O komunikacji, czyli jak uniknąć nieporozumień.

SCENARIUSZ GODZINY WYCHOWAWCZEJ

Cele: zapoznanie z zasadami efektywnej komunikacji
Metoda: warsztatowa

Wstęp: Komunikacja interpersonalna polega na werbalnym lub niewerbalnym przesyłaniu informacji. Sprawne porozumiewanie się jest podstawową umiejętnością społeczną, pozwala na polepszenie stosunków między ludźmi, wzajemne zrozumienie jest podstawą sukcesów życiowych. Pozwala na wyrażanie swoich myśli i uczuć oraz odbieranie informacji od innych ludzi.

Ćwiczenie 1
Podział klasy na 4 zespoły.
Dwa zespoły piszą pojedynczymi literami, pionowo na kartce wyraz komunikacja; dwa pozostałe - porozumiewanie się.
Wszyscy dopisują do poszczególnych liter określenia, które kojarzą się z tym słowem, a zaczynają od wypisanych liter. Informujemy uczniów, że kartki wywiesimy na ścianie. Przed wywieszeniem mogą dopisać określenia, które spodobały im się u innych.

KOMUNIKACJA NIEWERBALNA

Wprowadzenie do ćwiczenia:

Podczas normalnej rozmowy dwóch osób, tylko niecałe 35% informacji przekazywanych jest werbalnie, a niewerbalnie ponad 65%. Komunikaty niewerbalne są wieloznaczne (to samo można pokazać na wiele sposobów, a ten sam przekaz w różny sposób odczytać).


Ćwiczenie 2.

Zaszyfrowana wiadomość: grupę dzielimy na czteroosobowe zespoły, każdy zespół ma wymyślić jakiś tekst i zaszyfrować go, posługując się znakami graficznymi, rysunkami, które mogą być dla innych czytelne poprzez swoją symbolikę. Gdy prace zostaną wykonane, przekazujemy zaszyfrowane wiadomości w prawą stronę. Zespół, który otrzymuje wiadomość, deszyfruje ją, zapisuje swoją interpretację na dole kartki" zagina kartkę tak, by następny zespół nie mógł przeczytać tego, co zostało napisane i odsyła wiadomość dalej. Kiedy kartki wrócą do właścicieli, ci sprawdzają na ile byli czytelni, jak zostały zdekodowane szyfry, która interpretacja jest najbliższa prawdzie. Omówienie pod kątem zależności stopnia satysfakcji ze względu na czytelność informacji.


Ćwiczenie 3

Plotka pantomimiczna: 6 osób z grupy wychodzi. Reszta opracowuje pantomimicznie scenkę z życia (np. robienie zakupów w sklepie). Scenka nie może być zbyt prosta, musi składać się z wielu gestów, które są możliwe do odczytania. Jedna osoba z grupy przygotowuje się do pokazu. Gdy jest gotowa, wołamy jedną osobę zza drzwi, która, oglądając pantomimę, ma zapamiętać wszystkie gesty i po pokazie przedstawić (pantomimicznie) to, co zobaczyła następnej zawołanej osobie. I tak po kolei. Przez czas trwania pokazów nie można się odzywać.


Ćwiczenie 4.

Uczniowie otrzymują karty (załącznik):
PODSTAWOWE WIADOMOŚCI O KOMUNIKACJI NIEWERBALNEJ

Komentarz:
Komunikacja niewerbalna jest wieloznaczna, np. gniew bywa wyrażany wzmożoną gestykulacją, wymachiwaniem pięścią, ale także kompletną ciszą. Rumieniec może oznaczać złość, skrępowanie, zdenerwowanie lub przyjemność. Komunikacja niewerbalna ma odmienną postać w różnych grupach społecznych i kulturowych.

Bibliografia:
1. "Gry i zabawy interakcyjne dla dzieci i młodzieży" - Klaus W. Vopel Wydawnictwo "Jedność" Kielce 1999 r.
2. "Jak żyć z ludźmi" (Umiejętności interpersonalne) - Program profilaktyczny dla młodzieży Wydawca: Agencja Informacji Użytkowej Warszawa na zlecenie Ministerstwa Edukacji Narodowej

Podstawowe wiadomości o komunikacji niewerbalnej:

Opracowanie: Halina Stróżyńska

Wyświetleń: 10393