka (centrum informacyjne szkoły)
- sala gimnastyczna z bogatszym wyposażeniem
- dostęp do pływalni
- utworzenie "zielonej klasy" na powietrzu itp.
4 Włączenie programów regionalnych, opracowanie innowacyjnych programów "autorskich" przez nauczycieli, nawiązanie współpracy z innymi szkołami tak społecznymi, jak publicznymi oraz szkołami za granicą, nadanie imienia szkole, itp.
5 Zmiany wynikające z wewnętrznego badania jakości pracy szkoły i nadzoru pedagogicznego dyrektora szkoły.
6 Rozwój kwalifikacji i kompetencji profesjonalnych kadry pedagogicznej, osobowe plany zdobywania dodatkowych kwalifikacji, określenie standardu wymagań kwalifikacyjnych, osobowy plan zdobywania przez nauczycieli szczebli awansu zawodowego.
7 Dalszy remont szkoły.

Przesłanki powodzenia w realizacji perspektywicznego planu rozwoju szkoły to:
1. Walory tkwiące w ludziach, w ich kwalifikacjach, potrzebach i motywacjach zawodowych i społecznych, w ich odpowiedzialności. Dyrektor powinien odpowiedzieć sobie na pytanie, na kogo na jakie zespoły ludzkie, organizacje i instytucje może liczyć? w jaki sposób uruchomić ich aktywność, jak motywować do włączania się w rozwój placówki?
2. Umiejętności organizacyjne, wręcz menażerskie dyrektora szkoły i jego najbliższych współpracowników. Potrzebna jest tu zarówno wizja szkoły jak i dobre wyobrażenie kierunków, w jakich będzie się ona rozwijała jak i silna wola osiągnięcia celu. Do umiejętności dyrektorskich należy także organizowanie działania zespołowego, komunikacja, asertywność, uruchamianie aktywności organów reprezentujących społeczności szkolne. Ważna jest też umiejętność organizowania lobby na rzecz własnej szkoły. Parafrazując znane powiedzenie o Kazimierzu Wielkim chciałabym przyjąć hasło: zastaliśmy szkołę "drewnianą" oddamy skomputeryzowaną
3. Możliwości finansowe rodziców, organu prowadzącego, ale także inne źródła finansowania rozwój szkoły. W pierwszych latach kształtowania się nowej szkoły z pewnością nie zabraknie osób i instytucji chcących wesprzeć finansowo rozwój "swego" gimnazjum. Sztuka polega na znalezieniu drogi dotarcia do nich.

Aby to osiągnąć z punktu widzenia zasad organizacji i zarządzania muszą być spełnione następujące wymogi:
1. Cele, jakie stawiamy muszą być konkretnie i jasno sformułowane. Będą zaś takimi, jeżeli potrafimy dokładnie sobie wyobrazić i zwięźle opisać stan rzeczy czy procesów w danej dziedzinie po upływie określonego przez nas czasu. Przejrzysty opis możliwości kontrolowania końcowych rezultatów naszego planowania.
2. Cele, które chcemy osiągnąć, muszą być realne, to znaczy, czy możliwości osobowe, organizacyjne i finansowe, jakimi w najbliższym czasie będziemy dysponować, pozwolą na ich osiągnięcie. Wybór celów do osiągnięcia w ustalonym czasie jest więc niezwykle odpowiedzialną decyzją. Planowanie "na wyrost" może demobilizować i obniżać motywację do działania w kolejnych etapach. Lepiej więc mniej, a dobrze.
3. Muszą to być takie cele o dużym ciężarze gatunkowym, cele wymagające dużej aktywności jednostkowej i zespołowej, wytężonego wysiłku i na koniec rzetelnego sprawdzenia wyników i podjęcia wniosków na przyszłość.
4. Wszystkie te założenia postaram się uwzględniać w cyklu szkoleń warsztatowych prowadzonych przez moderatorów WDN oraz edukatorów "Nowej Szkoły" z Radą Pedagogiczną. W pierwszej kolejności należy przystąpić do określenia mocnych i słabych stron szkoły z punktu widzenia: uczniów, nauczycieli, rodziców, dyrektora.

W mojej koncepcji rozwoju szkół celem strategicznym w latach 1999-2002 jest osiągnięcie następujących standardów funkcjonowania placówki w następujących dziedzinach:
1. Wyniki egzaminu absolwentów pozwolą stwierdzić, iż pod tym względem nasze placówki znalazły się w pierwszych piątkach w rankingach w mieście.
2. Wyniki sportowe naszych uczniów w klasyfikacji międzyszkolnej pozwolą stwierdzić, iż iż pod tym względem nasze placówki znalazły się w pierwszych piątkach w rankingach w mieście.
3. Utrzymane będzie nauczanie obowiązkowe dwóch języków obcych i będzie się ono odbywało nie tylko systemem klasowym, ale w grupach - zależnych od stopnia zaawansowania znajomości języka.
4. Działalność proekologiczna, krajoznawczo-turystyczna szkoły, tak aby pod tym względem nasze placówki znalazły się w pierwszych piątkach w rankingach w mieście.
5. Szkoła nawiąże oficjalne kontakty ze szkołą zagraniczną lub partnerską współpracę z inną szkołą w Polsce (bezpośrednie lub pośrednie przez Internet)
6. Szkoła uzyska oficjalnego patrona.

Opracowanie: Krystyna Wydra

Wyświetleń: 2018